Φάρμακο για την Αρθρίτιδα Συνδέθηκε με Αυξημένο Κίνδυνο Στένωσης της Αορτικής Βαλβίδας

Μία νέα έρευνα συνέδεσε ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση του άλγους και της φλεγμονής στην αρθρίτιδα με ένα πρόβλημα των καρδιακών βαλβίδων. Το φάρμακο αυτό, δηλαδή η σελεκοξίμπη, ανήκει στην κατηγορία των μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων γνωστά ως αναστολείς της COX-2.

Μετά από ανάλυση χιλιάδων ηλεκτρονικών δεδομένων, οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Vanderbilt στο Νάσβιλ, διαπίστωσαν ότι η σελεκοξίμπη αυξάνει ειδικά τον κίνδυνο αορτικής στένωσης. Η αορτική στένωση είναι μία πάθηση που χαρακτηρίζεται από στένωση της αορτικής βαλβίδας στην καρδιά περιορίζοντας τη ροή του αίματος μέσω αυτής. Συνήθως είναι αποτέλεσμα ούλωσης ή ασβεστοποίησης η οποία συμβαίνει με την ηλικία.

Στις εργαστηριακές εξετάσεις, οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι η θεραπεία με σελεκοξίμπη, αυξάνει την ασβεστοποίηση των κυττάρων της αορτικής βαλβίδας. Τα αποτελέσματα αυτά, που δημοσιεύτηκαν στο JACC: Basic to Translational Science, είναι αντίθετα από αυτά μίας έρευνας του 2016 η οποία είχε δείξει ότι η σελεκοξίμπη δεν είναι πιο επικίνδυνη για την καρδιά από τα υπόλοιπα ΜΣΑΦ, όπως η ναπροξένη και η ιβουπροφαίνη.

Ωστόσο, οι ερευνητές τονίζουν ότι η προηγούμενη έρευνα είχε εστιάσει σε «οξέα, σχετικά μικρής διάρκειας και θρομβωτικά επεισόδια» και δεν είχε εξετάσει τις παθήσεις των βαλβίδων οι οποίες χρειάζονται περισσότερο χρόνο μέχρι να εμφανιστούν.

«Στην έρευνά μας», είπε η επικεφαλής Μέγκαν Μπόουλερ, «εξετάσαμε τις μακροπρόθεσμες επιδράσεις από τη χρήση της σελεκοξίμπης».

Αορτική Στένωση και Ηλικία

Η αορτική στένωση είναι μία δυσκαμψία της βαλβίδας που βρίσκεται ανάμεσα στην αορτή και τον αριστερό κόλπο της καρδιάς. Η δυσκαμψία αυτή δυσχεραίνει τη δίοδο του αίματος από την καρδιά στην αορτή, μέσω της οποίας πηγαίνει στο υπόλοιπο σώμα. Αν και σε ορισμένα άτομα η αορτική στένωση υπάρχει από τη γέννηση, το συχνότερο αίτιο είναι οι εναποθέσεις ασβεστίου και η ούλωση λόγω της ηλικίας.

Στην έρευνά τους, οι επιστήμονες σημείωσαν ότι σχεδόν 1 στα 4 άτομα άνω των 65 ετών έχουν αορτική στένωση που σχετίζεται με συσσώρευση ασβεστίου. Η νόσος είναι προοδευτική και, λόγω της απουσίας καταλλήλων φαρμάκων, η μόνη αποτελεσματική θεραπεία είναι η χειρουργική αντικατάσταση της βαλβίδας. Η έλλειψη αποτελεσματικών φαρμάκων ήταν αυτή που παρακίνησε τους ερευνητές να εξετάσουν περισσότερο την σελεκοξίμπη.

Η σελεκοξίμπη αυξάνει την ασβεστοποίηση

Οι ερευνητές αποφάσισαν να εξετάσουν τη σελεκοξίμπη γιατί διάφορες έρευνες στο παρελθόν είχαν δείξει ότι μπορεί να είναι αποτελεσματική ενάντια σε μία πρωτεΐνη που λέγεται CDH11 η οποία είναι ενεργή στην ασβεστοποιητική νόσο της αορτικής βαλβίδας. Οι έρευνες είχαν δείξει συγκεκριμένα ότι η σελεκοξίμπη προσδένεται στην πρωτεΐνη.

Ωστόσο, όταν εξέτασαν την επίδραση αυτή της σελεκοξίμπης στα κύτταρα των βαλβίδων, οι ερευνητές παρατήρησαν το αντίθετο αποτέλεσμα, ότι δηλαδή αύξανε την ασβεστοποίηση και τους λοιπούς δείκτες της σκλήρυνσης των ιστών.

«Η θεραπεία με σελεκοξίμπη οδηγούσε σε ενεργοποίηση των μυοϊνοβλαστών και σχηματισμό εναποθέσεων ασβεστίου in vitro», είπαν οι ερευνητές.

Μετά το αποτέλεσμα στο εργαστήριο, οι ερευνητές εξέτασαν τα κλινικά δεδομένα. Ανέλυσαν 8600 ηλεκτρονικά αρχεία για σύνδεση μεταξύ της διάγνωσης βαλβιδοπάθειας και της χρήσης σελεκοξίμπης, ιβουπροφαίνης και ναπροξένης.

Η ανάλυση έδειξε ότι η σελεκοξίμπη συνδέεται με 20% αυξημένο κίνδυνο αορτικής στένωσης. Η σύνδεση αυτή δεν παρατηρήθηκε για την ιβουπροφαίνη ή τη ναπροξένη.

Οι επιστήμονες κατέληξαν ότι «συνολικά, τα δεδομένα δείχνουν ότι η χρήση σελεκοξίμπης ασχετίζεται με εμφανίση βαλβιδοπάθειας».

Η διμεθυλική σελεκοξίμπη είναι ίσως μία πιο ασφαλής επιλογή

Σε μία συζήτηση σχετικά με τους περιορισμούς της έρευνας, οι επιστήμονες δήλωσαν ότι στις εργαστηριακές εξετάσεις χρησιμοποίησαν καρδιακές βαλβίδες από χοίρους. Αυτό αποτελεί κοινή πρακτική καθώς οι καρδιακές βαλβίδες από τα ζώα αυτά είναι συνήθως πιο υγιείς σε σχέση με αυτές που προέρχοναι από δότες. Οι τελευταίοι μπορεί να πάσχουν από καρδιακές παθήσεις οι οποίες επηρεάζουν πιθανώς τα αποτελέσματα.

Οι επιστήμονες δήλωσαν ότι πρέπει να γίνουν και άλλες έρευνες για να επιβεβαιωθούν τα ευρήματα στον άνθρωπο ή σε καρδιακές βαλβίδες από πειραματόζωα.

Ένα άλλο φάρμακο που εξέτασαν οι ερευνητές ήταν η διμεθυλική σελεκοξίμπη, μία ανενεργή μορφή της σελεκοξίμπης. Διαπίστωσαν ότι το φάρμακο αυτό μπορεί να αποτελεί μία πιο ασφαλή επιλογή σε σχέση με τη σελεκοξίμπη για τους ασθενείς με αορτική στένωση και αποφάσισαν να κάνουν περισσότερες έρευνες γι’αυτό.

«Η ασβεστοποίηση της αορτικής βαλβίδας μπορεί να χρειαστεί πολλά χρόνια. Επομένως, αν διατρέχετε αυξημένο κίνδυνο, ίσως είναι προτιμότερο να λάβετε άλλη θεραπεία για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα», κατέληξε η Μέγκαν Μπόουλερ.

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα