Ευρωπαϊκή Ημέρα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για την ορθολογική χρήση των Αντιβιοτικών

Νιώθετε κουρασμένοι ή έχετε δυσκολία στη συγκέντρωση; Παρατηρήσατε πρόσφατα αλλαγές στα μαλλιά, στο βάρος ή στη διάθεσή σας; Αρκετά συχνά οι παραπάνω αλλαγές αποδίδονται σε άλλα προβλήματα υγείας ή στην ηλικία, ωστόσο μπορεί να αποτελούν ενδείξεις δυσλειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα. Ο θυρεοειδής είναι ένας αδένας σχήματος πεταλούδας που βρίσκεται στο λαιμό και παράγει ορμόνες που ρυθμίζουν το μεταβολισμό. Τα χαμηλά επίπεδα των θυρεοειδών ορμονών μπορούν να προκαλέσουν ένα μεγάλο εύρος συμπτωμάτων, όπως αίσθημα κόπωσης, δυσκοιλιότητα, ξηροδερμία, εύθραυστα νύχια, άλγος και διαταραχές της διάθεσης. Εφόσον δεν αντιμετωπιστεί, ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να αυξήσει επίσης την πιθανότητα εμφάνισης υψηλής χοληστερόλης, υπέρτασης και καρδιακής νόσου. Οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα σε σχέση με τους άνδρες να παρουσιάσουν προβλήματα του θυρεοειδούς, ιδιαίτερα σε συνδυασμό με την ηλικία. Σε ορισμένες γυναίκες μάλιστα, οι διαταραχές του θυρεοειδούς εμφανίζονται τόσο σταδιακά που είναι αρκετά δύσκολο να γίνουν αντιληπτές. Σε άλλες, τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν αιφνίδια σε ένα διάστημα λίγων εβδομάδων ή μηνών. Αυτά περιλαμβάνουν: Αίσθημα κόπωσης. Μπορεί να νιώθετε κουρασμένοι ή ότι δεν έχετε ενέργεια. Αυξημένη αίσθηση του κρύου. Μπορεί να νιώθετε κρύο ακόμα και όταν οι άλλοι δεν το αντιλαμβάνονται. Απώλεια της όρεξης, αύξηση του βάρους. Όταν ο μεταβολισμός δεν λειτουργεί φυσιολογικά, χρειάζεστε λιγότερες θερμίδες οπότε […]

Τα χρόνια προβλήματα υγείας που σχετίζονται με τη γήρανση του παγκοσμίου πληθυσμού στον 21ο αιώνα απειλούν την οικονομία και υποβαθμίζουν σημαντικά την ποιότητα ζωής στις ανεπτυγμένες χώρες. Ευτυχώς, από αρκετές έρευνες φαίνεται ότι η διαδικασία της γήρανσης μπορεί να στοχευθεί μέσω διατροφικών, γενετικών και φαρμακευτικών παρεμβάσεων με σκοπό να ενισχυθεί και να παραταθεί η υγιής επιβίωση σε μοντέλα πειραματοζώων.Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι η βιολογική πορεία της γήρανσης μπορεί να επιβραδυνθεί. Η υπόθεση της γηριατρικής, για την οποία υπάρχει πληθώρα στοιχείων από έρευνες σε πειραματόζωα, συνδέει τις βιολογικές αυτές ανακαλύψεις με την ανθρώπινη υγεία προτείνοντας ότι η στόχευση των βιολογικών διεργασιών της γήρανσης θα βοηθήσει στην πρόληψη ή την καθυστέρηση της εμφάνισης αρκετών χρονίων νόσων και αναπηριών που παρατηρούνται συνήθως στους ηλικιωμένους. Για παράδειγμα, διάφορες παρεμβάσεις που παρατείνουν τη διάρκεια ζωής στα ποντίκια, συχνά προλαμβάνουν ή επιβραδύνουν την πορεία αρκετών μορφών καρκίνου, μειώνουν τις βλάβες της αθηροσκλήρωσης, βελτιώνουν την καρδιακή λειτουργία, προλαμβάνουν την έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών και βελτιώνουν την απόκριση στα εμβόλια. Η γήρανση αποτελεί τον κύριο κοινό παράγοντα κινδύνου για τις χρόνιες νόσους και τις παθήσεις που προκαλούν αναπηρία Στις ΗΠΑ δημοσιεύεται κάθε χρόνο μία λίστα με τα συχνότερα αίτια θανάτου με βάση την ηλικία. Μία ενδιαφέρουσα παρατήρηση […]

Ξηρός, υγρός ή χρόνιος βήχας. Ο καθένας από αυτούς μπορεί να αποτελεί ένδειξη μίας ή παραπάνω παθήσεων. Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά του κάθε βήχα και πώς τους ξεχωρίζει ο γιατρός; Υγρός (Παραγωγικός) Βήχας Ο υγρός ή παραγωγικός βήχας χαρακτηρίζεται από παραγωγή πτυέλων (φλέγμα ή βλέννη από τους πνεύμονες ή τα ιγμόρεια). Ο βήχας αυτός μπορεί να συνοδεύεται από συριγμό και σφίξιμο στο στήθος. Ο παραγωγικός βήχας προκαλείται συνήθως από λοιμώξεις όπως το κοινό κρυολόγημα, η γρίπη, η βρογχίτιδα και η πνευμονία. Ιδιαίτερα στην οξεία βρογχίτιδα, ο βήχας εμφανίζεται γρήγορα και τελικά υποχωρεί. Αντιθέτως, ορισμένες μορφές υγρού βήχα μπορεί να είναι χρόνιες. Αυτές μπορεί να είναι αποτέλεσμα διαφορετικών παθήσεων, όπως: Οπισθορρινική Καταρροή. Αυτή προκαλείται από τη βλέννη που εισέρχεται στον οισοφάγο ως αποτέλεσμα αλλεργιών, ουσιών από τον αέρα που προκαλούν ερεθιμό, ένα κρυολόγημα ή μία λοίμωξη των ιγμορείων. Η βλέννη που φτάνει στις φωνητικές χορδές προκαλεί βήχα. Ο τελευταίος δεν επιτρέπει στη βλέννη να φτάσει στους πνεύμονες, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονία. Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ). Τα χαρακτηριστικά της ΧΑΠ είναι ο παραγωγικός βήχας, η δύσπνοια και ο συριγμός. Μπορεί να συνοδεύεται επίσης από συχνές λοιμώξεις του αναπνευστικού, αίσθημα κόπωσης ή αυξημένη παραγωγή φλεγμάτων. Βρογχεκτασία. Κατά τη νόσο […]

Η έλευση του φθινοπώρου βρίσκει αρκετούς από εμάς στο γυμναστήριο ή σε κάποια άλλη δραστηριότητα που περιλαμβάνει έντονη φυσική άσκηση. Αν και η φυσική άσκηση προσφέρει σημαντικά οφέλη στους περισσότερους ασθενείς, προσφάτως έχουν αρχίσει να αυξάνονται τα ποσοστά μίας δυνητικά απειλητικής για τη ζωής νόσου που σχετίζεται με αυτή. Η νόσος αυτή είναι η ραβδομυόλυση. Τι είναι η ραβδομυόλυση; Η σπάνια αυτή πάθηση συμβαίνει όταν τα μυϊκά κύτταρα διαρρηγνύονται και απελευθερώνουν το περιεχόμενό τους στην κυκλοφορία του αίματος. Το γεγονός αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μία σειρά προβλημάτων μεταξύ των οποίων αίσθημα αδυναμίας, μυαλγίες και σκουρόχρωμα ούρα. Οι βλάβες μπορεί να είναι τόσο σημαντικές που να οδηγήσουν σε οξεία νεφρική βλάβη. Η έντονη φυσική άσκηση είναι ένα μόλις από τα αίτια της ραβδομυόλυσης. Τα υπόλοιπα αίτια περιλαμβάνουν ανεπιθύμητες ενέργειες φαρμάκων, κατανάλωση αλκοόλ, υπερβολική δόση φαρμάκων, λοιμώξεις και τραυματισμούς. Οι περισσότεροι ασθενείς με ραβδομυόλυση δεν χρειάζονται νοσηλεία, ωστόσο αν παρουσιάσετε ορισμένα από τα παραπάνω συμπτώματα μετά από έντονη άσκηση, επικοινωνήστε με τον γιατρό σας. Συνήθως μία απλή εξέταση ούρων ή αίματος είναι αρκετή για να τεθεί η διάγνωση. Πώς να αποφύγετε τη ραβδομυόλυση Αρκετοί από εμάς αντιμετωπίζουμε με ενθουσιασμό ένα νέο πρόγραμμα άσκησης και θέλουμε να το ακολουθήσουμε στην εντέλεια. Η […]

Η υγιεινή διατροφή στη μέση ηλικία είναι ένας ανεξάρτητος παράγοντας που σχετίζεται με το μεγαλύτερο μέγεθος του ιπποκάμπου στη μετέπειτα ζωή. Μπορεί επίσης να βοηθήσει στην πρόληψη τόσο των ψυχιατρικών παθήσεων όσο και της έκπτωσης των γνωστικών λειτουργιών. Το παραπάνω έδειξε μία έρευνα που εξερεύνησε τις επιδράσεις που έχει η διατροφή στη μέση ηλικία στις δομές του ιππόκαμπου. Η έρευνα προσθέτει περισσότερα δεδομένα στα στοιχεία που δείχνουν την επίδραση της διατροφής στην υγεία του εγκεφάλου, είπε η επικεφαλής της έρευνας Τασνίμ Ακμπαράλι από το INSERM. Ο γιατρός, ιδιαίτερα ο ψυχίατρος, πρέπει να δίνει οδηγίες σχετικά με τη διατροφή στους ασθενείς του, είπε η Ακμπαράλι. Καλύτερη Διατροφή, Μεγαλύτερος Ιππόκαμπος Τα ευρήματα προέρχονται από την υποέρευνα Whitehall II και περιλαμβάνουν δεδομένα από 459 εθελοντές με μέσο όρο ηλικίας τα 49 έτη. Η διατροφή τους εκτιμήθηκε με τη χρήση ερωτηματολογίων κατά τα έτη 1991-1993 και 11 χρόνια αργότερα το 2002-2004. Στο τέλος της έρευνας, δηλαδή το 2015-2016 στους εθελοντές έγινε μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου. Τα υψηλότερα σκορ στο AHEI-2010, έναν δείκτη για την μακροχρόνια υγιεινή διατροφή, σχετίστηκαν με τα μεγαλύτερα μεγέθη του ιπποκάμπου σε όγκο. Κάθε 1 μονάδα στη συγκεκριμένη κλίμακα σχετίστηκε με αύξηση 92.5 mm3 στον όγκο του ιπποκάμπου, σύμφωνα με τους […]

Αν και αρχικά χορηγούνται βραχυπρόθεσμα για την αντιμετώπιση του άγχους, τη βελτίωση του ύπνου και τον περιορισμό της κατάθλιψης, οι βενζοδιαζεπίνες καταλήγουν να χρησιμοποιούνται για πολλά χρόνια από 1 στους 4 ηλικιωμένους, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας νέας έρευνας. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται παρά τις προειδοποιήσεις ενάντια στη χρήση της συγκεκριμένης κατηγορίας φαρμάκων, ιδιαίτερα σοτυς ηλικιωμένους, καθώς μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο αυτοκινητιστικών ατυχημάτων, πτώσεων και κατάγματος του ισχίου, καθώς και μία σειρά άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες. Η νέα έρευνα, δημοσιεύτηκε στο JAMA Internal Medicine από μία ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. Οι ερευνητές είπαν ότι τα ευρήματά τους υπογραμμίζουν την ανάγκη για καλύτερη εκπαίδευση τόσο των γιατρών όσο και του κοινού αναφορικά με τους κινδύνους που συνοδεύουν τη συγκεκριμένη κατηγορία φαρμάκων. Από τους 576 ενήλικες που έλαβαν την πρώτη συνταγή για βενζοδιαζεπίνες μεταξύ του 2008 και του 2016, οι 152 συνέχιζαν να λαμβάνουν το φάρμακο ένα χρόνο αργότερα. Η έρευνα εξέτασε μόνο εθελοντές στους οποίους οι βενζοδιαζεπίνες είχαν χορηγηθεί από γιατρούς ειδικοτήτων εκτός της ψυχιατρικής, καθώς η πλειοψηφία των ηλικιωμένων που λαμβάνουν βενζοδιαζεπίνες έχει λάβει συνταγή από ιατρούς άλλων ειδικοτήτων. Αυτοί που είχαν λάβει αρχικά τις μεγαλύτερες δόσεις είχαν τη μεγαλύτερη πιθανότητα να […]

Το μελάνωμα αποτελεί μία από τις σοβαρότερες μορφές καρκίνου του δέρματος. Αν δεν αφαιρεθεί, μπορεί να διεισδύσει στους γειτονικούς ιστούς και στη συνέχεια να εξαπλωθεί στον οργανισμό. Μετά την εξάπλωσή του, είναι πολύ πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Ορισμένα καρκινικά κύτταρα παράγουν πρωτεΐνες που περιορίζουν την ανοσιακή απόκριση απέναντί τους. Η θεραπεία ανοσιακών σημείων ελέγχου είναι μία νέα θεραπευτική επιλογή που αντιμετωπίζει την παραπάνω δράση και βοηθά το ανοσοποιητικό σύστημα να αντιμετωπίσει τον καρκίνο. Η θεραπεία αυτή χρησιμοποιείται σήμερα στους ασθενείς με μελάνωμα και ορισμένα άλλα είδη καρκίνου. Ωστόσο, μόλις μερικοί από τους παραπάνω ασθενείς θα παρουσιάσουν βελτίωση με τη θεραπεία ανοσιακών σημείων ελέγχου. Αν καταφέρουμε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων ποιοι ασθενείς ανήκουν στην παραπάνω κατηγορία, τότε θα είναι δυνατό να αποφευχθεί η χορήγηση θεραπείας, καθώς και οι ανεπιθύμητες ενέργειες που τη συνοδεύουν, στους υπόλοιπους ασθενείς. Τρεις ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες ανέφεραν πρόσφατα ότι αναπτύσσουν τρόπους να προβλεφθεί ποιοι ασθενείς με μελάνωμα θα ανταποκριθούν στη θεραπεία ανοσιακών σημείων ελέγχου. Οι δύο έρευνες δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Nature Medicine, ενώ η τελευταία στο Nature. Μία ομάδα με επικεφαλής τον Δρ Έιταν Ρούπιν και τον Νόαμ Αουσλάντερ από το NCI των ΗΠΑ ανέπτυξε μία μέθοδο ικανή να προβλέψει την απόκριση στη θεραπεία σε […]

Έχετε νιώσει ποτέ μία μικρή ζαλάδα αμέσως μόλις σηκωθήκατε όρθιοι; Όταν σηκωνόμαστε όρθιοι από μία καθιστική θέση, η βαρύτητα ωθεί το αίμα προς τα κάτω άκρα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ιδιαίτερα αν έχετε αφυδάτωση ή υπερθερμία, ο οργανισμός χρειάζεται λίγο χρόνο για να επαναφέρει την ισορροπία του αίματος στο άνω μέρος του σώματος, γεγονός που προκαλεί μία προσωρινή καθυστέρηση της αιματικής ροής στον εγκέφαλο. Για τους περισσότερους από εμάς, το φαινόμενο αυτό συμβαίνει σπάνια και συνήθως δεν αποτελεί αιτία ανησυχίας. Ωστόσο, η ηλικία, ορισμένα φάρμακα και κάποιες παθήσεις μπορούν να παρέμβουν στους μηχανισμούς που χρησιμοποιεί ο οργανισμός για τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Όταν συμβαίνει αυτό, η αρτηριακή πίεση μπορεί να παρουσιάσει δραματική πτώση όταν σηκωνόμαστε όρθιοι. Γνωστή ως ορθοστατική υπόταση, η πάθηση αυτή επηρεάζει περίπου το 5% των ατόμων ηλικίας κάτω των 50 ετών. Ωστόσο, τα ποσοστά αυξάνονται σημαντικά στις μεγαλύτερες ηλικίες με αποτέλεσμα να επηρεάζεται περίπου το 20% των ηλικιωμένων άνω των 70 ετών. Ορισμένες παθήσεις, μεταξύ των οποίων ο διαβήτης, η νόσος Parkinson και ο καρκίνος, μπορούν να συμβάλουν στην εμφάνιση του προβλήματος αυτού. Τελευταία δεδομένα συνδέουν, μάλιστα, την ορθοστατική υπόταση με την καρδιακή νόσο. Ο Ρόλος των Τασεοϋποδοχέων Ο οργανισμός παρακολουθεί την αρτηριακή πίεση μέσω ειδικών αισθητήρων […]

Οι γυναίκες που λαμβάνουν ορμονική θεραπεία μετά την εμμηνόπαυση ή από του στόματος αντισυλληπτικά διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο χρόνιας μικροσκοπικής κολίτιδας, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας νέας έρευνας. «Η μικροσκοπική κολίτιδα είναι μία νόσος που εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, επομένως είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πώς οι ορμονικοί παράγοντες επηρεάζουν τον κίνδυνο εμφάνισής της. Το γεγονός αυτό θα μας δώσει πληροφορίες σχετικά με την παθογένεια της νόσου καθώς και τον τρόπο που σχετίζεται με τις υπόλοιπες φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου», είπε η Δρ Κριστίν Μπερκ από το Massachusetts General Hospital στη Βοστόνη. «Οι γιατροί ίσως χρειαστεί να προσθέσουν τη μικροσκοπική κολίτιδα στη λίστα των λόγων για τους οποίους θα πρέπει να αποφεύγεται αυτή η κατηγορία φαρμάκων και ιδιαίτερα η ορμονική θεραπεία της εμμηνόπαυσης», πρόσθεσε. Η Δρ Μπερκ και οι συνεργάτες της συνέλεξαν δεδομένα από 121.706 νοσοκόμες των ΗΠΑ από το Nurses’ Health Study (NHS) και 116.684 νοσοκόμες από το NHS II. Οι ερευνητές βρήκαν συνολικά 275 περιστατικά μικροσκοπικής κολίτιδας μετά το 2014 στην NHS και μετά το 2015 στην NHS II. Σε σύγκριση με τις γυναίκες που δεν είχαν λάβει ποτέ ορμονική θεραπεία κατά την εμμηνόπαυση, το ιστορικό και η παρούσα χρήση της παραπάνω , συνδέθηκε με σημαντικά αυξημένο […]

Τι είναι το τελικό σημείο στις θεραπείες του καρκίνου; Οι ερευνητές χρησιμοποιούν μία σειρά μεθόδων για να συγκρίνουν την κάθε θεραπεία του καρκίνου με τις υπόλοιπες. Ορισμένα μέτρα υπολογίζουν την ικανότητα της θεραπείας να αναστείλει την πρόοδο του καρκίνου και να βελτιώσει την πορεία των ασθενών, ενώ άλλα εστιάζουν στις ανεπιθύμητες ενέργειες, την ασφάλεια ή το κόστος της θεραπείας. Οι κλινικές δοκιμές σχεδιάζονται πάντοτε εξετάζοντας έναν από τους παραπάνω παράγοντες ως σημαντικότερο, παράγοντα που αποτελεί το «πρωτεύον τελικό σημείο» της έρευνας. Ποια είναι τα πιο κοινά τελικά σημεία στις κλινικές δοκιμές; Όταν ένα νέα φάρμακο εξετάζεται για πρώτη φορά στον άνθρωπο, στην φάση 1 της κλινικής μελέτης, εξερευνάται η ασφάλεια και η ανοχή του φαρμάκου με σταδιακή αύξηση της δόσης του. Η διαδικασία αυτή καθορίζει τη δόση του φαρμάκου πάνω από την οποία προκαλούνται τοξικές επιδράσεις και έχει ως σκοπό να ορίσει τη μέγιστη δόση στην οποία το φάρμακο θα χορηγηθεί στις μελλοντικές μεγαλύτερες έρευνες. Η φάση 2 των κλινικών δοκιμών περιλαμβάνει μερικές δεκάδες ασθενών που λαμβάνουν θεραπεία με ένα φάρμακο ή χωρίζονται σε 1 ή περισσότερες ομάδες ανάλογα με τη θεραπεία που λαμβάνουν για τον καρκίνο. Στην τρίτη φάση των κλινικών δοκιμών λαμβάνουν μέρος εκατοντάδες ασθενείς οι οποίοι χωρίζονται […]

Αν στο παρελθόν είχατε νεφρολιθίαση (πέτρες στα νεφρά), το πιθανότερο είναι ότι γνωρίζετε ότι είναι μία επίπονη νόσος και θα κάνατε ό,τι είναι δυνατό για να αποφύγετε μία επανεμφάνισή της. Η νεφρολιθίαση είναι συχνότερη στους άνδρες από τις γυναίκες και, στους μισούς περίπου ασθενείς με ιστορικό της νόσου, θα εμφανιστεί εκ νέου νεφρολιθίαση μέσα στα επόμενα 10-15 χρόνια, αν δεν λάβουν μέτρα πρόληψης. Από πού προέρχονται οι νεφρόλιθοι; Οι νεφρόλιθοι σχηματίζονται όταν αυξάνεται η συγκέντρωση ορισμένων χημικών ουσιών, όπως το ασβέστιο, το οξαλικό και το ουρικό οξύ, με αποτέλεσμα να σχηματίζονται κρύσταλλοι στους νεφρούς. Οι κρύσταλλοι αυτοί αυξάνονται προοδευτικά σε μέγεθος και τελικά σχηματίζουν «πέτρες». Το 80-85% των νεφρόλιθων αποτελούνται από ασβέστιο. Οι υπόλοιποι είναι απλά πέτρες ουρικού οξέος, οι οποίες σχηματίζονται σε ασθενείς με χαμηλό pH ούρων. Μετά το σχηματισμό τους στους νεφρούς, μπορούν να μετατοπιστούν και να εισέλθουν στον ουρητήρα, αποκλείοντας τη ροή των ούρων. Το γεγονός αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εμφανίζεται έντονο άλγος με εντόπιση στη μία πλευρά του σώματος μεταξύ στομάχου και πλάτης, το οποίο συνοδεύεται συχνά από αιματουρία (αίμα στα ούρα), ναυτία και έμετο. Καθώς οι πέτρες διέρχονται μέσω του ουρητήρα προς την ουροδόχο κύστη, μπορεί να προκαλέσουν συχνοουρία, πίεση στην κύστη ή άλγος […]

Μία ομάδα ερευνητών διαπίστωσε ότι η ενεργοποίηση μίας ομάδας εγκεφαλικών κυττάρων, των μικρογλοίων, συμβάλλει στην απώλεια της μνήμης και την έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών που παρουσιάζουν αρκετοί ασθενείς με συστηματικό ερυθηματώδη λύκο (ΣΕΛ). Παρατήρησαν επίσης ότι οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενίσης (ΑΜΕΑ), μία κατηγορία φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στην αντιμετώπιση της υπέρτασης, μπορεί να αναστείλλει τη δράση αυτή στα πειραματόζωα, επομένως ίσως έχει χρησιμότητα στη διατήρηση της μνήμης σε αυτούς τους ασθενείς. Η έρευνα διεξήχθη από επιστήμονες στο Feinstein Institute for Medical Research και δημοσιεύτηκε στις 5 Σεπτεμβρίου στο Journal of Experimental Medicine. Ο ΣΕΛ είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα που εμφανίζεται όταν ο οργανισμός αρχίζει να παράγει αντισώματα που στοχεύουν υγιή κύτταρα και συχνά συγκεκριμένα DNA. Οι ασθενείς παρουσιάζουν πληθώρα συμπτωμάτων, ωστόσο στο 90% θα υπάρχει επίσης νευροψυχιατρική συμβολή, η οποία χαρακτηρίζεται από έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών με απώλεια μνήμης ή σύγχυση. Η Μπέτυ Ντάιαμοντ και οι συνεργάτες της από το Feinstein Institute for Medical Research στη Νέα Υόρκη, παρατήρησαν σε προηγούμενες έρευνες ότι οι ασθενείς με ΣΕΛ που παρουσιάζουν απώλεια μνήμης, παράγουν αντισώματα, τα DNRAbs, τα οποία αναγνωρίζουν συγκεκριμένα DNA αλλά και μία πρωτεΐνη του εγκεφάλου, την NMDAR. Τα αντισώματα τυπικά δεν μπορούν να εισέλθουν στον εγκέφαλο, ωστόσο […]

Οι ασθενείς με αποφρακτική υπνική άπνοια διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ουρικής αρθρίτιδας, σύμφωνα με μία νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στις 30 Αυγούστου στο Arthritis and Rheumatology. Οι ερευνητές από το Ηνωμένο Βασίλειο εξέτασαν δεδομένα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας από 15.879 ενήλικους ασθενείς που είχαν διαγνωστεί με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια μεταξύ των ετών 1990 και 2010. Αναζήτησαν επίσης μία ομάδα ελέγχου η οποία αποτελείτο από 63.296 άτομα τα οποία είχαν παρόμοια ηλικία, φύλο και γενικά χαρακτηριστικά με την πρώτη ομάδα κατά μέσο όρο. Στη συνέχεια, εξέτασαν τον κίνδυνο ουρικής αρθρίτιδας και στις δύο ομάδες σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και ανάλογα με το Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) των εθελοντών. Κατά τη διάρκεια των 5.8 ετών της έρευνας, το 4.9% των ασθενών με αποφρακτική υπνική άνοια παρουσίασε ουρική αρθρίτιδα. Το αντίστοιχο ποσοστό στην ομάδα ελέγχου ήταν 2.6%. Αυτό μεταφράζεται σε συχνότητα εμφάνισης 7.83 ανά 1000 χρόνια ζωής για την πρώτη ομάδα και 4.03 για τη δεύτερη. Συνολικά, μετά από προσαρμογή για άλλους παράγοντες κινδύνου όπως ο διαβήτης, η υπέρταση και η ισχαιμική καρδιακή νόσος, οι ερευνητές παρατήρησαν μία στατιστικά σημαντική αύξηση του κινδύνου της τάξεως του 42%. Σημείωσαν μάλιστα, ότι ο κίνδυνος αυτός παρέμεινε αμετάβλητος ανεξαρτήτως του ΔΜΣ. Προηγούμενες έρευνες είχαν παρατηρήσει αυξημένο […]

Τι είναι ο Οικογενής Μεσογειακός Πυρετός; Ο Οικογενής Μεσογειακός Πυρετός είναι ένα κληρονομικό αυτοφλεγμονώδες σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από υποτροπιάζοντα επεισόδια υψηλού πυρετού βραχείας διάρκειας, τα οποία συνοδεύονται από κοιλιακό άλγος, φλεγμονή των αρθρώσεων ή άλλων ιστών και εμφάνιση δερματικού εξανθήματος. Εφόσον δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να οδηγήσει σε δυνητικά απειλητική για τη ζωή αμυλοείδωση. Ο Οικογενής Μεσογειακός Πυρετός αποτελεί το συχνότερο σύνδρομο περιοδικού πυρετού. Στον Οικογενή Μεσογειακό Πυρετό τύπου 2, παρουσιάζεται αμυλοείδωση χωρίς ιστορικό τυπικών επεισοδίων εμπυρέτου. Ποιοι παρουσιάζουν Οικογενή Μεσογειακό Πυρετό και γιατί; Ο Οικογενής Μεσογειακός Πυρετός εμφανίζεται σε συγκεκριμένες εθνικές ομάδες με καταγωγή από τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου. Εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα αραβικής, αρμενικής, ιταλικής, εβραϊκής ή τουρκικής καταγωγής. Στους πληθυσμούς αυτούς, η συχνότητα της νόσου κυμαίνεται από 1 στα 25 μέχρι 1 στα 2000 άτομα. Στη Δυτική Ευρώπη, η συχνότητα της νόσου είναι μόλις 2.5 ανά 100.000 άτομα. Οι φορείς μπορεί να φτάνουν και το 1/3 σε ορισμένους πληθυσμούς. Τα 2/3 των ασθενών παρουσιάζουν συμπτώματα πριν την ηλικία των 5 ετών, ενώ στο 90% έχουν παρουσιαστεί συμπτώματα μέχρι τα 20 έτη. Ο Οικογενής Μεσογειακός Πυρετός κληρονομείται με τον αυτοσωμικό υπολειπόμμενο τύπο. Αυτό σημαίνει ότι αν και οι 2 γονείς είναι φορείς του ελαττωματικού γονιδίου, υπάρχει 25% πιθανότητα […]

Η κεταμίνη, ένα αναισθητικό φάρμακο, φαίνεται ότι προσφέρει οφέλη σε ορισμένα περιστατικά κατάθλιψης και αυτοκτονικού ιδεασμού τα οποία δεν ανταποκρίνονται στην τυπική αντικαταθλιπτική αγωγή. Το παραπάνω παρατήρησε μία νέα έρευνα η οποία εξερεύνησε το μηχανισμό δράσης της κεταμίνης στην κατάθλιψη και διαπίστωσε ότι το φάρμακο δρα στους ίδιους υποδοχείς με τα οπιοειδή αναλγητικά. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο American Journal of Psychiatry. Για να εξερευνήσουν τον παραπάνω μηχανισμό, οι ερευνητές από το Neurosciences Institute του Stanford, εξέτασαν αρχικά 12 εθελοντές που έπασχαν από κατάθλιψη ανθεκτική στη θεραπεία. Σε όλους τους εθελοντές έγινε έγχυση κεταμίνης. Στους μισούς από αυτούς χορηγήθηκε επίσης ναλτρεξόνη, ενώ οι υπόλοιποι έλαβαν φυσιολογικό ορό (placebo). Η ναλτρεξόνη είναι ένα φάρμακο που αποκλείει τη δράση των οπιοειδών. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι στους εθελοντές που έλαβαν το συνδυασμό κεταμίνης με φυσιολογικό ορό, τα συμπτώματα της κατάθλιψης υποχώρησαν γρήγορα σε σχέση με αυτούς που λάμβαναν κεταμίνη και ναλτρεξόνη. Μάλιστα, οι εθελοντές της πρώτης ομάδας ανέφεραν τουλάχιστον 90% μείωση των συμπτωμάτων τους μέσα στις 3 πρώτες ημέρες από την έγχυση. Στους εθελοντές που λάμβαναν κεταμίνη και ναλτρεξόνη δεν παρατηρήθηκαν αντίστοιχα οφέλη. Το γεγονός αυτό απέδειξε ότι όταν αποκλείεται η δράση των οποιοειδών, η κεταμίνη χάνει τις αντικαταθλιπτικές της ιδιότητες. Και οι δύο […]

Τα αποτελέσματα μίας κλινικής δοκιμής με περισσότερους από 250 εθελοντές με προϊούσα σκλήρυνση κατά πλάκας (πολλαπλή σκλήρυνση) έδειξαν ότι η φαρμακευτική ουσία ibudilast ήταν πιο αποτελεσματική από ένα placebo στην επιβράδυνση της συρρίκωσης του εγκεφάλου. Η έρευνα έδειξε επίσης ότι οι κύριες ανεπιθύμητες ενέργειες του ibudilast ήταν γαστρεντερικές διαταραχές και κεφαλαλγία. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο New England Journal of Medicine. «Τα ευρήματα αυτά προφέρουν ελπίδα στους ασθενείς με μία μορφή πολλαπλής σκλήρυνσης που προκαλεί μακροχρόνια αναπηρία και δεν έχει αρκετές θεραπευτικές επιλογές», είπε ο Γουόλτερ Κόροσετζ, διευθυντής του NINDS των ΗΠΑ. Ο Ρόμπερτ Φοξ, ένας νευρολόγος στο Cleveland Clinic του Οχάιο, ήταν ο επικεφαλής της ομάδας των ερευνητών. Οι τελευταίοι εξέτασαν μέσω εξετάσεων απεικόνισης του εγκεφάλου αν το ibudilast ήταν καλύτερο από ένα placebo στην επιβράδυνση της ατροφίας ή συρρίκνωσης του εγκεφάλου, στους ασθενείς με προϊούσα πολλαπλή σκλήρυνση. Στην έρευνα έλαβαν μέρος 225 ασθενείς οι οποίοι χωρίστηκαν σε 2 ομάδες. Η μία ομάδα έλαβε 10 κάψουλες του ibudilast ενώ η άλλη 10 κάψουλες placebo ημερησίως για 96 εβδομάδες. Κάθε 6 μήνες, οι εθελοντές έκαναν μαγνητική τομογραφία. Η ομάδα του Δρ Φοξ χρησιμοποίησε διάφορες τεχνικές ανάλυσης στις απεικονίσεις της μαγνητικής τομογραφίας προκειμένου να εκτιμήσει τις διαφορές στους εγκεφάλους των 2 ομάδων. […]

Η οστεοαρθρίτιδα αποτελεί τη συχνότερη μορφή αρθρίτιδας. Εμφανίζεται με αυξημένη συχνότητα στις γυναίκες και προκαλεί φθορά των ιστών που επικαλύπτουν τις επιφάνειες των οστών στην περιοχή της άρθρωσης. Αποτέλεσμα του παραπάνω είναι τα οστά της άρθρωσης να τρίβονται μεταξύ τους, γεγονός που προκαλεί άλγος και οίδημα. Ένα από τα σημαντικότερα αίτια της φθοράς των ιστών αυτών είναι η μηχανική επιβάρυνση από το περιττό σωματικό βάρος στα γόνατα και τις υπόλοιπες αρθρώσεις. Ένα άλλο αίτιο είναι η αύξηση των διαφόρων χημικών ουσιών που σχετίζονται με τη φλεγμονή, όπως η ιντερλευκίνη-6, στους ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα. Πριν μερικά χρόνια, μία ομάδα ερευνητών με επικεφαλή τον Δρ Στίβεν Μέσσιερ, διαπίστωσε ότι η απώλεια 10% του σωματικού βάρους μπορεί να βελτιώσει τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας στους υπέρβαρους και παχύσαρκους ηλικιωμένους. Στην τυχαιοποιημένη αυτή μελέτη που διεξήχθη από το 2006 έως το 2011, παρατηρήθηκε ότι η απώλεια βάρους μέσω διατροφής και φυσικής άσκησης μειώνει το άλγος και τη φλεγμονή και βοηθά τους ενήλικες να περπατούν ταχύτερα και να έχουν καλύτερη λειτουργικότητα. Η παραπάνω έρευνα αλλά και αρκετές άλλες ελήφθησαν υπ’ όψη, με αποτέλεσμα σήμερα να γνωρίζουμε ότι η απώλεια του 10% από το σωματικό βάρος βελτιώνει σε σημαντικό βαθμό τα συμπτώματα αρκετών παθήσεων που σχετίζονται με […]

Τα οφέλη από τη χρήση της ασπιρίνης στον περιορισμό των αγγειακών συμβαμάτων, δεν υπερβαίνουν τον αυξημένο κίνδυνο αιμορραγίας, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας νέας έρευνας πρωτογενούς πρόληψης σε ασθενείς με διαβήτη. Στην έρευνα, η οποία είχε τίτλο ASCEND, η ασπιρίνη περιόρισε τον κίνδυνο σοβαρών αγγειακών συμβαμάτων κατά 12%, όμως αύξησε τον κίνδυνο σοβαρής αιμορραγίας κατά 29%. Δεν παρατηρήθηκαν επιδράσεις στο γαστρεντερικό ή σε οποιοδήποτε είδος καρκίνου.΄ «Πρέπει να επανεξετάσουμε προσεκτικά αν η ασπιρίνη είναι απαραίτητη», είπε η Τζέιν Άρμιταζ, καθηγήτρια κλινικών δοκιμών και επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Όξφορντ. «Στην έρευνά μας, οι ασθενείς είχαν γενικά καλό έλεγχο της γλυκόζης αίματος, της αρτηριακής πίεσης και της χοληστερόλης και, στο μεγαλύτερο ποσοστό, δεν κάπνιζαν. Υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις η χρήση ασπιρίνης δεν είναι απαραίτητη», συμπλήρωσε. Η Άρμιταζ παρουσίασε την έρευνα στο European Society of Cardiology 2018 Congress. Η έρευνα δημοσιεύτηκε επίσης στο New England Journal of Medicine (NEJM). Η Άρμιταζ σημείωσε ότι η ασπιρίνη προσφέρει αποδεδειγμένα οφέλη στην δευτερογενή πρόληψη της καρδιακής νόσου και γενικά δεν θεωρείται αποτελεσματική στην γενική πρωτογενή πρόληψη, ωστόσο οι διαβητικοί ασθενείς αποτελούν μία ομάδα αυξημένου κινδύνου και οι δράσεις της σε αυτό τον πληθυσμό είναι άγνωστες. Οι οδηγίες στην Ευρώπη υποστηρίζουν ότι η ασπιρίνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί […]

Πάνω από το 40% των γυναικών με άσθμα θα παρουσιάσουν χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας νέα έρευνας από τον Καναδά. Οι επιστήμονες τονίζουν, ωστόσο, ότι αρκετοί από τους παράγοντες κινδύνου μπορούν να περιοριστούν μέσω αλλαγών στον τρόπο ζωής. «Αρκετές έρευνες τα τελευταία χρόνια έχουν παρατηρήσει αύξηση στα ποσοστά του συνδρόμου επικάλυψης άσθματος και χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας (ACOS), ιδιαίτερα στις γυναίκες», είπε η επικεφαλής της έρευνας Τερέζα Το. «Οι ασθενείς με σύνδρομο επικάλυψης άσθματος και χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας παρουσιάζουν περισσότερες εξάρσεις, νοσηλεύονται συχνότερα και γενικά έχουν χειρότερη ποιότητα ζωής σε σχέσε με αυτούς που έχουν μόνο άσθμα ή μόνο χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια», είπε η Το, η οποία είναι ερευνητής στο University of Toronto Dalla Lana School of Public Health. «Όλοι οι ασθενείς με άσθμα δεν παρουσιάζουν τελικά χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Ωστόσο, αυτοί που παρουσιάζουν έχουν συνήθως παράγοντες κινδύνου από τον τρόπο ζωής, όπως το κάπνισμα, η παχυσαρκία και η κακή κοινωνικοοικονομική κατάσταση», συμπλήρωσε. Η οικονομική κατάσταση συνδέονται συνήθως με περιορισμένη πρόσβαση στη φροντίδα υγείας, μειωμένη λήψη θεραπείας για το άσθμα και ελλιπή συμμόρφωση με τη φαρμακευτική αγωγή, πρόσθεσε. «Τα παραπάνω με τη σειρά τους, μπορεί να οδηγήσουν σε συχνότερες κρίσεις άσθματος και επομένως βλάβες στους αεραγωγούς που αυξάνουν […]

Η κανναβιδιόλη ή CBD έχει αρχίσει προσφάτως να εισάγεται σε διάφορα προϊόντα, όπως τα τονωτικά ποτά ή ο καφές. Τι είναι όμως αυτή η ουσία και γιατί έχει αρχίσει να γίνεται όλο και πιο δημοφιλής; Σε τι διαφέρει η κανναβιδιόλη από την κάνναβη; Η κανναβιδιόλη είναι η δεύτερη (σε ποσότητα) δραστική ουσία που περιέχει η κάνναβη. Αποτελεί σημαντικό συστατικό της τελευταίας και προέρχεται από το ίδιο φυτό. Η χρήση της κανναβιδιόλης, ωστόσο, δεν μπορεί να προκαλέσει το αίσθημα ευφορίας που προκαλεί η κάνναβη. Σύμφωνα με μία ανακοίνωση του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (WHO) μάλιστα, «Στον άνθρωπο, η κανναβιδιόλη δεν παρουσιάζει επιδράσεις που μπορεί να προκαλέσουν καταχρηστική συμπεριφορά ή εθισμό. Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι η χρήση της συνδέεται με προβλήματα υγείας». Τα στοιχεία σχετικά με τις θετικές επιδράσεις της κανναβιδιόλης Η κανναβιδιόλη έχει δοκιμαστεί στο παρελθόν για διάφορα προβλήματα υγείας. Τα περισσότερα δεδομένα ερευνών, ωστόσο, δείχνουν ότι είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στη θεραπεία ορισμένων σοβαρών επιληπτικών συνδρόμων της παιδικής ηλικίας, όπως το σύνδρομο Dravet και το σύνδρομο Lennox-Gastaut (LGS), τα οποία τυπικά δεν ανταποκρίνονται στα αντιεπιληπτικά φάρμακα. Σε αρκετές έρευνες, η κανναβιδιόλη περιόρισε τη συχνότητα των κρίσεων και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τις σταμάτησε τελείως. Αρκετά βίντεο από τις […]

Είναι γεγονός ότι οι γυναίκες κατά μέσο όρο ζουν περισσότερο από τους άνδρες. Η μέση διάρκεια ζωής μίας γυναίκας είναι περίπου 7 χρόνια μεγαλύτερη από αυτή ενός άνδρα. Ενδεικτικά, στους ηλικιωμένους άνω των 65 ετών το 57% είναι γυναίκες, ενώ σε αυτούς άνω των 85, οι γυναίκες αποτελούν το 67%. Η διαφορά αυτή είναι ιδιαίτερα εμφανής στον πληθυσμό των ηλικιωμένων. Για παράδειγμα, στα γηροκομεία ή τα κέντρα φροντίδας ηλικιωμένων ο αριθμός των γυναικών είναι συνήθως μεγαλύτερος από αυτόν τον ανδρών. Γιατί όμως οι άνδρες ζουν λιγότερο από τις γυναίκες; Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους η αναλογία ανδρών/γυναικών στην τρίτη ηλικία γέρνει προς την πλευρά τον γυναικών όσο περνούν τα χρόνια. Οι σημαντικότεροι; Οι άνδρες γενικότερα: Παίρνουν μεγαλύτερα ρίσκα. Ο λόγος γι’αυτό είναι μάλλον βιολογικός. Ο πρόσθιος λοβός του εγκεφάλου, το τμήμα δηλαδή που ελέγχει την κρίση και την εκτίμηση των επιπτώσεων μίας πράξης, αναπτύσσεται πιο αργά στα αγόρια και τους νεαρούς άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες. Το παραπάνω συμβάλει πιθανώς στο γεγονός ότι πολύ περισσότερα αγόρια και άνδρες πεθαίνουν σε ατυχήματα ή λόγω της βίας σε σχέση με τα κορίτσια και τις γυναίκες. Παραδείγματα αποτελούν η ποδηλασία, η οδήγηση υπό την επήρεια μέθης και οι δολοφονίες. Η τάση […]

Η χρήση ηλεκτρονικού τσιγάρου καθημερινά μπορεί να διπλασιάσει την πιθανότητα εμφράγματος του μυοκαρδίου, σύμφωνα με την ανάλυση μίας έρευνας που περιελάμβανε σχεδόν 70.000 εθελοντές. Η έρευνα διεξήχθη από επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο. Οι ερευνητές παρατήρησαν επίσης ότι η παράλληλη χρήση ηλεκτρονικού και συμβατικού τσιγάρου (μία κοινή πρακτική στους χρήστες του ηλεκτρονικού τσιγάρου), είναι περισσότερο επικίνδυνη από τη χρήση του κάθε προϊόντος κατά μόνας. Η έρευνα διαπίστωσε επίσης ότι ο κίνδυνος είναι αθροιστικός με αποτέλεσμα η χρήση ηλεκτρονικού αλλά και συμβατικού τσιγάρου να ευξάνει τον κίνδυνο εμφράγματος του μυοκαρδίου 5 φορές σε σχέση με τα άτομα που δεν καπνίζουν. Αυτή είναι η πρώτη έρευνα που αναζητά τη συσχέτιση μεταξύ του ηλεκτρονικού τσιγάρου και του εμφράγματος του μυοκαρδίου και προσφέρει τα πρώτα στοιχεία σχετικά με τις επιδράσεις των ηλεκτρονικών τσιγάρων στη μακροπρόθεσμη υγεία. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στις 22 Αυγούστου στο American Journal of Preventive Medicine. Τα δεδομένα παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά το Φεβρουάριο στη Βαλτιμόρη στην ετήσια συνάντηση του Society for Research on Nicotine and Tobacco. «Οι περισσότεροι ενήλικες που χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά τσιγάρα συνεχίζουν να καπνίζουν και συμβατικά τσιγάρα», είπε ο Στάντον Γκλαντζ, κύριος συγγραφέας της μελέτης. «Αν και οι καπνιστές πιστεύουν ότι μειώνουν τον κίνδυνο για την υγεία τους […]

Η σκλήρυνση κατά πλάκας ή πολλαπλή σκλήρυνση είναι μία αυτοάνοση νόσος κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στην ουσία που επικαλύπτει τα νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο και το νωτιαίο σωλήνα.  Όταν η ουσία αυτή, που λέγεται μυελίνη, υποστεί βλάβες, η επικοινωνία μεταξύ των νευρικών κυττάρων μπορεί να διαταραχθεί. Το γεγονός αυτό προκαλεί μυϊκή αδυναμία, διαταραχές του συντονισμού και της όρασης, καθώς και μία σειρά άλλων συμπτωμάτων. Εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως ζουν με σκλήρυνση κατά πλάκας. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται σήμερα για τη νόσο μπορούν να ανακουφίσουν από τα συμπτώματα παροδικά μέσω καταστολής του ανοσοποιητικού συστήματος. Στους περισσότερους ασθενείς, ωστόσο, η νόσος παρουσιάζει σταδιακή επιδείνωση. Αν οι επιστήμονες καταφέρουν να παράξουν φάρμακα που θα προάγουν την επιδιόρθωση της μυελίνης, οι βλάβες που έχουν προκληθεί από τη σκλήρυνση κατά πλάκας θα μπορούν δυνητικά να αναιρεθούν. Μία ομάδα ερευνητών με επικεφαλείς τους Δρ Πολ Τέσαρ και Δρ Ρόμπερτ Μίλλερ, είχε παρατηρήσει σε μία προηγούμενη έρευνα ότι η μικοναζόλη, ένα αντιμυκητιασικό φάρμακο, ήταν ικανή να ενεργοποιήσει τα βλαστοκύτταρα και να επιδιορθώσει τις βλάβες της μυελίνης στα πειραματόζωα. Οι ερευνητές, στους οποίους προστέθηκε ο Δρ Ντρου Άνταμς, ήθελαν επομένως να διερευνήσουν με ποιο τρόπο αυτό το φάρμακο προάγει την επιδιόρθωση της μυελίνης. Τα αποτελέσματα της […]

Σύμφωνα με μία νέα έρευνα, όλο και περισσότερα άτομα νεαρής ηλικίας λαμβάνουν θεραπεία για διαβήτη τύπου 2. Από τα αποτελέσματα της έρευνας φαίνεται ότι το ποσοστό των ατόμων αυτών έχει αυξηθεί κατά 41%, γεγονός που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία. Η έρευνα προέρχεται από το Royal College of Paediatrics and Child Health (PCPCH). Η ερευνητική ομάδα εξέτασε δεδομένα από 715 άτομα ηλικίας κάτω των 25 ετών που έλαβαν θεραπεία για διαβήτη τύπου 2 στην Αγγλία και την Ουαλία κατά τα έτη 2016 και 2017. Συνολικά το 78.6% των ασθενών ήταν παχύσαρκοι. Σύμφωνα με τον ειδικό διαιτολόγο Νάιτζελ Ντένμπι η παραπάνω παρατήρηση αποτελεί πιθανώς μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Όπως δήλωσε, ενδεχομένως υπάρχουν πολλά ακόμα άτομα που δεν γνωρίζουν αν είναι διαβητικοί. Ο διαβήτης τύπου 2 είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας του οργανισμού να παράγει επαρκείς ποσότητες ινσουλίνης προκειμένου να ρυθμίσει τα επίπεδα γλυκόζης του αίματος. Τα χρόνια ανεβασμένα επίπεδα γλυκόζης αίματος έχουν ενοχοποιηθεί για βλάβες στα μικρά και μεγάλα αγγεία, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα από τους οφθαλμούς, τα νεφρά και το καρδιαγγειακό σύστημα. Ο διαβήτης τύπου 2 συχνά συνοδεύει την παχυσαρκία και στους ενηλίκους έχει συνδεθεί με μακροχρόνιο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων και εγκεφαλικού επεισοδίου. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι το 2013 […]

Η χορήγηση προβιοτικών σε έναν ασθενή μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των γαστρεντερικών διαταραχών, ενώ σε άλλον μπορεί να μην έχει καμία επίδραση. Με την ίδια δίαιτα κάποιος μπορεί να χάσει λίγα μόλις κιλά ενώ κάποιος άλλος πάνω από 15. Η διατροφή χωρίς γλουτένη μπορεί να ανακουφίσει ορισμένους ασθενείς από την αρθραλγία ενώ σε άλλους απλά να τους αφήσει με ένα αίσθημα επιθυμίας για ψωμί και μακαρόνια. Σ’ ένα κόσμο που όλοι περιμένουμε εξατομικευμένα προϊόντα και υπηρεσίες να παραδίδονται στην οθόνη ή την πόρτα μας, η ιατρική δεν είναι ικανή να προσφέρει αυτό το επίπεδο υπηρεσιών. Γιατί όμως η ιατρική ακριβείας είναι τόσο δύσκολο να επιτευχθεί στον 21ο αιώνα; Ο κυριότερος λόγος είναι ότι χρησιμοποιούμε ένα παλαιό τρόπο προσέγγισης για να αντιμετωπίσουμε τα πιο σύγχρονα προβλήματα υγείας. Τον προηγούμενο αιώνα, τα αντιβιοτικά έφεραν επανάσταση στην ιατρική, αντιμετωπίζοντας πολύ αποτελεσματικά τη νοσηρότητα και το θάνατο. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, έχουν παρουσιαστεί σημαντικές διαφορές στα αίτια από τα οποία νοσούμε και τελικά πεθαίνουμε. Οι χρόνιες παθήσεις όπως οι καρδιαγγειακές νόσοι, ο καρκίνος, η άνοια, οι αυτοάνοσες παθήσεις και οι ψυχικές διαταραχές βρίσκονται στην κορυφή της λίστας για αρκετές δεκαετίες παγκοσμίως. Όλες οι παραπάνω είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν, εξ’ου και ο όρος «χρόνιες», […]

Το αναπαραγωγικό ιστορικό επηρεάζει τον κίνδυνο άνοιας στις γυναίκες, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας μεγάλης επιδημιολογικής έρευνας. Οι ερευνητές, με επικεφαλή την Πάολα Γκιλσάνζ, παρατήρησαν συσχέτιση μεταξύ του κινδύνου άνοιας στις γυναίκες και του αριθμού των τέκνων της, την ηλικία που είχε την πρώτη της έμμηνο ρύση, την ηλικία που επήλθε η εμηνόπαυση αλλά και τη διάρκεια μεταξύ πρώτης εμμήνου ρύσεως και εμμηνόπαυσης. «Οι γυναίκες παρουσιάζουν άνοια σε υψηλότερα ποσοστά σε σχέση με τους άνδρες, ωστόσο οι παράγοντες κινδύνου για το παραπάνω στατιστικό δεν έχουν διερευνηθεί επαρκώς», είπε η Γκιλσάνζ. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο Alzheimer’s Association International Conference (AAIIC). Ηλικία της πρώτης εμμήνου ρύσεως Χρησιμοποιώντας τη βάση δεδομένων Kaiser Permanente, οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία από 14.595 γυναίκες ηλικίας 40-55 ετών. Είχαν αναλυτικά δεδομένα σχετικά με το αναπαραγωγικό ιστορικό των γυναικών καθώς και τις διαγνώσεις άνοιας αλλά και άλλων νόσων από ιατρικά αρχεία για την περίοδο 1996-2017. Το 36% των γυναικών της έρευνας παρουσίασαν άνοια σε αυτή την περίοδο. Οι γυναίκες με 3 ή περισσότερα τέκνα (50%) είχαν 12% μειωμένο κίνδυνο να παρουσιάσουν άνοια σε σχέση με τις γυναίκες που είχαν μόλις 1. Τα αποτελέσματα διατηρήθηκαν ακόμα και μετά από προσαρμογή για άλλους παράγοντες κινδύνου, όπως ο δείκτης μάζας […]

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας νέας έρευνας, η διατροφή μπορεί να επηρεάσει τον κίνδυνο εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου, ακόμα και σε πειραματόζωα που δεν ήταν παχύσαρκα. Η έρευνα, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Τιμ Γκρίφιν από το Oklahoma Medical Research Foundation, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Disease Models & Mechanisms. «Γνωρίζουμε ότι η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο οστεοαρθρίτιδας, ωστόσο δεν έχει διερευνηθεί η επίδραση που έχει η διατροφή στη νόσο», είπε ο Γκρίφιν. «Τα ευρήματά μας προσφέρουν νέα δεδομένα που δείχνουν ότι η διατροφή μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την πορεία της οστεοαρθρίτιδας ακόμα και απουσία παχυσαρκίας». Η οστεοαρθρίτιδα αποτελεί μία από τις πλέον κοινές μορφές αρθρίτιδας. Ευθύνεται για το μεγαλύτερο ποσοστό αναπηρίας στο δυτικό κόσμο. Η οστεοαρθρίτιδα εμφανίζεται όταν ο χόνδρος που καλύπτει τα οστά στις αρθρώσεις καταστρέφεται με αποτέλεσμα να οστά να τρίβονται μεταξύ τους. Διάφοροι παράγοντες μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο οστεοαρθρίτιδας, μεταξύ των οποίων η εργασία με έντονη φυσική καταπόνηση, το ιστορικό τραυματισμού των αρθρώσεων, η ηλικία και η κληρονομικότητα, ωστόσο ο σημαντικότερος παράγοντας είναι η παχυσαρκία. «Η παχυσαρκία αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες κινδύνου για την οστεοαρθρίτιδα, ιδιαίτερα στην άρθρωση του γόνατος», […]

Η ενημέρωση των ασθενών με φλεγμονώδη αρθρίτιδα ή οστεοαρθρίτιδα του ισχίου ή του γόνατος σχετικά με τα οφέλη της φυσικής άσκησης πρέπει να γίνεται τυπικά στην κλινική πράξη, σύμφωνα με τις νέες οδηγίες από το European League Against Rheumatism (EULAR). Οι συγγραφείς τονίζουν ότι οι οδηγίες για τη φυσική άσκηση αφορούν τόσο τους ασθενείς με αρθρίτιδες όσο και το γενικό πληθυσμό. «Οι ασθενείς με φλεγμονώδη αρθρίτιδα ή οστεοαρθρίτιδα είναι συχνά επιφυλακτικοί αναφορικά με τη φυσική άσκηση, καθώς φοβούνται μία πιθανή έξαρση της νόσου ή τις βλάβες στις αρθρώσεις», είπε η Αν-Κάθριν Ράους Όστχοφ από την Ελβετία. «Με βάση τα δεδομένα για την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια, η φυσική άσκηση θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι της θεραπείας κατά την πορεία της νόσου». Οι οδηγίες δημοσιεύτηκαν στις 11 Ιουλίου στο Annals of the Rheumatic Diseases. Η ομάδα επιστημόνων στήριξε τις οδηγίες της σε μία ανάλυση δεδομένων από 11 έρευνες. Τα μέλη της επιτροπής έλαβαν υπ’ όψιν τα δεδομένα για τους ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα, σπονδυλοαρθρίτιδα και οστεοαρθρίτιδα είτε του ισχίου είτε του γόνατος. Συνολικά, η ομάδα παρατήρησε ότι οι ασκήσεις για το καρδιαγγειακό «έχουν μέτρια θετική επίδραση στην καρδιαγγειακή υγεία και για τις 3 παθήσεις», όπως αναφέρουν. Ομοίως, η ανάλυση έδειξε ότι υπάρχουν μέτρια […]

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας 10ετούς προοπτικής μελέτης, η οστική πυκνότητα στους άνδρες ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 παρουσιάζει έκπτωση πρώιμα, γεγονός που ωστόσο δεν παρατηρείται στις γυναίκες. Η διαβήτης τύπου 1 έχει σχετιστεί με 6 φορές αυξημένο κίνδυνο για κατάγματα του ισχίου σε διάφορες επιδημιολογικές έρευνες. Οι περισσότερες έρευνες έχουν παρατηρήσει επίσης μείωση της οστικής πυκνότητας στους ασθενείς με διαβήτη τύπου 1, η οποία ωστόσο είναι μεγαλύτερη στους άνδρες. Σε μία προηγούμενη μελέτη, ο Δρ. Τίμοθι Ντέιβις και οι συνεργάτες του από το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας και το Νοσοκομείο Φρέμαντλ, διαπίστωσαν ότι οι άνδρες με διαβήτη τύπου 1 είχαν μειωμένη οστική πυκνότητα στο ισχίο, το μηριαίο οστό και τη σπονδυλική στήλη σε σύγκριση με μία ομάδα ελέγχου. Η διαφορά αυτή δεν παρατηρήθηκε στις γυναίκες. Για την παρούσα μελέτη, επανεκτίμησαν 48 από τους 102 εθελοντές με διαβήτη μετά από 10 χρόνια. Μετά από προσαρμογή για την ηλικία και το δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), οι άνδρες είχαν στατιστικά σημαντική αύξηση στην οστική πυκνότητα και στο Τ-σκορ στο χαμηλότερο μέρος της σπονδυλικής στήλης μετά από 10 χρόνια, με παρόμοια αλλά όχι στατιστικά σημαντική τάση στον βραχίονα και καμία αλλαγή στο ισχίο ή στο μηριαίο οστό. Εν αντιθέσει, οι γυναίκες δεν παρουσίασαν […]

Μία νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature δείχνει ότι τα προϊόντα των μικροοργανισμών που βρίσκονται στο έντερο μπορεί να επηρεάσουν την πορεία των νευροεκφυλιστικών παθήσεων, όπως η πολλαπλή σκλήρυνση, μέσω ελέγχου της αλληλεπίδρασης 2 μη νευρωνικών κυττάρων: των μικρογλοίων και των αστροκυττάρων. Το εύρημα αυτό μπορεί να οδηγήσει σε νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις καθώς δείχνει ότι οι φλεγμονώδεις παθήσεις του εγκεφάλου μπορούν να αντιμετωπιστούν εμμέσως από το έντερο. Αν και στο παρελθόν διάφορες έρευνες είχαν δείξει ότι τα προϊόντα του μικροβιώματος περιορίζουν την παθογονική δραστηριότητα των αστροκυττάρων σε ποντίκια με πολλαπλή σκλήρυνση, η νέα αυτή έρευνα αποκαλύπτει τους μηχανισμούς που εμπλέκονται. «Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για τις επιδράσεις της μικροβιακής χλωρίδας στα κύτταρα του κεντρικού νευρικού συστήματος και τη σημασία τους στις νευρολογικές παθήσεις. Επομένως, αποφασίσαμε να διερευνήσουμε το ρόλο της μικροβιακής χλωρίδας στο έλεγχο της αλληλεπίδρασης μικρογλοίων-αστροκυττάρων», είπε ο Φρανσίσκο Κιντάνα, κύριος συγγραφέας της μελέτης. Εξετάζοντας ποντίκια με αυτοάνοση εγκεφαλομυελίτιδα και πολλαπλή σκλήρυνση, ο Κιντάνα και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι οι μεταβολίτες που απελευθερώνονται μέσω διάσπασης της τρυπτοφάνης από τα βακτήρια του εντέρου, ελέγχουν τα σήματα μεταξύ των μικρογλοίων και των αστροκυττάρων που ρυθμίζουν την παθογένεση. Ένα σήμα που απελευθερώνεται από τα ενεργοποιημένα μικρογλοία, ο μετασχηματικός αυξητικός παράγοντας α […]

Ο περιορισμός της αρτηριακής πίεσης μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο ήπιας έκπτωσης των γνωστικών λειτουργιών και άνοιας σε ασθενείς με υπέρταση. Το παραπάνω συμπέρανε μία μελέτη που παρουσιάστηκε στο Alzheimer’s Association International Conference στο Σικάγο. Τα αποτελέσματα προέρχονται από μία κλινική δοκιμή με τίτλο SPRINT στην οποία έλαβαν μέρος πάνω από 9.300 ασθενείς με υπέρταση. Στους ασθενείς αυτούς παρουσιάστηκαν σημαντικά οφέλη για το καρδιαγγειακό σύστημα όταν η αρτηριακή τους πίεση μειώθηκε κάτω από 120, σε σύγκριση με τους ασθενείς που περιόρισαν την πίεσή τους κάτω από 140. Η έρευνα Sprint MIND εξέτασε ειδικά τις επιδράσεις που έχει η μείωση της αρτηριακής πίεσης στα συμπτώματα της άνοιας από οποιοδήποτε αίτιο ή της ήπιας έκπτωσης των γνωστικών λειτουργιών, μία πρόδρομη μορφή άνοιας. Η έρευνα παρατήρησε ότι οι εθελοντές που κατάφεραν να μειώσουν την αρτηριακή τους πίεση κάτω από 120 παρουσίασαν αντίστοιχη μείωση κατά 19% στα περιστατικά ήπιας έκπτωσης των γνωστικών λειτουργιών και 15% μείωση στα περιστατικά ήπιας έκπτωσης και άνοιας συνολικά. Αυτό που πρέπει να καρατήσουμε από την έρευνα, σύμφωνα με τον Δρ Κιθ Φάργκο, διευθυντή των επιστημονικών προγραμμάτων στο Alzheimer’s Association είναι ότι «πρέπει να επισκεφθούμε τον γιατρό μας και να ξέρουμε τις τιμές της αρτηριακής μας πίεσης». Αν διαπιστωθεί ότι πάσχουμε […]

Τα τελευταία χρόνια, η διαχείριση της νόσου Crohn (και γενικότερα της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου) γίνεται όλο και πιο πολύπλοκη. Η εισαγωγή νέων φαρμάκων και βιολογικές παρεμβάσεων δίνει νέες επιλογές στον γιατρό. Το American College of Gastroenterology (ACG) με επικεφαλής τον Δρ Γκάρι Λιχτενστάιν και 4 ακόμα ειδικούς για τη φλεγμονώδη νόσο του εντέρου, δημοσίευσε προσφάτως ένα έντυπο το οποίο αφορά τη διαχείριση της νόσου. Το έντυπο έχει τίτλο «ACG Clinical Guide: Management of Crohn’s Disease in Adults» και περιλαμβάνει 60 οδηγίες βασισμένες σε στοιχεία και 53 ακόμα συμπεράσματα. Παρακάτω αναφέρονται, ταξινομημένες σε 5 κατηγορίες, οι σημαντικότερες από τις παραπάνω παρατηρήσεις. Χρωμοενδοσκόπηση Η εξέταση αυτή εμφανίζεται τελευταία όλο και συχνότερα στη βιβλιογραφία. Η οδηγία είναι ότι η χρωμοενδοσκόπηση δεν χρειάζεται να γίνεται τυπικά στους ασθενείς με φλεγμονώδη νόσο του εντέρου για την παρακολούθηση της πορείας της νόσου. Σε περίπτωση που ο γιατρός κρίνει ότι αυτή είναι απαραίτητη, αυτή μπορεί να γίνει πολύ εύκολα. Αν δε ο γιατρός έχει ιδιαίτερη εξοικείωση με την εξέταση, είναι δυνατό να αποφευχθούν οι τυχαίες βιοψίες (κάθε 10εκ.) και να γίνουν μόνο στοχευμένες στα σημεία που έχουν ανιχνευθεί ανωμαλίες από τη χρωμοενδοσκόπηση. Η χρωμοενδοσκόπηση δεν είναι απαραίτητη για όλους τους ασθενείς, ωστόσο συνίσταται για αυτούς με […]

Κατά τη διάρκεια του καθημερινού 24ωρου κιρκαδικού κύκλου ξυπνάμε, πεινάμε και κοιμόμαστε. Όλες οι παραπάνω διεργασίες ελέγχονται από τα διάφορα βιολογικά ρολόγια του οργανισμού, τα οποία συγχρονίζονται από ένα κεντρικό βηματοδότη που βρίσκεται στον εγκέφαλο. Οι κύκλοι του φωτός και της νύχτας έχουν ιδιαίτερη σημασία για τη λειτουργία του παραπάνω. Άλλοι κύκλοι, όπως για παράδειγμα το φαγητό και η νηστεία ή ο ύπνος και η αφύπνιση έχουν σημασία για τα περιφερικά «ρολόγια» που βρίσκονται στο ήπαρ, το έντερο αλλά και σε άλλους ιστούς. Όταν μένετε ξύπνιοι τη νύχτα ή το πρόγραμμά σας δεν συμβαδίζει με τον φυσικό ηλιακό κύκλο, μπορεί να επηρεαστεί η υγεία σας. Η μακροχρόνια διαταραχή του κιρκαδικού ρυθμού έχει συνδεθεί με παχυσαρκία, διαβήτη και άλλα προβλήματα υγείας που σχετίζονται με το μεταβολισμό. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι ορισμένοι μεταβολίτες (παράγωγα δηλαδή του μεταβολισμού) στο αίμα  μπορούν να παρουσιάζουν ημερήσιους ρυθμούς. Μία διεθνής ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Δρ. Χανς Βαν Ντόνγκεν και τον Δρ. Σόμπαν Γκανταμέντι στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον διερεύνησε αν οι διαταραχές στους ρυθμούς αυτούς επηρεάζονται από τον κεντρικό βηματοδότη στον εγκέφαλο ή είναι αποτέλεσμα αλλαγών στις δραστηριότητες, όπως για παράδειγμα η νυχτερινή βάρδια. Δέκα άνδρες και τέσσερις γυναίκες, ηλικίας 22-34 ετών, παρέμειναν στο ερευνητικό […]

Μία νέα έρευνα προσθέτει επιπλέον δεδομένα στην εμπλοκή του εντερικού μικροβιώματος στην αιτιολογία της νόσου Alzheimer. Η έρευνα διαπίστωσε σχέση μεταξύ των αλλαγών στο εντερικό μικροβίωμα, δηλαδή των χολικών οξέων και των δομικών και λειτουργικών αλλαγών που σχετίζονται με τη νόσο Alzheimer, καθώς και των δεικτών του εγκεφαλονωτιαίου υγρού για το β αμυλοειδές και την πρωτεΐνη ταυ. Τα ευρήματα «υποστηρίζουν τη θεωρία ότι οι οδοί των χολικών οξέων παίζουν ρόλο στη νόσο Alzheimer», είπε ο Κουάνγκσικ Νο, επικεφαλής της έρευνας από το Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα. «Οι οδοί σηματοδότησης των χολικών οξέων μπορεί να οδηγήσουν σε ταυτοποίηση των μεταβολιτών που έχουν προστατευτική δράση για τη νόσο Alzheimer, με αποτέλεσμα να είναι δυνατό να αναπτυχθούν νέες θεραπείες. Χρειάζεται, ωστόσο να αποδειχθεί αιτιολογική συσχέτιση από μελλοντικές έρευνες», είπε ο Νο. «Στο μέλλον, μπορεί να ανακαλυφθούν νέες θεραπείες για τη νόσο Alzheimer βασισμένες στη ρύθμιση του εντερικού μικροβιώματος με φάρμακα ή προβιοτικά», πρόσθεσε. Η υγεία του εντέρου συνδέεται με την υγεία του εγκεφάλου Σε μία προσπάθεια να συνδέσουν τις περιφερικές μεταβολικές αλλαγές και τις αλλαγές του εγκεφάλου στους ασθενείς με νόσο Alzheimer, ο Νο και οι συνεργάτες του ανέλυσαν δεδομένα από 1562 ηλικιωμένους με πρώιμη νόσο Alzheimer ή με αυξημένο κίνδυνο για τη νόσο. […]

Η φλεγμονή δεν είναι κάτι που μπορούμε να δούμε ή να νιώσουμε, ωστόσο μπορεί να προκαλεί βλάβες σε όλα τα όργανα του σώματος. Είναι ένα μία αόρατη κατάσταση που κρύβεται πίσω από σχεδόν κάθε πάθηση, από την καρδιακή νόσο μέχρι τη στυτική δυσλειτουργία. Οι περισσότεροι θάνατοι σήμερα αποδίδονται σε αίτια όπως το εγκεφαλικό επεισόδιο, ο καρκίνος, η καρδιακή νόσος και οι επιπλοκές της νόσου Alzheimer ή του διαβήτη. Αυτό που δεν αντιλαμβανόμαστε, ωστόσο, είναι ότι η χρόνια φλεγμονή, η οποία φαίνεται αβλαβής εκ πρώτης όψεως, αποτελεί την κύρια αιτία που ο οργανισμός εμφανίζει τις παραπάνω παθήσεις σχεδόν στο σύνολό τους. Η χρόνια φλεγμονή αποτελεί συνιστώσα όλων σχεδόν των μειζόνων παθήσεων. Ένα γεγονός που προκαλεί ανησυχία είναι ότι οι αλλεργίες και οι αρθρίτιδες εμφανίζονται με συνεχώς αυξανόμενη συχνότητα, κάτι που συνιστά ότι υπάρχει αντίστοιχη αύξηση της χρόνιας φλεγμονής. Αρκετές ερευνητικές ομάδες εργάζονται σήμερα έτσι ώστε να κατανοήσουν καλύτερα τους μηχανισμούς της χρόνιας φλεγμονής, με αποτέλεσμα να ανακαλυφθούν νέοι τρόποι για την αντιμετώπισή της. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε παρατηρήσει τα σημεία της οξείας φλεγμονής κατά καιρούς. Η θερμότητα, το οίδημα και η ερυθρότητα εμφανίζονται συχνά σε διάφορους τραυματισμούς. Αντιδράσεις όπως οι παραπάνω προκαλούνται από την εισροή των λευκών αιμοσφαιρίων στην περιοχή […]

Ο μακροπρόθεσμος έλεγχος της HIV λοίμωξης χωρίς αντιρετροϊκή αγωγή είναι εφικτός στόχος. Αυτό υποστηρίζει ο Άντονι Φάουσι, MD, διευθυντής του National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID) των ΗΠΑ. Μία «θεραπεία» της λοίμωξης από HIV με την κλασικό ορισμό απαιτεί καταστροφή όλων των κυττάρων που μεταφέρουν σωματίδια του ιού. Τα κύτταρα αυτά, τα οποία φέρουν DNA που κωδικοποιεί πρωτεΐνες του HIV, βρίσκονται σε κατάσταση ύφεσης και δεν παράγουν τμήματα του ιού. Μπορούν επίσης να επιβιώσουν στον οργανισμό για χρόνια ή εφ’όρου ζωής χωρίς να μπορούν να ανιχνευθούν από το ανοσοποιητικό σύστημα. Αν και αυτή τη στιγμή βρίσκονται υπό εξέλιξη έρευνες για την ανάπτυξη μίας κλασικής θεραπείας, ο Δρ, Φάουσι σημειώνει ότι χρειάζονται σημαντικές εξελίξεις προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός αυτός. Ένας εναλλακτικός στόχος της κλασικής θεραπείας είναι η διατήρηση της κατάστασης ύφεσης χωρίς τη χρήση αντιρετροϊκής αγωγής, σύμφωνα με το Δρ. Φάουσι. Ο στόχος αυτός δεν περιλαμβάνει καταστροφή των κυττάρων που περιέχουν σωματίδια του HIV. Θα επιτρέπει επίσης στον φορέα να κρατά τον ιό σε καταστολή χωρίς να χρειάζεται καθημερινή χορήγηση φαρμάκων. Σήμερα, οι φορείς του HIV πρέπει να λαμβάνουν 3 ή περισσότερα αντιρετροϊκά φάρμακα για να παραμένουν υγιείς και να έχουν μειωμένη πιθανότητα να μεταδώσουν τον ιό. Οι […]

Εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως πάσχουν από διαβήτη, μία πάθηση κατά την οποία ο οργανισμός δεν μπορεί να ρυθμίσει και να χρησιμοποιήσει τη γλυκόζη του αίματος, το σάκχαρο δηλαδή το οποίο χρησιμοποιεί ο οργανισμός ως καύσιμο. Πολύ περισσότεροι ζουν με προδιαβήτη, μία κατάσταση κατά την οποία τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα είναι μεν αυξημένα, αλλά όχι τόσο υψηλά ώστε να θεωρούνται διαβήτης. Όταν τα επίπεδα γλυκόζης αίματος δεν ρυθμίζονται για παρατεταμένη διάρκεια, μπορεί να εμφανιστούν μία σειρά προβλημάτων, μεταξύ των οποίων βλάβες στα νεύρα αλλά και καρδιακή ή νεφρική νόσος. Οι διαβητικοί ασθενείς πρέπει να παρακολουθούν και να ρυθμίζουν συνεχώς τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Αρκετοί από αυτούς χρειάζονται ενέσεις ινσουλίνης, μίας ορμόνης η οποία βοηθά τον οργανισμό να επεξεργαστεί τη γλυκόζη, αρκετές φορές κάθε μέρα με σκοπό να κρατήσουν τα επίπεδα της γλυκόζης εντός φυσιολογικών ορίων. Η συμμόρφωση με τις ενέσεις ινσουλίνης, ωστόσο, μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολη και επίπονη για κάποιους ασθενείς. Μία από του στόματος μορφή της ινσουλίνης θα μπορούσε να διευκολύνει σημαντικά τη ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης αίματος σε φυσιολογικά επίπεδα. Ωστόσο, η χορήγηση της ινσουλίνης από το στόμα είναι μία πρόκληση που πρέπει να υπερπηδήσει πολλά εμπόδια. Αρχικά, το γαστρικό οξύ του στομάχου μπορεί να την […]

Ο στόχος στην αναζήτηση νέων θεραπειών για την αντιμετώπιση του χρονίου πόνου είναι η ανακάλυψη φαρμάκων με λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες από τα οπιοειδή. Ειδικότερα, οι επιστήμονες σήμερα αναζητούν παράγοντες με μικρότερη πιθανότητα να προκαλέσουν εθισμό. Αυτή τη στιγμή μία ουσία, η EMA401, βρίσκεται σε κλινικές δοκιμές δεύτερης φάσης για δύο διαφορετικές παθήσεις. Το μόριο αυτό έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίζει τον πόνο με πολύ χαμηλό κίνδυνο να παρουσιάσει ανεπιθύμητες ενέργειες καθώς δρα έξω από τον εγκέφαλο. Μία ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Ντούργκα Μοχαπάτρα, αναφέρει ότι ο τρόπος που πιστεύαμε ότι λειτουργούσε το παραπάνω μόριο ενδεχομένως είναι λανθασμένος. Αντί να δρα στα νευρικά κύτταρα όπως πιστεύαμε μέχρι σήμερα, φαίνεται ότι η οδός που στοχεύει το μόριο παράγει πόνο μέσω ενός είδους ανοσιακών κυττάρων που λέγονται μακροφάγα. Η έρευνα προσφέρει σημαντικά δεδομένα σχετικά με τη λειτουργία της συγκεκριμένης οδού, είπε ο Κλίφορντ Γουλφ, ένας νευροβιολόγος στο Harvard Medical School. Ευρέως χρησιμοποιούμενα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) όπως η ασπιρίνη δρουν στα μακροφάγα για να περιορίσουν τον πόνο, πρόσθεσε ο Γουλφ, επομένως τα ευρήματα ενισχύουν τη θεωρία ότι η επικοινωνία μακροφάγων-νευρώνων αποτελεί πιθανό στόχο για την ανάπτυξη μη οπιοειδών αναλγητικών. Οι ερευνητές στο παρελθόν πίστευαν ότι το AMA401 δρούσε αναστέλλοντας τον υποδοχέα […]

Για τους περισσότερους από εμάς η έλευση του καλοκαιριού συνεπάγεται περισσότερο χρόνο στον ήλιο. Ωστόσο, όλες αυτές οι μέρες που περνάμε αρκετό χρόνο στη θάλασσα ή σε μία πισίνα κάτω από τον ήλιο μπορεί να προκαλέσουν σημαντικές βλάβες στο δέρμα μας. Ο σημαντικότερος κίνδυνος είναι ο καρκίνος του δέρματος, ένας από τους συχνότερους καρκίνους σήμερα. Ένα γεγονός που προκαλεί ανησυχία είναι ότι οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν πώς να προστατευτούν επαρκώς από τα ηλιακά εγκαύματα και τον καρκίνο του δέρματος. Οι περιορισμένες, δε, γνώσεις που έχουν επί του θέματος δεν βασίζονται σε αδιάσειστα επιστημονικά δεδομένα ή έρευνες. Καθώς, λοιπόν, ετοιμαζόμαστε να βγούμε στις παραλίες και να χρησιμοποιούμε τα αντηλιακά μας, ας εξετάσουμε 5 από τους πλέον κοινούς μύθους σχετικά με την προστασία από τον ήλιο. Ένα αντηλιακό με SPF (δείκτη προστασίας) 30 προσφέρει διπλάσια προστασία σε σχέση με ένα που έχει SPF 15 Ένα αντηλιακό με SPF 15, όταν χρησιμοποιηθεί σε περιβάλλον επιστημονικής έρευνας, αποκλείει το 93% περίπου της ηλιακής ακτινοβολίας. Το αντηλιακό με SPF 30 αποκλείει περίπου το 97%. Η αύξηση της προστασίας που προσφέρουν τιμές SPF πάνω από 30 είναι αμελητέες. Στην πραγματικότητα, τα αντηλιακά με υψηλότερα SPF περιέχουν περισσότερα χημικά, με αποτέλεσμα η χρήση τους να συνοδεύεται από […]

Όλο και περισσότεροι γιατροί σήμερα παρουσιάζουν σημάδια υπερκόπωσης. Το γεγονός αυτό έχει σοβαρές συνέπειες και απειλεί σημαντικά τόσο την υγεία των ίδιων των γιατρών όσο και των ασθενών τους. Τι είναι όμως η υπερκόπωση και πώς επηρεάζει τους γιατρούς; Πώς επηρεάζει την παροχή των υπηρεσιών υγείας και τι μπορεί να γίνει για να αντιμετωπιστεί το σοβαρό αυτό πρόβλημα; Πώς παρουσιάζεται η υπερκόπωση στους γιατρούς; Η υπερκόπωση στους περισσότερους γιατρούς περιγράφεται ως απώλεια ενθουσιασμού για την εργασία τους, μειωμένη ικανοποίηση από αυτή καθώς και αύξηση στην αποστασιοποίηση, συναισθηματική εξάντληση και κυνισμό. Συχνά συνοδεύεται επίσης από αυξημένα ποσοστά κατάθλιψης, καταχρήσεις ουσιών και αυτοκτονία. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία από τις ΗΠΑ, περίπου 400 γιατροί δίνουν τέλος στη ζωή τους κάθε χρόνο. Μία έρευνα του 2016 έδειξε ότι τα ποσοστά υπερκόπωσης στους γιατρούς αυξάνονται συνεχώς. Από τους σχεδόν 7000 γιατρούς που έλαβαν μέρος στην έρευνα, το 54.4% ανέφερε τουλάχιστον ένα σύμπτωμα υπερκόπωσης . Το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 45.5% το 2011. Η ικανοποίηση με την ισορροπία ζωής-εργασίας παρουσίασε επίσης μείωση, ωστόσο το γεγονός αυτό δεν αποτελεί έκπληξη καθώς οι γιατροί πλέον εργάζονται περισσότερες ώρες για λιγότερα χρήματα. Με άλλα λόγια πάνω από τους μισούς γιατρούς σήμερα παρουσιάζουν κάποια μορφή υπερκόπωσης. Μία ακόμα ενδιαφέρουσα παρατήρηση είναι […]

Καθώς μεγαλώνουμε, η ικανότητά μας να αντιμετωπίζουμε επαρκώς τη ζέστη του καλοκαιριού φθίνει. Οι ηλικιωμένοι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν παθήσεις που σχετίζονται με την έντονη ζέστη ή υπερθερμία κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Η υπερθερμία μπορεί να περιλαμβάνει μία σειρά παθήσεων μεταξύ των οποίων η θερμοπληξία, το θερμικό οίδημα, η θερμική συγκοπή, οι θερμικές κράμπες και η θερμική εξάντληση. Προκειμένου να ελαχιστοποιήσετε την πιθανότητα να παρουσιάσετε τις παραπάνω παθήσεις είναι σημαντικό να γνωρίζετε τους παράγοντες κινδύνου γι’ αυτές. Αυτοί περιλαμβάνουν: Σχετικές με την ηλικία αλλαγές στο δέρμα, όπως η περιορισμένη αιμάτωση και η ανεπάρκεια των ιδρωτοποιών αδένων. Παθήσεις της καρδίας, των νεφρών και των πνευμόνων, καθώς και οποιαδήποτε νόσος μπορεί να προκαλέσει γενικευμένη αδυναμία ή πυρετό. Υπέρταση ή άλλες παθήσεις που απαιτούν αλλαγές στη διατροφή, όπως περιορισμό του αλατιού. Μείωση της εφίδρωσης, η οποία προκαλείται από φάρμακα όπως τα διουρητικά, τα κατασταλτικά, τα ηρεμηστικά και ορισμένα φάρμακα για την καρδιά και την αρτηριακή πίεση. Η λήψη φαρμάκων για διάφορες παθήσεις (είναι σημαντικό, ωστόσο, να συνεχίσετε να λαμβάνετε τα φάρμακα που σας έχει συνταγογραφήσει ο γιατρός και να συζητήσετε μαζί του αν έχετε σκοπό να κάνετε αλλαγές). Το σημαντικά αυξημένο ή μειωμένο σωματικό βάρος. Η κατανάλωση αλκοολούχων ποτών. Η αφυδάτωση. Παράγοντες […]

Τα παιδιά των οποίων οι μητέρες ακολουθούν έναν υγιεινό τρόπο ζωής έχουν μειωμένη πιθανότητα να είναι παχύσαρκα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας νέας έρευνας. «Ο υγιεινός τρόπος ζωής βοηθά τους ενήλικες να βελτιώσουν την υγεία τους και να περιορίσουν τον κίνδυνο χρονίων νόσων. Η έρευνά μας δείχνει ότι τα οφέλη δεν σταματούν εκεί καθώς φαίνεται ότι βελτιώνεται και η υγεία των παιδιών τους», είπε η Δρ. Κι Σουν, επικεφαλής της μελέτης. Είναι γνωστό ότι οι μητέρες επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τις επιλογές που κάνουν τα παιδιά τους αναφορικά με τον τρόπο ζωής, ωστόσο μέχρι σήμερα ήταν άγνωστο αν ο υγιεινός τρόπος ζωής της μητέρας επηρεάζει την πιθανότητα εμφάνισης παχυσαρκίας στα παιδιά τους. Η ομάδα της Δρ. Σουν χρησιμοποίησε δεδομένα από το Nurses’ Health Study II και το Growing Up Today Study για να αναζητήσουν συσχέτιση μεταξύ του τρόπου ζωής της μητέρας κατά την παιδική και εφηβική ηλικία των τέκνων της και του κίνδυνου τα τελευταία να εμφανίσουν παχυσαρκία μεταξύ των ηλικιών 9 και 18 ετών. Ειδικότερα, οι ερευνητές εξέτασαν πέντε παράγοντες που σχετίζονται με υγιεινό τρόπο ζωής οι οποίοι περιλαμβάνουν την υγιεινή διατροφή, το δείκτη μάζας σώματος εντός φυσιολογικών ορίων, την αποφυγή του καπνίσματος, τη χαμηλή έως μέτρια κατανάλωση αλκοόλ […]

Οι γιατροί πρέπει να ντύνονται καλύτερα ή να φορούν την ιατρική ρόμπα βγαίνοντας από το χειρουργείο, αν θέλουν οι ασθενείς να τους βλέπουν θετικά. Αυτό συμπέρανε η μεγαλύτερης κλίμακας έρευνα σχετικά με τις προτιμήσεις των ασθενών αναφορικά με την ένδυση των ιατρών. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η ένδυση του γιατρού παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο για τους ασθενείς απ’ όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο BMJ Open. Με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας, φαίνεται ότι τα νοσοκομεία πρέπει να ορίσουν νέες οδηγίες σχετικά με την ένδυση των γιατρών του προσωπικού τους ή να αναθεωρήσουν τις ήδη υπάρχουσες. Από τους 4.062 εθελοντές που έλαβαν μέρος στην έρευνα, πάνω από τους μισούς δήλωσαν ότι η ένδυση του γιατρού έχει σημασία γι’αυτούς. Για το 1/3 των εθελοντών μάλιστα, η ικανοποίησή τους από την φροντίδα που έλαβαν στο νοσοκομειό επηρεάζεται από την ένδυση των γιατρών. «Η επαγγελματική ένδυση στο χρηματιστήριο, στα δικαστήρια και οποιοδήποτε άλλο τομέα είναι σαφής και συνήθως ταυτίζεται με τα ρούχα που φοράει κάποιος στη συνέντευξή του για την ανάλογη εργασία», είπε ο Κρίστοφερ Πετρίλλι, επικεφαλής της έρευνας ο οποίος δούλευε στον οικονομικό τομέα πριν ασχοληθεί με την ιατρική. «Στην ιατρική, υπάρχει μεγάλη ετερογένεια αναφορικά με την ένδυση, ωστόσο είναι […]

Νοιάζεσαι για μένα; Όλοι θέλουμε να γνωρίζουμε ότι κάποιος νοιάζεται για εμάς, ιδιαίτερα όταν είμαστε ασθενείς. Αν και η φροντίδια που προσφέρει ο γιατρός είναι διαφορετική από την αντίστοιχη ενός κοντινού μας προσώπου, θέλουμε να γνωρίζουμε αν ο γιατρός ενδιαφέρεται προσωπικά για εμάς σαν άτομα. Όταν ο γιατρός περνάει όλη τη διάρκεια της επίσκεψης γράφοντας μία συνταγή στον υπολογιστή, δεν φαίνεται να έχει μεγάλη ενσυναίσθηση. Αρκετοί γιατροί δεν έχουν επισκεφθεί ποτέ κάποιο ασθενή στο σπίτι του. Ο γιατρός πρέπει να διατηρεί την οπτική επαφή, να απευθύνεται στον ασθενή με το όνομά του, να του κρατήσει το χέρι αν χρειαστεί και να ακούει προσεκτικά τι έχει να του πει. Ο γιατρός δεν πρέπει να βιάζεται. Ο γιατρός πρέπει να καλεί τον ασθενή αν αυτός έχασε πολλά ραντεβού τελευταία ή αν έκανε κάποιο χειρουργείο. Μάλιστα ο ίδιος ο γιατρός πρέπει να καλεί και όχι κάποιος υφιστάμενός του καθώς αυτό εκτιμάται περισσότερο από τον ασθενή. Όταν ο γιατρός τηλεφωνεί στον ασθενή, ο τελευταίος αντιλαμβάνεται ότι ο γιατρός νοιάζεται γι’ αυτόν. Είσαι ο καλύτερος γιατρός; Αρκετοί ασθενείς πριν επισκεφθούν τον γιατρό, αναζητούν το όνομά του στο Google. Ωστόσο, είναι δύσκολο για τον ασθενή να διαπιστώσει από μία μηχανή αναζήτησης αν ο γιατρός του είναι […]

Ο ρευματικός πυρετός είναι μία φλεγμονώδης νόσος που μπορεί να επηρεάσει την καρδιά, τις αρθρώσεις, το δέρμα και τον εγκέφαλο. Εμφανίζεται τυπικά 2-4 εβδομάδες μετά από μία λοίμωξη από στρεπτόκοκκο. Τα συχνότερα συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν πυρετό, αρθραλγίες, ακούσιες μυϊκές κινήσεις και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα χαρακτηριστικό μη κνησμώδες εξάνθημα γνωστό ως οχθώδες ερύθημα. Επιδημιολογία Στο δυτικό κόσμο ο ρευματικός πυρετός είναι σχετικά σπάνιος μετά το 1960, πιθανώς λόγω της ευρείας χρήσης των αντιβιοτικών στην αντιμετώπιση των λοιμώξεων από στρεπτόκοκκο. Η νόσος ωστόσο έχει υψηλά ποσοστά θνησιμότητας τα οποία κυμαίνονται από 2-5%. Ο ρευματικός πυρετός επηρεάζει συνήθως παιδιά ηλικίας 5-17 ετών και εμφανίζεται συνήθως 20 μέρες μετά από τη φαρυγγίτιδα. Στο 1/3 των περιστατικών η στρεπτοκοκκική λοίμωξη μπορεί να μην έχει προκαλέσει συμπτώματα. Περίπου 325.000 παιδιά νοσούν κάθε χρόνο από ρευματικό πυρετό, ενώ μόλις στο 20% των περιστατικών η νόσος εμφανίζεται για πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή. Ο ρευματικός πυρετός εμφανίζεται σε υψηλότερη συχνότητα στις αναπτυσσόμενες χώρες. Σημεία και Συμπτώματα Ο ρευματικός πυρετός εμφανίζεται συνήθως 2-4 εβδομάδες μετά από μία φαρυγγίτιδα. Τα συμπτώματά του περιλαμβάνουν πυρετό, επώδυνες αρθρώσεις με αυτές που επηρεάζονται να αλλάζουν στην πορεία της νόσου, ακούσιες μυικές κινήσεις και περιστασιακά ένα χαρακτηριστικό μη κνησμώδες εξάνθημα γνωστό ως […]

Η αποφρακτική υπνική άπνοια σχετίζεται με αλλαγές στη δομή του εγκεφάλου που παρατηρούνται επίσης στα πρώιμα στάδια της άνοιας, σύμφωνα με μία νέα έρευνα. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο European Respiratory Journal. Κατά την αποφρακτική υπνική άπνοια, τα τοιχώματα των αεραγωγών χαλαρώνουν και η στένωση που δημιουργείται δυσχεραίνει την αναπνοή και περιορίζει τα επίπεδα του οξυγόνου στο αίμα. Η έρευνα υποστηρίζει ότι αυτή η πτώση στα επίπεδα του οξυγόνου μπορεί να συνδέεται με συρρίκνωση των κροταφικών λοβών και αντίστοιχη έκπτωση της μνήμης. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μελέτη προσφέρει στοιχεία που δείχνουν ότι στους ηλικιωμένους η εξέταση για αποφρακτική υπνική άπνοια με παράλληλη προληπτική αγωγή, όπου ενδείκνυεται, μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της άνοιας σε αυτό τον πληθυσμό. Επικεφαλής της έρευνας ήταν η καθηγήτρια Σάρον Νάισμιθ, από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. «Το 30-50% του κινδύνου για εμφάνιση άνοιας αποδίδεται σε τροποποιήσιμους παράγοντες, όπως η κατάθλιψη, η υπέρταση, η παχυσαρκία και το κάπνισμα. Τα τελευταία χρόνια, αρκετοί ερευνητές έχουν παρατηρήσει ότι οι διαταραχές του ύπνου αποτελούν επίσης παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση άνοιας. Η έρευνά μας εξέτασε ειδικά την αποφρακτική υπνική άπνοια και τις επιδράσεις της στον εγκέφαλο και τις γνωστικές λειτουργίες», είπε. Στην έρευνα έλαβαν μέρος 83 εθελοντές ηλικίας από 51 […]

Μία νέα μελέτη που εξέτασε δεδομένα ερευνών από τα τελευταία 30 χρόνια σχετικά με τη διατροφή, το σωματικό βάρος, τη φυσική άσκηση και τον καρκίνο επιβεβαίωσε τη σύνδεση μεταξύ του τελευταίου και του τρόπου ζωής. Προσφέρει, μάλιστα, οδηγίες βασισμένες σε στοιχεία σχετικά με την πρόληψη του καρκίνου. «Η μελέτη συνοψίζει όλη τη βιβλιογραφία και καταλήγει σε 10 συμβουλές για την πρόληψη του καρκίνου», είπε ο Νάιτζελ Μπρόκτον, επικεφαλής της μελέτης από το American Institute of Cancer Research (AICR). «Κάθε μία από τις οδηγίες αυτές βασίζεται σε παράγοντες για τους οποίους υπάρχουν σημαντικά δεδομένα ότι αυξάνουν ή μειώνουν τον κίνδυνο καρκίνου. Στο σύνολό τους αποτελούν οδηγίες για την πρόληψη του καρκίνου μέσω αλλαγών στον τρόπο ζωής», συμπλήρωσε. Η μελέτη προέρχεται από το AICR και το World Cancer Research Fund. Σε αυτήν εξετάζονται δεδομένα από 51 εκατομμύρια άτομα, μεταξύ των οποίων 3.5 περιστατικά καρκίνου. Επιβεβαιώνει, επίσης, τα αποτελέσματα μίας έρευνας που δημοσιεύτηκε στο The Lancet Diabetes and Endocrinology η οποία έδειξε ότι η παχυσαρκία αποτελεί αίτιο για τουλάχιστον 12 μορφές καρκίνου οι οποίες περιλαμβάνουν τον καρκίνο του ήπατος, των ωοθηκών, του προστάτου, του στομάχου, του στοματοφάρυγγα, του παχέος εντέρου, του μαστού, της χοληδόχου κύστης, του νεφρού, του παγκρεατικού, του ενδομητρίου καθώς και […]

Το τεστ Παπανικολάου χρησιμοποιείται ευρέως τις τελευταίες 5 δεκαετίες για τη διάγνωση των πρωίμων σημείων του καρκίνου του τραχήλου. Η εξέταση αυτή ωστόσο φαίνεται ότι σύντομα θα αντικατασταθεί από την εξέταση για τον ιό του HPV, σύμφωνα με μία νέα έρευνα. Μία ομάδα ερευνητών από τον Καναδά υποστηρίζει ότι σχεδόν όλες οι περιπτώσεις καρκίνου του τραχήλου σχετίζονται με λοίμωξη από τον ιό HPV. Στην έρευνά τους, εξέτασαν σχεδόν 19.000 γυναίκες και διαπίστωσαν ότι η ανίχνευση του HPV είχε καλύτερη προγνωστική ισχύ σε σχέση με το τεστ Παπ για τα πρώιμα στάδια καρκίνου του τραχήλου. Παρατήρησαν επίσης ότι η εξέταση HPV ήταν καλύτερος προγνωστικός δείκτης αναφορικά με τη μελλοντική εμφάνιση καρκίνου σε σχέση με το τεστ Παπ. Προς επεξήγηση του παραπάνω, σημείωασν ότι οι γυναίκες που είχαν αρνητική εξέταση HPV είχαν μικρότερη πιθανότητα να παρουσιάσουν καρκίνο στα επόμενα 4 χρόνια σε σχέση με αυτές που είχαν αρνητικό τεστ Παπ. Η επικεφαλής της έρευνας, Δρ. Τζίνα Ότζιβι, εξήγησε ότι πρέπει να γίνεται εξέταση για καρκίνο του τραχήλου σε όλες τις γυναίκες που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία. Αναφέρει, μάλιστα, ότι χιλιάδες γυναίκες έχουν επιβιώσει λόγω της έγκαιρης διάγνωσης της συγκεκριμένης μορφής καρκίνου. Φαίνεται, ωστόσο, ότι η εξέταση HPV σύντομα θα αντικαταστήσει τελείως το […]

Μία νέα έρευνα αποκαλύπτει τον κυτταρικό μηχανισμό μέσω του οποίου τα βακτήρια που βρίσκονται στο έντερο συμβάλλουν στη διατήρηση της υγείας του. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Immunity και δείχνει ότι το μικροβίωμα του εντέρου αλληλεπιδρά με τα επιθηλιακά κύτταρα του εντέρου και τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, ρυθμίζοντας την ανοσιακή απόκριση και προστατεύοντας το έντερο από την ανεξέλεγκτη φλεγμονή. Από την έρευνα φαίνεται επίσης ότι μέσω παρεμβάσεων στο εντερικό μικροβίωμα μπορεί να περιοριστεί η ανοσιακή απόκριση στο έντερο, γεγονός που μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην αντιμετώπιση παθήσεων όπως οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου. «Αρκετά δεδομένα ερευνών σήμερα δείχνουν ότι το εντερικό μικροβίωμα επηρεάζει και βοηθά τη δράση του ανοσοποιητικού συστήματος», είπε η Δρ. Γκρέτσεν Ντιέλ, μία από τους συγγραφείς της μελέτης. «Τα μικρόβια που ευθύνονται για διάφορες νόσους, όπως η Salmonella, προκαλούν μία ισχυρή φλεγμονώδη ανοσιακή απόκριση που σκοπό έχει να εξαλείψει το μικρόβιο. Ωστόσο, η φλεγμονώδης ανοσιακή απόκριση, ιδιαίτερα στο έντερο, μπορεί να προκαλέσει βλάβες στους υγιείς ιστούς. Η έρευνά μας μπόρεσε να ταυτοποιήσει το ρόλο του μικροβιώματος στη ρύθμιση της ανοσιακής απόκρισης μέσω ενός μηχανισμού που μειώνει τη φλεγμονή και περιορίζει τις βλάβες που προκαλεί στο έντερο». Προκειμένου να υπάρξει μία επιτυχής ανοσιακή απόκριση, μία κατηγορία […]