8 Μύθοι για τη Ρευματοειδή Αρθρίτιδα

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι η «κοινή αρθρίτιδα»

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα δεν είναι η «κοινή αρθρίτιδα». Η συχνότερη αρθρίτιδα είναι η οστεοαρθρίτιδα, η οποία προκαλείται συνήθως από τραυματισμούς ή από τη φυσιολογική φθορά των αρθρώσεων με την ηλικία. Η οστεοαρθρίτιδα είναι η πιο κοινή αρθρική πάθηση στους ενήλικες.

Αντιθέτως, η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μία χρόνια, προοδευτική αυτοάνοση νόσος. Σε αυτή, ο οργανισμός παράγει αντισώματα που στοχεύουν τους δικούς του υγιείς ιστούς, ως απόκριση σε έναν άγνωστο προκλητικό παράγοντα. Οι αρθρώσεις επηρεάζονται συχνότερα, ωστόσο σε αρκετές περιπτώσεις, πλήγονται και άλλα όργανα του σώματος. Η νόσος μπορεί να παρουσιάζει εξάρσεις και υφέσεις ή να παραμένει συνεχώς ενεργή.

Αρκετά συχνά υπάρχει σύγχυση μεταξύ της οστεοαρθρίτιδας και της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, ειδικά γιατί σε μεγάλο αριθμό ασθενών οι δύο παθήσεις συνυπάρχουν.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα επηρεάζει μόνο τους ηλικιωμένους

Στους περισσότερους ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα, η νόσος πρωτοεμφανίζεται μεταξύ των ηλικιών 40 και 70.

Ωστόσο, η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να επηρεάσει άτομα οποιασδήποτε ηλικίας, ακόμα και εφήβους. Η νόσος γενικά είναι σοβαρότερη στους ηλικιωμένους καθώς είναι προοδευτική και έχει δράσει για περισσότερα χρόνια σε αυτούς.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα δεν είναι βαριά νόσος

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να μειώσει σημαντικά την υγεία και την αυτάρκεια του ασθενούς, ειδικά αν δεν αντιμετωπιστεί επαρκώς.

Αρκετοί πιστεύουν ότι η ρευματοειδής αρθρίτιδα δεν είναι σοβαρή νόσος και κατά συνέπεια καθυστερούν την επίσκεψη στον γιατρό για μήνες ή και χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτή η νόσος δρα και προκαλεί βλάβες στις αρθρώσεις.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα χρειάζεται άμεση διάγνωση και τακτική θεραπεία για να προληφθεί η βλάβη στις αρθρώσεις.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα αυξάνει επίσης τον κίνδυνο άλλων παθήσεων. Οι παθήσεις του καρδιαγγειακού, οι λοιμώξεις και οι πνευμονικές παθήσεις είναι συχνότερες στους ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Οι περισσότεροι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα καταλήγουν στην αναπηρική καρέκλα ή σε γηροκομείο εξ’ αιτίας της νόσου

Η πορεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας διαφέρει στον κάθε ασθενή. Λόγω της προοδευτικής φύσεως της νόσου, ωστόσο, σε αρκετούς μπορεί να προκαλέσει αναπηρία.

Τα περισσότερα δεδομένα ερευνών, πάντως, προέρχονται από έρευνες πριν από 20 ή 30 χρόνια επομένως σήμερα υπάρχουν καλύτερες θεραπευτικές επιλογές για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Ως αποτέλεσμα, η μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών που λαμβάνουν θεραπεία για τη νόσο θα διατηρήσουν πλήρως την κινητικότητα και την αυτάρκειά τους.

Οι περισσότεροι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα δεν μπορούν να εργαστούν

Στο παρελθόν η διάγνωση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας συνοδευόταν από περιορισμό των ικανοτήτων για εργασία αλλά και αρκετών καθημερινών δραστηριοτήτων. Ωστόσο σήμερα, με τις νέες θεραπείες που είναι διαθέσιμες για τη νόσο, οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν να συνεχίσουν κανονικά την εργασία τους.

Πραγματικά, μία μεγάλη έρευνα σε ασθενείς που είχαν ρευματοειδή αρθρίτιδα για πάνω από 10 χρόνια, έδειξε ότι τα ποσοστά απασχόλησής τους δεν παρουσίαζαν διαφοροποίηση σε σχέση με αυτούς που δεν έπασχαν από τη νόσο.

Η θεραπεία για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα είναι τοξική, επομένως πρέπει να περιμένετε μέχρι τα συμπτώματα να είναι σοβαρά για να ξεκινήσετε τη θεραπεία

Αυτός είναι ένας από τους μεγαλύτερους μύθους για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Υπάρχουν σήμερα άφθονα στοιχεία ότι η έγκαιρη θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας βοηθά στην πρόληψη της αρθρικής βλάβης και της αναπηρίας. Ιδανικά, η θεραπεία πρέπει να ξεκινάει αμέσως μετά τη διάγνωση καθώς η καθυστέρησή της συνεπάγεται περισσότερες μακροπρόθεσμες βλάβες.

Αρκετές έρευνες έχουν δείξει ότι η έγκαιρη θεραπεία μπορεί να καθηστερήσει την εξέλιξη των συμπτωμάτων της ρευματοειδούς αρθρίτιδας σε ορισμένους ασθενείς.

Η φαρμακευτική αγωγή της ρευματοειδούς αρθρίτιδας έχει ανεπιθύμητες ενέργειες. Ωστόσο, η μη χορήγηση θεραπείας έχει αποτέλεσμα σημαντικότερες βλάβες σε σχέση με τις ανεπιθύμητες αυτές ενέργειες. Οι περισσότερες από τις τελευταίες μπορούν να ανιχνευθούν με εξετάσεις αίματος και τακτικά τσεκ-απ.

Οι περισσότεροι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα παθαίνουν και καρκίνο

Οι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης λεμφώματος, ωστόσο ο κίνδυνος είναι μικρός.

Ο κίνδυνος εμφάνισης λεμφώματος είναι διπλάσιος στους ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα, αν και ακόμα δεν γνωρίζουμε γιατί συμβαίνει αυτό. Ακόμα και έτσι, πάντως, ο κίνδυνο εμφάνισης λεμφώματος είναι μικρός.

Για παράδειγμα, μία έρευνα που διήρκησε 8 χρόνια και περιελάμβανε 2000 ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα, παρατήρησε ότι μόλις σε 11 από αυτούς εμφανίστηκε λέμφωμα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, σε πληθυσμό ίδιου μεγέθους με άτομα χωρίς ρευματοειδή αρθρίτιδα, λέμφωμα αναμένεται να εμφανιστεί σε 3-8 άτομα.

Η αυξημένη συχνότητα αποδίδεται μάλλον στη φλεγμονή της ρευματοειδούς αρθρίτιδας ή στη φαρμακευτική αγωγή. Η συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών με τη νόσο πάντως, δεν εμφανίζει καρκίνο.

Ο γιατρός είναι υπεύθυνος να σταθμίσει τους κινδύνους και τα οφέλη της φαρμακευτικής αγωγής και να ενημερώσει τον ασθενή πριν τη χορήγησή της.

Πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι οι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα έχουν 40% μειωμένο κίνδυνο για καρκίνο του παχέος εντέρου. Αυτό αποδίδεται μάλλον στη χρήση ΜΣΑΦ (όπως η ασπιρίνη και η ιβουπροφένη) στους ασθενείς αυτούς.

Οι επώδυνες και δυσκίνητες αρθρώσεις λόγω της ρευματοειδούς αρθρίτιδας χρειάζονται ξεκούραση τη μεγαλύτερη διάρκεια της ημέρας

Αντιθέτως, οι αρθρώσεις που επηρεάζονται από τη ρευματοειδή αρθρίτιδα χρειάζονται διατάσεις και άσκηση.

Σε ορισμένες περιπτώσεις η ξεκούραση είναι απαραίτητη, ωστόσο στους περισσότερους ασθενείς η διάγνωση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας πρέπει να συνοδεύεται από αύξηση της φυσικής άσκησης και όχι μείωσή της. Η φυσιοθεραπεία μπορεί επίσης να βοηθήσει.

Η ακινησία μπορεί να προκαλέσει βλάβες στους ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα. Όταν οι αρθρώσεις είναι επώδυνες και δύσκαμπτες είναι φυσιολογικό ο ασθενής να αποφεύγει να μην θέλει να τις κινήσει. Ωστόσο, η ακινησία ξεκινά ένα φαύλο κύκλο. Οι μύες γύρω από τις αρθρώσεις παίζουν σημαντικό ρόλο στη δύναμη και την κινητικότητα της άρθρωσης, επομένως χρειάζονται συνεχή άσκηση.

Οι ασκήσεις για τους ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα περιλαμβάνουν:

  • Διατάσεις για τη διατήρηση της ευκαμψίας των αρθρώσεων.
  • Χαμηλής έντασης αεροβική άσκηση για τη βελτίωση της υγείας των αρθρώσεων αλλά και της γενικότερης σωματικής και ψυχικής υγείας.

Η έντονη άσκηση πρέπει, γενικά, να αποφεύγεται.

Βιβλιογραφία: WebMD

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα