Λοιμώξεις

Τα στελέχη της γρίπης μεταλλάσσονται συνεχώς. Οι μικρές αλλαγές στη γονιδιακή σύνθεση των στελεχών λέγονται αντιγονική παρέκκλιση, ενώ οι μείζονες αλλαγές είναι γνωστές ως αντιγονική μεταβολή. Όταν ένα στέλεχος μεταλλάσσεται, το ανοσοποιητικό σύστημα το αντιλαμβάνεται ως νέο ιό. Τα αντισώματα που είχαν δημιουργηθεί ως απόκριση στη γρίπη παλαιότερα δεν μπορούν πλέον να προστατεύσουν τον οργανισμό ενάντια στο μεταλλαγμένο στέλεγχος. Οι παραπάνω γενετικές μεταλλάξεις είναι ο λόγος που: Νοσούμε αρκετές φορές με τον ιό της γρίπης Πρέπει να κάνουμε το εμβόλιο της γρίπης ετησίως Το εμβόλιο είναι λιγότερο αποτελεσματικό κάποιες χρονιές σε σχέση με άλλες Αντιγονική Παρέκκλιση Οι μικρές αλλαγές στον ιό της γρίπης είναι γνωστές ως αντιγονική παρέκκλιση. Τόσο ο ιός της γρίπης Α όσο και ο ιός της γρίπης Β μπορούν να παρουσιάσουν το φαινόμενο αυτό. Οι μεταλλάξεις στα γονίδια του ιού προκαλούν συνήθως αλλαγές στις πρωτεΐνες αιμαγλουτίνη (ΗΑ) και νευροαμινιδάση (ΝΑ) που βρίσκονται στην επιφάνεια του ιού. Οι πρωτεΐνες αυτές, γνωστές ως αντιγόνα, αναγνωρίζονται από το ανοσοποιητικό σύστημα και προκαλούν ανοσολογική απόκριση η οποία προκαλεί συμπτώματα νόσησης και δημιουργεί ανοσολογική μνήμη. Καθώς ο ιός πολλαπλασιάζεται, οι αλλαγές της αντιγονικής παρέκκλισης εμφανίζονται συνεχώς. Σταδιακά, οι μικρές αυτές αλλαγές συσσωρεύονται με αποτέλεσμα να δημιουργούνται νέα στελέχη που δεν αναγνωρίζονται από […]

Η απόκριση ενός νεοπλάσματος στη θεραπεία εξαρτάται από αρκετούς παράγοντες. Ένας από αυτούς είναι αν ο όγκος είναι «ψυχρός» ή «θερμός». Τι σημαίνει όμως αυτό; Τα τελευταία χρόνια, μία νέα αντικαρκινική θεραπεία γίνεται όλο και πιο δημοφιλής. Ο λόγος για την ανοσοθεραπεία, μία θεραπευτική προσέγγιση που ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς έτσι ώστε να μπορεί αν αντιμετωπίσει τα νεοπλάσματα. Ωστόσο, προκειμένου η θεραπεία αυτή να είναι επιτυχής, οι όγκοι πρέπει να είναι «θερμοί», δηλαδή πρέπει να περιέχουν αρκετά ανοσιακά κύτταρα. Αν ο όγκος δεν περιέχει επαρκείς ποσότητες ανοσιακών κυττάρων, ή περιέχει ανοσοκατασταλτικά κύτταρα, λέγεται «ψυχρός» όγκος. Αρκετοί επιστήμονες έχουν αναρωτηθεί κατά συνέπεια πως μπορούν να μετατρέψουν τους ψυχρούς όγκους σε θερμούς, με σκοπό να αυξήσουν την απόκρισή τους στην ανοσοθεραπεία. Μία ομάδα ερευνητών από το Rush University Medical Center στο Σικάγο ανακάλυψε μία νέα ενδιαφέρουσα τεχνική για την επίτευξη του παραπάνω στόχου χρησιμοποιώντας αδρανοποιημένους ιούς γρίπης. Οι ερευνητές εξήγησαν τις λεπτομέρειες της προσέγγισής τους, καθώς και τα αποτελέσματα των δοκιμών τους στο επιστημονικό περιοδικό PNAS. Η Νέα Προσέγγιση Μπορεί να Συρρικνώσει τα Νεοπλάσματα σε Πειραματόζωα Οι ερευνητές σκέφτηκαν την προσέγγισή τους εξετάζοντας δεδομένα από το National Cancer Institute των ΗΠΑ. Τα δεδομένα αυτά έδειχναν ότι οι ασθενείς με καρκίνο […]

Η βρογχίτιδα είναι η φλεγμονή των βρόγχων, ενώ η πνευμονία προκαλεί φλεγμονή στους μικροσκοπικούς ασκούς αέρα που βρίσκονται στους πνεύμονες, δηλαδή τις κυψελίδες. Οι παραπάνω λοιμώξεις μπορεί να επηρεάσουν την αναπνοή προκαλώντας παράλληλα έντονο άλγος και βήχα, ωστόσο υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσά τους. Βρογχίτιδα Η οξεία βρογχίτιδα, δηλαδή η λοιμώδης μορφή της νόσου που εμφανίζεται συχνότερα, σπάνια είναι απειλητική για τη ζωή. Ωστόσο, η χρόνια βρογχίτιδα, μπορεί να περιορίσει σταδιακά τη λειτουργία των πνευμόνων, οδηγώντας στο θάνατο. Αίτια Όπως προαναφέρθηκε, η βρογχίτιδα αναφέρεται στη φλεγμονή των βρόγχων, οι οποίοι μεταφέρουν τον αέρα από την τραχεία προς και από τους πνεύμονες. Η οξεία βρογχίτιδα έχει αρκετές χαρακτηριστικές μορφές που διαφέρουν, ανάλογα με το αίτιο της νόσου: Ιογενής Βρογχίτιδα: Τα περισσότερα περιστατικά βρογχίτιδας αποδίδονται σε ιογενείς λοιμώξεις. Ο ασθενής παρουσιάζει συνήθως βήχα ή δύσπνοια μετά από τη λοίμωξη με έναν ιό, όπως για παράδειγμα αυτούς του κοινού κρυολογήματος ή της γρίπης. Βακτηριακή Βρογχίτιδα: Οι βακτηριακές λοιμώξεις μπορεί επίσης να προκαλέσουν βρογχίτιδα. Αρκετοί ασθενείς μπορεί να παρουσιάσουν δύσπνοια ή άλλες δυσκολίες στην αναπνοή μετά από μία λοίμωξη. Οι μυκητιασικές λοιμώξεις σπάνια προκαλούν βρογχίτιδα. Άλλα αίτια: Εκτός από τις λοιμώξεις, η έκθεση σε ουσίες που προκαλούν ερεθισμό των πνευμόνων, όπως ο καπνός του τσιγάρου, […]

Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η γρίπη είναι μία δυνητικά απειλητική για τη ζωή λοίμωξη. Η Ισπανική Γρίπη είχε προκαλέσει το θάνατο σχεδόν 50 εκατομμυρίων ατόμων το 1918, έναν αριθμό που υπερβαίνει αυτό των θυμάτων κατά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τι ισχύει όμως για το κοινό κρυολόγημα; Υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να γίνει απειλητικό για τη ζωή; Το κοινό κρυολόγημα χαρακτηρίζεται συνήθως από βήχα, φτέρνισμα, ρινική καταρροή, αίσθημα κόπωσης και, σπανιότερα, πυρετό. Αν και τα συμπτώματα του κοινού κρυολογήματος μοιάζουν αρκετά με τα αρχικά συμπτώματα της γρίπης, οι δύο παθήσεις διαφέρουν αρκετά. Το 50% περίπου των περιστατικών του κρυολογήματος αποδίδεται στους ρινοϊούς, ωστόσο άλλοι ιοί μπορούν επίσης να προκαλέσουν ένα ή περισσότερα από τα συμπτώματα της νόσου. Στους ιούς αυτούς περιλαμβάνονται οι αδενοϊοί, οι ιοί της γρίπης, ο αναπνευστικός συγκυτιακός ιός και οι ιοί της παραγρίπης. Το κοινό κρυολόγημα προκαλεί συνήθως ήπια νόσηση και υποχωρεί μέσα σε λίγες ημέρες χωρίς να χορηγηθεί θεραπεία. Σε ορισμένους ασθενείς, ωστόσο, η λοίμωξη από ρινοϊό ή άλλους ιούς που συνδέονται με συμπτώματα κοινού κρυολογήματος, μπορεί να είναι αρκετά επικίνδυνη. Οι επιπλοκές του κοινού κρυολογήματος μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή νόσηση ή ακόμα και το θάνατο, ιδιαίτερα σε ασθενείς με κατεσταλμένο ανοσοποιητικό σύστημα. Για παράδειγμα, ορισμένες […]

Τα αποτελέσματα μίας έρευνας που δημοσιεύτηκε προσφάτως στο επιστημονικό περιοδικό Neuron, ανατρέπουν τα ήδη υπάρχοντα δεδομένα για τη σύνδεση ανάμεσα στους ερπητοϊούς και τη νόσο Alzheimer. Οι επιστήμονες προσφέρουν, μάλιστα, νέες στατιστικές και υπολογιστικές μεθόδους για την ανάλυση δεδομένων μεγάλης κλίμακας. Η νόσος Alzheimer επηρεάζει σχεδόν 50 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως. Αποτελεί μία προοδευτική μορφή άνοιας που χαρακτηρίζεται από απώλεια μνήμης και έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών, με τα περιστατικά της νόσου να αυξάνονται κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια. Τα διαθέσιμα φάρμακα σήμερα μπορούν να επιβραδύνουν την ταχύτητα της έκπτωσης των γνωστικών λειτουργιών και να ανακουφίσουν προσωρινά από τα συμπτώματα της νόσου, παρατείνοντας έτσι τη διάρκεια που ο ασθενής μπορεί να ζει ανεξάρτητος, ωστόσο δεν υπάρχει οριστική θεραπεία. «Όπως συμβαίνει και στα υπόλοιπα είδη άνοιας, η νόσος Alzheimer χαρακτηρίζεται από μαζική καταστροφή νευρώνων. Η αναζήτηση των αιτιών του παραπάνω φαινομένου αποτελεί ένα από τα πιο ενεργά πεδία έρευνας», είπε ο Dr Zhandong Liu, ένας από τους επιστήμονες που έλαβαν μέρος στην παρούσα μελέτη. Μία θεωρία που συγκέντρωσε αρκετό ενδιαφέρον το προηγούμενο έτος ήταν ότι ορισμένες μικροβιακές λοιμώξεις, όπως για παράδειγμα οι ιογενείς, μπορεί να προκαλέσουν εμφάνιση της νόσου Alzheimer. Μία έρευνα του 2018 ανακάλυψε μάλιστα αυξημένα επίπεδα του ανθρωπίνου ερπητοϊού 6Α (HHV-6A) και […]

Ο στρεπτόκοκκος ομάδας Α, το βακτηριακό είδος που ευθύνεται για τις περισσότερες λοιμώξεις στην περιοχή του λαιμού, έχει ένα “μυστικό όπλο” το οποίο χρησιμοποιεί για να αποφύγει την ανοσιακή απόκριση που ακολουθεί μία μόλυνση από βακτήρια. Το όπλο αυτό είναι η πρωτεΐνη S, η οποία προσδένεται στις μεμβράνες των ερυθρών αιμοσφαιρίων και ουσιαστικά “κρύβει” το βακτήριο από το ανοσοποιητικό σύστημα του ξενιστή. Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα ανιχνεύει παθογόνα όπως ο στρεπτόκοκκος, εκκινεί μία ανοσιακή απόκριση για να αντιμετωπίσει την εισβολή αυτή. Σε αυτήν περιλαμβάνονται και ανοσιακά κύτταρα τα οποία καταστρέφουν τα βακτήρια μέσω φαγοκυττάρωσης. Με σκοπό να αποτρέψει ωστόσο την καταστροφή των κυττάρων του οργανισμού, το ανοσοποιητικό σύστημα έχει διάφορους μηχανισμούς μέσω των οποίων ξεχωρίζει τα κύτταρα αυτά από τα βακτήρια. Ο στρεπτόκοκκος ομάδας Α χρησιμοποιεί τους μηχανισμούς αυτούς για να “κρυφτεί” από το ανοσοποιητικό σύστημα μέσω των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Ο στρεπτόκοκκος ομάδας Α προκαλεί συνήθως λοιμώξεις που σχετίζονται με πονόλαιμο, ωστόσο μπορεί να προκαλέσει και σοβαρότερες ή ακόμα και απειλητικές για τη ζωή λοιμώξεις, όπως το σύνδρομο τοξικού σοκ. Σύμφωνα με επιδημιολογικά δεδομένα, ο στρεπτόκοκκος ομάδας Α προκαλεί 700 εκατομμύρια λοιμώξεις και 500.000 θανάτους ετησίως. Η πενικιλλίνη αποτελεί τη θεραπεία εκλογής για τις λοιμώξεις από στρεπτόκοκκο ομάδας Α, ωστόσο […]

Πριν την εισαγωγή του αντιστοίχου εμβολίου στο πρόγραμμα εμβολιασμών, οι λοιμώξεις από ροταϊό ήταν ιδιαίτερα κοινές, ιδιαίτερα στα παιδιά κάτω των 5 ετών. Οι ιοί μεταδίδονται ταχέως κυρίως δια μέσου της κοπρανοστοματικής οδού και συχνότερα όταν τα παιδιά φέρνουν τα χέρια τους στο στόμα μετά την επαφή με ένα μολυσμένο αντικείμενο. Ο ιός είναι σταθερός στο περιβάλλον και μπορεί να επιβιώσει σε διάφορες επιφάνειες ή αντικείμενα μέχρι και για 10 μέρες, ενώ συχνά βρίσκεται και στο νερό ή το φαγητό. Το Εμβόλιο του Ροταϊού Πρέπει να Χορηγείται στα Βρέφη στην Ηλικία των 2,4 και 6 Μηνών Σύμφωνα με το πρόγραμμα εμβολιασμών, η ανοσοποίηση για το ροταϊό γίνεται με τη χορήγηση ενός από τα παρακάτω δύο εμβόλια: RotaTeq (RV5), εγκρίθηκε το 2006 και χορηγείται σε 3 δόσεις (ηλικίες 2, 4 και 6 μηνών) Rotarix (RV1), εγκρίθηκε το 2008 και χορηγείται σε 2 δόσεις (ηλικίες 2 και 4 μηνών) Η πρώτη δόση και των δύο εμβολίων πρέπει να χορηγείται πριν την ηλικία των 15 εβδομάδων, ενώ όλες οι δόσεις πρέπει να έχουν χορηγηθεί πριν την ηλικία των 8 μηνών. Το Εμβόλιο του Ροταϊού είναι Ασφαλές και Αποτελεσματικό στην Πρόληψη της Λοίμωξης από Ροταϊό Και τα δύο παραπάνω εμβόλια έχουν αποτελεσματικότητα πάνω από […]

Μία από τις συχνότερες κατηγορίες λοιμώξεων, οι ουρολοιμώξεις, εμφανίζονται όταν επιβλαβείς μικροοργανισμοί εισέρχονται στον ουροποιητικό σωλήνα. Αν και οι μικροοργανισμοί αυτοί μπορεί να περιλαμβάνουν και μύκητες ή ιούς, οι περισσότερες ουρολοιμώξεις προκαλούνται από βακτήρια. Ο οργανισμός τυπικά απομακρύνει τα βακτήρια αυτά πριν προκαλέσουν συμπτώματα, ωστόσο διάφοροι παράγοντες κινδύνου, από τη σεξουαλική δραστηριότητα μέχρι διάφορες υποκείμενες νόσους, μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης μίας ουρολοίμωξης. Συχνότερα Αίτια και Παράγοντες Κινδύνου Αν και οι ουρολοιμώξεις μπορεί να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε σημείο του ουροποιητικού συστήματος (στο οποίο περιλαμβάνονται η ουροδόχος κύστη, οι νεφροί, οι ουρητήρες και η ουρήθρα), οι περισσότερες επηρεάζουν την ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα, δηλαδή τον κατώτερο ουροποιητικό σωλήνα. Τα βακτήρια που συνδέονται συχνότερα με τις ουρολοιμώξεις είναι τα Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae και Proteus mirabilis. Φύλο Οι γυναίκες διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο ουρολοιμώξεων σε σχέση με τους άνδρες, κυρίως εξ’ αιτίας ανατομικών λόγων. Οι γυναίκες έχουν μικρότερη ουρήθρα (σε μήκος), γεγονός που επιτρέπει στα βακτήρια να φτάσουν ευκολότερα στην ουροδόχο κύστη, όπου προκαλούν λοίμωξη. Επιπλέον, το άνοιγμα της ουρήθρας στις γυναίκες βρίσκεται πλησιέστερα στον πρωκτό, όπου συνήθως βρίσκονται τα βακτήρια που προκαλούν ουρολοιμώξεις. Εγκυμοσύνη Εξ’ αιτίας των αλλαγών που συμβαίνουν στον ουροποιητικό σωλήνα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι ουρολοιμώξεις […]

Η χρόνια χρήση αναστολέων αντλίας πρωτονίων αυξάνει τον κίνδυνο ιογενούς γαστρεντερίτιδας, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μίας νέας έρευνας. Συγκεκριμένα, για κάθε 153 άτομα που παίρνουν τα φάρμακα αυτά κατά τους χειμερινούς μήνες, ένας από αυτούς θα παρουσιάσει λοίμωξη από εντεροϊό, όπως ανέφερε η Ana-Maria Vilcu, MSc και οι συνεργάτες της, από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι. Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό JAMA Network Open. Σε ένα άρθρο που συνόδευσε την έρευνα, οι επιστήμονες ανέφεραν ότι η έρευνα αυτή επιβεβαιώνει τα ήδη υπάρχοντα δεδομένα που δείχνουν ότι οι γιατροί πρέπει να αποφεύγουν την αλόγιστη χρήση των φαρμάκων αυτών με σκοπό να αποφευχθούν οι ανεπιθύμητες ενέργειες. Οι αναστολείς αντλίας πρωτονίων περιορίζουν το γαστρικό υγρό στο στόμαχο αποκλείοντας ένα ένζυμο που επάγει την παραγωγή του. Ωστόσο, η μείωση της έκκρισης υδροχλωρικού οξέος μπορεί να καταστήσει το στόμαχο πιο ευάλωτο σε παθογόνα του γαστρεντερικού, αποδυναμώνοντας παράλληλα το ανοσοποιητικό σύστημα. Αν και οι αναστολείς αντλίας πρωτονίων θεωρούνται γενικά ασφαλή φάρμακα, αρκετές έρευνες έχουν παρατηρήσει σύνδεση ανάμεσα στη μακροχρόνια χρήση των φαρμάκων αυτών και μία σειρά ανεπιθυμήτων ενεργειών, όπως τα κατάγματα από οστεοπόρωση, η ανεπάρκεια βιταμίνης Β12, η νεφρική νόσος και οι λοιμώξεις, μεταξύ των οποίων και οι εντερικές λοιμώξεις από […]

Η γρίπη είναι μία λοίμωξη του αναπνευστικού που είναι ιδιαίτερα κοινή κατά τους χειμερινούς μήνες. Προκαλεί συμπτώματα όπως βήχα, μυαλγίες και πονόλαιμο τα οποία εμφανίζονται με διαφορετική ένταση σε κάθε ασθενή. Η γρίπη είναι αποτέλεσμα λοίμωξης από τον ομώνυμο ιό. Η μόλυνση με τον ιό γίνεται μέσω της άμεσης επαφής με ένα φορέα της νόσου ή αγγίζοντας μία επιφάνεια που φέρει σωματίδια του ιού και ακολούθως φέρνοντας τα χέρια στη μύτη ή το στόμα μας. Υπάρχουν 4 είδη του ιού της γρίπης και συγκεκριμένα τα A, B, C και D. Οι ιοί Α και Β είναι αυτοί που ευθύνονται για τις περισσότερες επιδημίες κατά τους χειμερινούς μήνες. Ο ιός C προκαλεί συνήθως ήπια νόσηση και σπάνια προκαλεί επιδημίες, ενώ ο ιός D επηρεάζει περισσότερο τα βοοειδή και σπάνια τον άνθρωπο. Συμπτώματα Τα συμπτώματα της γρίπης εμφανίζονται αιφνιδίως και περιλαμβάνουν: Γενικότερο αίσθημα αδιαθεσίας Βήχα, ο οποίος είναι συνήθως ξηρός Ρινική καταρροή Πονόλαιμο Μυαλγίες Κεφαλαλγίες Αίσθημα κόπωσης Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να εμφανιστεί επίσης πυρετός. Οι ασθενείς με γρίπη μπορεί να παρουσιάσουν ακόμη έμετο ή διάρροια. Τα συμπτώματα αυτά είναι συχνότερα στα παιδιά παρά στους ενήλικες. Το κοινό κρυολόγημα προκαλεί παρόμοια συμπτώματα με τη γρίπη, ωστόσο αυτά εμφανίζονται σταδιακά. Πώς διαφέρει ο […]

Αρκετοί άνθρωποι έχουν συνδέσει τον ψυχρό καιρό με το κοινό κρυολόγημα. Αν και ο καιρός δεν συνδέεται άμεσα με τη νόσο, οι ιοί που ευθύνονται για το κοινό κρυολόγημα μεταδίδονται ευκολότερα στις χαμηλές θερμοκρασίες, ενώ η έκθεση στον ψυχρό και ξηρό αέρα μπορεί να επηρεάσει αρνητικά το ανοσοποιητικό σύστημα. Ρινοϊοί και Κοινό Κρυολόγημα Κάθε χρόνο, εκατομμύρια άνθρωποι νοσούν από κοινό κρυολόγημα παγκοσμίως, με τους ενήλικες να παρουσιάζουν περίπου 2 ή 3 λοιμώξεις από τον ιό κατά μέσο όρο. Αρκετοί ιοί μπορούν να προκαλέσουν κοινό κρυολόγημα. Αυτοί που ενοχοποιούνται συχνότερα, ωστόσο, είναι οι ρινοϊοί, μία οικογένεια ιών που ευθύνεται για περισσότερο από το 50% των περιστατικών κοινού κρυολογήματος. Οι λοιμώξεις από τους ρινοϊούς συνδέονται συνήθως με ήπια συμπτώματα κρυολογήματος, ωστόσο συχνά μπορεί να προκαλέσουν σοβαρότερες νόσους, όπως η βρογχίτιδα και η πνευμονία, ιδιαίτερα σε ασθενείς με κατεσταλμένο ανοσοποιητικό σύστημα. Οι ρινοϊοί μεταδίδονται συνήθως: Μέσω της άμεσης επαφής μεταξύ δύο ανθρώπων Μέσω σταγονιδίων του αέρα που μπορεί να εισπνεύσει ένας άνθρωπος Μετά την εισπνοή τους, οι ρινοϊοί μπορούν να προσκολληθούν στα κύτταρα των αεροφόρων οδών. Εκεί, αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται με αποτέλεσμα περισσότερα σωματίδια του ιού να εξαπλώνονται στο ανώτερο αναπνευστικό. Οι Επιδράσεις του Ψυχρού Καιρού στους Ιούς Αρκετές έρευνες έχουν δείξει ότι […]

Η λοίμωξη από ιλαρά στα παιδιά μπορεί να εξαλείψει τη μνήμη του ανοσοποιητικού συστήματος για άλλες νόσους, όπως για παράδειγμα τη γρίπη, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις δύο νέων ερευνών. Κατά συνέπεια, τα παιδιά που αναρρώνουν από την ιλαρά μπορεί να έχουν αυξημένη ευαισθησία σε άλλα παθογόνα από τα οποία δεν κινδύνευαν πριν από τη λοίμωξη αυτή. Οι παρατηρήσεις των παραπάνω ερευνών δημοσιεύτηκαν στα Science και Science Immunology. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τους πρώτους μήνες του 2019 σημειώθηκαν συνολικά περισσότερα περιστατικά ιλαράς σε σχέση με κάθε χρόνο από το 2006. Τα στατιστικά αυτά είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά καθώς δείχνουν ότι ο αριθμός των ατόμων που έχουν εμβολιαστεί για τον ιό μειώνεται. Οι έρευνες ουσιαστικά αναδεικνύουν τη σημαντικότητα του εμβολιασμού για την ιλαρά, είπε ο Michael Mina, ένας ανοσολόγος από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και συγγραφέας της έρευνας που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Science. Ο ιός της ιλαράς είναι ιδιαίτερα λοιμώδης και μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές, μεταξύ των οποίων και η πνευμονία. Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι ο ιός προκαλεί κάποιου είδους «αμνησία» στο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως τόνισε ο Duane Wesemann, ένας ανοσολόγος από το Brigham and Women’s Hospital στη Βοστόνη. Όταν ο οργανισμός αντιμετωπίζει επιτυχώς μία λοίμωξη, παράγονται ειδικά ανοσιακά […]

Από την πρώτη εμφάνιση του ιού MERS-CoV (Middle East respiratory syndrome coronavirus) στη Σαουδική Αραβία το 2012, έχουν καταγραφεί συνολικά περισσότερα από 2.400 περιστατικά της νόσου, τα οποία έχουν οδηγήσει στο θάνατο 800 ασθενείς.Τα υψηλά ποσοστά θνησιμότητας της νόσου (35%) έχουν οδηγήσει τους επιστήμονες σε αναζήτηση παραγόντων που συμβάλλουν στην εμφάνιση αυτής της σοβαρής και συχνά θανατηφόρου λοίμωξης. Τα κλινικά δεδομένα σήμερα έχουν αναδείξει το διαβήτη ως σημαντικό παράγοντα κινδύνου για τη νόσο, καθώς και άλλες συνοσηρότητες, όπως η νεφρική νόσος, η καρδιαγγειακή νόσος και οι πνευμονικές παθήσεις. Ερευνητές από τη Σχολή Ιατρικής του Μέριλαντ (UMSOM) και την Ιατρική Σχολή Johns Hopkins έδειξαν, σε μία έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Clinical Investigation Insights, ότι ο διαβήτης αυξάνει τη θνησιμότητα από τον ιό MERS-CoV. Η ανακάλυψη αυτή προσφέρει επίσης σημαντικές πληροφορίες που μπορούν να εξηγήσουν γιατί και άλλες παθήσεις του αναπνευστικού, όπως η γρίπη και η πνευμονία, είναι σοβαρότερες στους διαβητικούς ασθενείς. Οι επιστήμονες εξερεύνησαν τη σύνδεση ανάμεσα στο διαβήτη και τον ιό MERS-CoV σε ένα μοντέλο ποντικών και ανακάλυψαν ότι, αν και ο ιός δεν πολλαπλασιαζόταν το ίδιο γρήγορα στα διαβητικά ποντίκια σε σχέση με την ομάδα ελέγχου, τα διαβητικά ποντίκια παρουσίαζαν μία καθυστερημένη και παρατεταμένη φλεγμονώδη […]

Το σύνδρομο μετα-ιικής κόπωσης ή PVFS (Post-Viral Fatigue Syndrome) αναφέρεται σε ένα αίσθημα κόπωσης και αδυναμίας που παραμένει μετά την αντιμετώπιση μίας ιογενούς λοίμωξης. Μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και μετά από κοινές λοιμώξεις, όπως για παράδειγμα η γρίπη. Ορισμένοι ασθενείς μπορεί να παρουσιάσουν μετα-ιικά συμπτώματα, όπως αίσθημα κόπωσης, για εβδομάδες ή ακόμα και για μήνες μετά την αντιμετώπιση μίας λοιμώξης. Το σύνδρομο μετα-ιικής κόπωσης μπορεί να ομοιάζει με άλλα προβλήαμτα υγείας, ωστόσο είναι σημαντικό να μιλήστε με τον γιατρό σας για να αντιμετωπίσετε τα συμπτώματά του αν παραμείνουν για μεγάλη διάρκεια. Τι είναι το Σύνδρομο Μετα-Ιιικής Κόπωσης; Όπως φαίνεται από το όνομά του, το σύνδρομο μετα-ιικής κόπωσης εμφανίζεται μετά την αποδρομή μίας ιογενούς λοίμωξης. Μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και μετά από σχετικά απλές λοιμώξεις, όπως για παράδειγμα η γρίπη ή το κοινό κρυολόγημα. Μετά την αντιμετώπιση του ιού από το ανοσολογικό σύστημα, το σύνδρομο μετα-ιικής κόπωσης μπορεί να προκαλέσει αίσθημα εξάντλησης της ενέργειας και γενικότερης αδιαθεσίας. Το αίσθημα αυτό μπορεί να παραμείνει για μερικές ημέρες ή ακόμα και για αρκετούς μήνες μετά την αποδρομή της ιογενούς λοίμωξης. Ο προκλητικός παράγοντας για την εμφάνιση του συνδρόμου μετα-ιικής κόπωσης φαίνεται ότι είναι μία αντίδραση στον ίδιο τον ιό. Αρκετοί γιατροί αντιμετωπίζουν το […]

Ο ιός της γρίπης δεν είναι εξίσου επικίνδυνος για όλους τους ασθενείς. Η ομάδα που κινδυνεύει περισσότερο είναι αυτή των ενηλίκων άνω των 65 ετών, στους οποίους παρατηρείται το 90% των θανάτων και το 50-70% των νοσηλειών από τη γρίπη. Οι ηλικιωμένοι διατρέχουν επίσης τον υψηλότερο κίνδυνο μακροπρόθεσμων επιπλοκών, οι οποίες περιλαμβάνουν μειωμένη λειτουργικότητα και αναπηρία. 1. Η Προχωρημένη Ηλικία και οι Χρόνιες Παθήσεις Αυξάνουν τους Κινδύνους από τη Γρίπη Οι ηλικιωμένοι πάσχουν συνήθως από διάφορες χρόνιες παθήσεις, όπως η καρδιαγγειακή νόσος, ο διαβήτης, η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια ή το άσθμα, οι οποίες αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο επιπλοκών. Επιπλέον, η μειωμένη δράση του ανοσοποιητικού συστήματος λόγω της ηλικίας αυξάνει τη συμπτωματολογία της νόσου και περιορίζει την αποτελεσματικότητα του σχετικού εμβολίου. Η αδυναμία (frailty) είναι ένας ακόμα παράγοντας που αυξάνει την ευαισθησία στη γρίπη και πρέπει πάντοτε να λαμβάνεται υπόψη στη διαχείριση της νόσου. Η γρίπη έχει άμεσες αλλά και έμμεσες επιδράσεις στην υγεία των ηλικιωμένων. Οι άμεσες επιδράσεις περιλαμβάνουν επιδείνωση των χρονίων νόσων, καθώς και εμφάνιση άλλων παθήσεων, όπως η βρογχίτιδα και η πνευμονία. Η γρίπη μπορεί, ωστόσο, να έχει και έμμεσες επιδράσεις καθώς μπορεί να προκαλέσει έμφραγμα του μυοκαρδίου ή εγκεφαλικό επεισόδιο. Μπορεί επίσης να επιδεινώσει τις νεφρικές νόσους, […]

Η βρογχιολίτιδα είναι μία λοίμωξη των πνευμόνων που εμφανίζεται κυρίως στα παιδιά κατά τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες. Η νόσος επηρεάζει τους κατώτερους αεραγωγούς, μπορεί να είναι ιδιαίτερα σοβαρή και συνήθως απαιτεί αντιμετώπιση από γιατρό. Η βρογχιολίτιδα διαγιγνώσκεται συνήθως σε παιδιά ηλικίας κάτω των 2 ετών. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ειδικών, κατά το πρώτο έτος ζωής ενός παιδιού, ο κίνδυνος εμφάνισης βρογχιολίτιδας είναι 11-15%. Συμπτώματα Τα αρχικά συμπτώματα της βρογχιολίτιδας ομοιάζουν αυτά του κοινού κρυολογήματος και περιλαμβάνουν: Ρινική καταρροή Πυρετό Βήχα Στο στάδιο αυτό, δεν χρειάζεται να επισκεφθείτε τον γιατρό, καθώς ο τελευταίος δεν μπορεί να ξεχωρίσει το κοινό κρυολόγημα από τη βρογχιολίτιδα με βάση τα παραπάνω συμπτώματα. 48-72 Ώρες Αργότερα Στη βρογχιολίτιδα, η λοίμωξη επεκτείνεται στους κατώτερους αεραγωγούς (και τα βρογχιόλια) προκαλώντας φλεγμονή. Η συσσώρευση υγρού μπορεί να αποκλείσει τους κατώτερους αεραγωγούς. Ως αποτέλεσμα 2-3 ημέρες αργότερα, οι ασθενείς μπορεί να παρατηρήσουν σημαντική επιδείνωση των συμπτωμάτων τους. Συχνά εμφανίζεται δύσπνοια την οποία ο ασθενής προσπαθεί να αντιμετωπίσει αναπνέοντας εντονότερα. Οι περισσότεροι ασθενείς επισκέπτονται τον γιατρό σε αυτό το στάδιο. Κατά τη φυσική εξέταση και την ακρόαση των πνευμόνων ο γιατρός αντιλαμβάνεται συνήθως συριγμό και εισπνευστικούς ρόγχους. Σοβαρότητα των Συμπτωμάτων Οι ασθενείς που πάσχουν από βρογχιολίτιδα μπορεί να παρουσιάσουν διάφορα […]

Η πρόβλεψη των ιών της γρίπης που θα κυκλοφορήσουν το χειμώνα αποτελεί πρόκληση για τους ειδικούς. Για φέτος, μάλιστα, τα 2 από τα 4 στελέχη που έχουν επιλεγεί για το εμβόλιο πιθανώς δεν θα προσφέρουν τη μέγιστη δυνατή προστασία. Οι ειδικοί για τη γρίπη συγκεντρώνονται δύο φορές το χρόνο στα γραφεία του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας για να εξετάσουν τα επιδημιολογικά δεδομένα προσπαθώντας να προβλέψουν ποια στελέχη της γρίπης θα κυριαρχήσουν τον επόμενο χειμώνα. Η επιλογή των στελεχών για το Βόρειο Ημισφαίριο γίνεται στα τέλη του Φεβρουαρίου, ενώ για το Νότιο Ημισφαίριο στα τέλη του Σεπτεμβρίου. Οι επιλογές που έκαναν οι επιστήμονες την προηγούμενη εβδομάδα για το εμβόλιο του Νοτίου Ημισφαιρίου δείχνουν ότι οι 2 από τους 4 ιούς που έχουν περιληφθεί στο εμβόλιο για το Βόρειο Ημισφαίριο ίσως δεν είναι ιδανικοί. Ο λόγος για τον ιό της γρίπης Α/Η3Ν2 και τον ιό της γρίπης Β/Victoria. Η επιτροπή αποφάσισε ότι οι δύο παραπάνω ιοί πρέπει να ενημερωθούν, καθώς τα δύο στελέχη που χρησιμοποιούνται στο εμβόλιο του Βορείου Ημισφαιρίου δεν περιλαμβάνουν τα στελέχη που κυκλοφορούν περισσότερο σήμερα. Όπως δήλωσε η Δρ Ντανούτα Σκοουρόνσκι, μία ειδική επιδημιολόγος για τη γρίπη, υπάρχει «ασυμφωνία» ανάμεσα στα στελέχη του εμβολίου με τα 2 στελέχη που κυκλοφορούν […]

Ο έρπης είναι μία κοινή λοίμωξη που προκαλείται από τον ιό του απλού έρπητα. Το σημαντικότερο, ίσως, σύμπτωμα της λοίμωξης είναι το χαρακτηριστικό εξάνθημα το οποίο μπορεί να εμφανιστεί στα γεννητικά όργανα, γύρω από το στόμα ή σε άλλα σημεία του σώματος. Υπάρχουν δύο είδη ιού του απλού έρπητα (HSV) τα οποία ευθύνονται για την εμφάνιση εξανθήματος σε διαφορετικές περιοχές: Ο HSV-1, ο οποίος προκαλεί τον επιχείλιο έρπητα. Ο ιός εξαπλώνεται στο σίελο και επηρεάζει την περιοχή γύρω από το στόμα και τη μύτη. Ο HSV-2, ο οποίος προκαλεί τον έρπητα των γεννητικών οργάνων και μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή. Το εξάνθημα της λοίμωξης εντοπίζεται στα γεννητικά όργανα αν και μπορεί να εμφανιστεί και στο στόμα. Ποια είναι η Κλινική Εικόνα ενός Ερπητικού Εξανθήματος; Ο έρπης προκαλεί μικρά δερματικά έλκη τα οποία εντοπίζονται συνήθως γύρω από το στόμα και τη μύτη, ωστόσο μπορεί να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος. Η εντόπιση του εξανθήματος εξαρτάται από το σημείο που έγινε η μόλυνση. Το πρώτο σημείο μίας έξαρσης του έρπη είναι μία καυστική ή κνησμώδης αίσθηση στην περιοχή που επηρεάζεται. Η αίσθηση αυτή εμφανίζεται συνήθως 1 μέρα πριν το εξάνθημα. Οι βλάβες του εξανθήματος είναι συνήθως ευαίσθητες, επώδυνες και συνοδεύονται από […]

Το σύνδρομο Reye είναι μία σπάνια νόσος που μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες σε όλα τα οργανικά συστήματα, ωστόσο επηρεάζει περισσότερο τον εγκέφαλο και το ήπαρ. Αν και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, εκδηλώνεται συχνότερα σε άτομα νεαρής ηλικίας, ιδιαίτερα σε παιδιά ηλικίας 4-12 ετών. Το σύνδρομο Reye έχει πάρει το όνομά του από τον Αυστραλό παθολόγο R. Douglas Reye ο οποίος παρατήρησε για πρώτη φορά τη νόσο το 1963. Τα ακριβή αίτια του συνδρόμου Reye είναι άγνωστα, ωστόσο αρκετές έρευνες έχουν συνδέσει την εμφάνισης της νόσου με τη χρήση ασπιρίνης. Αίτια Όπως προαναφέρθηκε, τα ακριβή αίτια του συνδρόμου Reye δεν είναι γνωστά, ενώ δεν υπάρχει κάποια γνωστή θεραπεία. Η νόσος εμφανίζεται συχνότερα σε παιδιά και νεαρούς ενήλικες που βρίσκονται στο στάδιο της ανάρρωσης από μία ιογενή λοίμωξη, όπως το κοινό κρυολόγημα, η γρίπη και η ανεμευλογιά. Τα περισσότερα περιστατικά του συνδρόμου Reye παρατηρούνται κατά τους χειμερινούς μήνες. Η εμφάνιση του συνδρόμου συνοδεύεται συνήθως από παθολογική συσσώρευση λιπών στο ήπαρ με παράλληλη αύξηση της πίεση στον εγκέφαλο. Αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, το σύνδρομο Reye μπορεί να προκαλέσει το θάνατο μέσα σε λίγες ημέρες ή ώρες. Η διάγνωση του συνδρόμου τίθεται αποκλείοντας όλες τις πάλλες παθήσεις που μπορεί να προκαλέσουν […]

Το εμβόλιο του HPV χορηγείται σήμερα για την πρόληψη των κονδυλωμάτων και του καρκίνου του τραχήλου. Οι ασθενείς που δεν έχουν εμβολιαστεί και μολύνονται με τον ιό του HPV μπορεί να παρουσιάσουν υπογονιμότητα στο μέλλον ως συνέπεια της λοίμωξης. Το εμβόλιο του HPV έχει εξεταστεί εκτενώς από έρευνες και έχει αποδειχθεί ότι είναι ιδιαίτερα ασφαλές και αποτελεσματικό, ενώ έχει ελάχιστες ανεπιθύμητες ενέργειες. Μία νέα έρευνα, ωστόσο, δημιουργεί εκ νέου ανησυχίες σχετικά με το εμβόλιο και τον κίνδυνο πρωτοπαθούς ωοθηκικής ανεπάρκειας και υπογονιμότητας στις γυναίκες. Ιός HPV Υπάρχουν σήμερα περισσότερα από 100 διαφορετικά είδη του ιού HPV τα οποία μεταδίδονται μέσω της σεξουαλικής επαφής ή μέσω δερματικής επαφής στην περιοχή των γεννητικών οργάνων. Τα λιγότερο επικίνδυνα στελέχη του HPV προκαλούν συνήθως κονδυλώματα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, τον πρωκτό, το στόμα και τον οισοφάγο. Αντιθέτως, τα πιο επικίνδυνα, ιδιαίτερα τα στελέχη HPV 16 και HPV 18, έχουν σχετιστεί με ορισμένες μορφές καρκίνου. Οι ιοί αυτοί επηρεάζουν κυρίως τα πλακώδη κύτταρα που σχηματίζουν την έσω επιφάνεια των γεννητικών οργάνων, προκαλώντας καρκίνο του τραχήλου, του ορθού, του πέους, του αιδοίου και του κόλπου. Πόσο Αποτελεσματικό είναι το Εμβόλιο του HPV; Το εμβόλιο του HPV που έχει εγκριθεί σήμερα είναι το Gardasil 9. Η […]

Οι ουρολοιμώξεις είναι βακτηριακές λοιμώξεις που εμφανίζονται στον ουροποιητικό σωλήνα, ο οποίος περιλαμβάνει την ουρήθρα, τους νεφρούς, τους ουρητήρες και την ουροδόχο κύστη. Τα συμπτώματα μίας ουρολοίμωξης περιλαμβάνουν: Αυξημένη τάση για ούρηση Άλγος ή αίσθημα καύσου κατά την ούρηση Θολά και δύσοσμα ούρα Κόκκινα, ροζ ή πορτοκαλί ούρα, ενδεικτικά της παρουσίας αίματος Αίσθημα πίεσης ή ευαισθησία στην κάτω κοιλία, το ισχίο και τα πλευρά Αίσθημα κόπωσης Πυρετό Ναυτία ή έμετο Αν και η ουρολοίμωξη δεν αποτελεί σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα, η σεξουαλική επαφή μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου. Επίσης, ορισμένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως η γονόρροια, τα χλαμύδια και η τριχομονίαση, μπορεί να επηρεάσουν τον ουροποιητικό σωλήνα και να προκαλέσουν συμπτώματα που ομοιάζουν τις ουρολοιμώξεις. Μπορεί να Μεταδοθεί η Ουρολοίμωξη; Τα βακτήρια που ευθύνονται για τις ουρολοιμώξεις μπορούν να μεταδοθούν από τον ένα άνθρωπο σε έναν άλλο. Ωστόσο, η ίδια η λοίμωξη δεν είναι μολυσματική. Οι ουρολοιμώξεις εμφανίζονται όταν τα μικρόβια που βρίσκονται στο έντερο μεταναστεύουν και πολλαπλασιάζονται στον ουροποιητικό σωλήνα. Οι ουρολοιμώξεις του ανωτέρου ουροποιητικού επηρεάζουν τους ουρητήρες και τους νεφρούς, ενώ αυτές του κατωτέρου ουροποιητικού εντοπίζονται κυρίως στην ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα. Η σεξουαλική επαφή μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης μίας ουρολοίμωξης. Τα βακτήρια […]

Το άλγος και το αίθημα δυσφορίας στην περιοχή των γεννητικών οργάνων είναι συμπτώματα που εμφανίζονται τόσο στις μυκητιασικές λοιμώξεις όσο και στις ουρολοιμώξεις. Αν και τα δύο είδη λοίμωξης έχουν παρόμοιες μεθόδους πρόληψης, τα αίτια, τα συμπτώματα και ο τρόπος αντιμετώπισής τους διαφέρουν. Συμπτώματα Οι μυκητιασικές λοιμώξεις και οι ουρολοιμώξεις προκαλούν χαρακτηριστικά συμπτώματα που επηρεάζουν διάφορες περιοχές του σώματος. Οι μυκητιασικές λοιμώξεις προκαλούν συνήθως άλγος και κνησμό στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, καθώς και παχύρρευστες εκκρίσεις. Οι ουρολοιμώξεις επηρεάζουν τον κατώτερο ουροποιητικό σωλήνα, στον οποίο περιλαμβάνονται η ουρήθρα και η ουροδόχος κύστη. Αν δεν αντιμετωπιστούν άμεσα, οι ουρολοιμώξεις μπορεί να επεκταθούν στα νεφρά, προκαλώντας σοβαρά συμπτώματα και άλλες επιπλοκές. Συμπτώματα Μυκητιασικών Λοιμώξεων Συμπτώματα Ουρολοιμώξεων Άλγος κατά την ούρηση ή τη σεξουαλική επαφή Άλγος ή αίσθημα καύσου κατά την ούρηση Αίσθημα καύσου, κνησμός και οίδημα του αιδοίου και του κόλπου Συχνοουρία Παχύρρευστες, λευκές και άοσμες εκκρίσεις από τον κόλπο Άλγος και ευαισθησία στην κάτω κοιλία, την πλάτη ή τα πλευρά   Θολά ή αποχρωματισμένα ούρα που μπορεί να περιέχουν και αίμα   Δύσοσμα ούρα   Σοβαρότερα περιστατικά ουρολοιμώξεων μπορεί να προκαλέσουν επίσης πυρετό, ρίγος, ναυτία ή έμετο. Διάρκεια Η διάρκεια των λοιμώξεων εξαρτάται από δύο παράγοντες: τη σοβαρότητα της λοίμωξης τη […]

Ο όρος ηπατίτιδα χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη φλεγμονή του ήπατος, η οποία είναι συνήθως αποτέλεσμα κάποιας ιογενούς λοίμωξης. Υπάρχουν 5 είδη ηπατίτιδας και συγκεκριμένα οι ηπατίτιδες A, B, C, D και E, καθεμία από τις οποίες αποδίδεται σε διαφορετικά αίτια. Η ηπατίτιδα D μεταδίδεται μέσω άμεσης επαφής με τα σωματικά υγρά ενός φορέα του ιού. Ωστόσο, προκειμένου ο ασθενής να νοσήσει πρέπει να έχει ήδη λοίμωξη με ηπατίτιδα B. Τι είναι η Ηπατίτιδα D; Η ηπατίτιδα D, η οποία λέγεται και ηπατίτιδα δέλτα, είναι μία ιογενής λοίμωξη που αποδίδεται στον ιό της ηπατίτιδας D και προκαλεί φλεγμονή στο ήπαρ. Σύμφωνα με δεδομένα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το 5% των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα Β, έχουν επίσης ηπατίτιδα D. Το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 15-20 εκατομμύρια άτομα. Τα υψηλότερα ποσοστά ηπατίτιδας D βρίσκονται: Στην Αφρική Στην Ασία Στην Ανατολική Ευρώπη Στη Μέση Ανατολή Στη Νότια Αμερική Στα Νησιά του Ειρηνικού Στη Γροιλανδία Το εμβόλιο της ηπατίτιδας Β, το οποίο προστατεύει και από την ηπατίτιδα D, έχει προκαλέσει μείωση των περιστατικών της ηπατίτιδας D μετά τη δεκαετία του 1980. Αίτια Η μόλυνση με τον ιό της ηπατίτιδας D γίνεται μέσω επαφής με τα σωματικά υγρά ενός ασθενούς από τη […]

Οι λοιμώξεις του κόλπου αποτελούν ένα συχνό πρόβλημα για τις περισσότερες γυναίκες. Ο όρος «κολπίτιδα» χρησιμοποιείται για να περιγράψει την παρουσία φλεγμονής ή/και λοίμωξης στον κόλπο. Το μικροβίωμα του κόλπου περιλαμβάνει φυσιολογικά ένα μεγάλο αριθμό διαφορετικών μικροβίων, ωστόσο τα Gardnerella vaginalis, Candida και Trichomonas είναι αυτά που ενοχοποιούνται για την πλειοψηφία των λοιμώξεων του κόλπου στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Οι βακτηριακές κολπίτιδες και οι μυκητιάσεις αποτελούν τα συχνότερα αίτια μίας λοίμωξης του κόλπου. Οι πρώτες αποδίδονται συνήθως στα μικρόβια Gardnerella vaginalis, Mycoplasma hominis, Mobiluncus και Prevotella και είναι ιδιαίτερα συχνές στις μη έγκυες γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Η Candida, ένας μύκητας, προκαλεί καντιντίαση, μία πάθηση που προκαλεί λευκοκίτρινες παχύρρευστες εκκρίσεις από τον κόλπο. Τέλος, το πρωτόζωο Trichomonas μπορεί να προκαλέσει τριχομονίαση μία νόσο που χαρακρτηρίζεται από κιτρινοπράσινες, δυσώδεις κολπικές εκκρίσεις και εμφανίζεται συχνότερα στις μη έγκυες παντρεμένες γυναίκες. Διάφοροι μη λοιμώδεις παράγοντες μπορεί επίσης να προκαλέσουν φλεγμονή στον κόλπο. Αυτοί περιλαμβάνουν την ατροφική κολπίτιδα, τα ξένα σώματα, τον καρκίνο, τη δερματίτιδα εξ’επαφής, διάφορες ουσίες που προκαλούν ερεθισμό και την παρουσία μίας ενδομήτριας συσκευής αντισύλληψης. Ποια είναι τα Συμπτώματα των Λοιμώξεων του Κόλπου; Οι παθολογικές εκκρίσεις από τον κόλπο, ο κνησμός, το αίσθημα καύσου, ο ερεθισμός και η δυσφορία είναι μερικά κοινά […]

Ανεξαρτήτως της εποχής που εμφανίζεται ένα κρυολόγημα, το αίτιο είναι πάντοτε κάποιος ιός. Καθώς ο καιρός γίνεται πιο ζεστός, οι ιοί που προκαλούν τα περισσότερα κρυολογήματα διαφοροποιούνται. Για τα περισσότερα κρυολογήματα του καλοκαιριού ενοχοποιούνται συνήθως εντεροϊοί, οι οποίοι προκαλούν συμπτώματα όπως καταρροή και πονόλαιμο, καθώς και στομαχικά προβλήματα. Οι εντεροϊοί είναι συχνότεροι από τους ρινοϊούς κατά τους θερινούς μήνες, με τους τελευταίους να εμφανίζονται συχνότερα το χειμώνα. Συμπτώματα Τα περισσότερα κρυολογήματα του καλοκαιριού προκαλούν συμπτώματα αντίστοιχα με τα κρυολογήματα του χειμώνα, τα οποία περιλαμβάνουν: Καταρροή Βήχα Ρινική συμφόρηση Κεφαλαλγία Αίσθημα πίεσης στα ιγμόρεια ή την κεφαλή Πονόλαιμο Μυαλγίες Φτέρνισμα Αρκετά κρυολογήματα κατά τη διάρκεια του χειμώνα δεν προκαλούν πυρετό, ιδιαίτερα στους ενήλικες, ωστόσο οι εντεροϊοί το καλοκαίρι μπορεί να προκαλέσουν πυρετό. Αν και ορισμένοι υποστηρίζουν ότι τα κρυολογήματα του καλοκαιριού είναι σοβαρότερα ή έχουν μεγαλύτερη διάρκεια σε σχέση με αυτά του χειμώνα, δεν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα που να επιβεβαιώνουν αυτή τη θεωρία. Τα περισσότερα κρυολογήματα το καλοκαίρι, όπως και το χειμώνα, υποχωρούν σε λίγες ημέρες και δεν χρειάζονται θεραπεία. Ορισμένοι εντεροϊοί μπορεί να προκαλέσουν και άλλες παθήσεις με διάφορα συμπτώματα. Αυτές περιλαμβάνουν: Ερπητική Κυνάγχη: Προκαλεί μικρές φουσκάλες στο στόμα και τον οισοφάγο καθώς και πυρετό. Νόσος Στόματος-Χεριών-Ποδιών: Προκαλεί συμπτώματα αντίστοιχα […]

Οι τελευταίες προσεγγίσεις στη διάγνωση και τη θεραπεία του HIV έχουν μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο μετάδοσης της νόσου και έχουν βοηθήσει τους ασθενείς που πάσχουν από αυτή να ζήσουν μία φυσιολογική ζωή. Στο παρόν άρθρο, θα εξετάσουμε ορισμένες κοινές λανθασμένες αντιλήψεις σχετικά με τη μετάδοση του ιού HIV. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η θεραπεία της νόσου μειώνει σημαντικά την πιθανότητα μετάδοσής της. Αν πιστεύετε ότι έχετε τον ιό ή παράγοντες κινδύνου για τη μόλυνση με αυτόν, μιλήστε στον γιατρό σας και κάντε εξετάσεις. Μύθος 1: Ο Ιός του HIV μπορεί να Μεταδοθεί Αγγίζοντας ένα Φορέα της Νόσου Η Αλήθεια: Ο ιός του HIV δεν μεταδίδεται με το άγγιγμα. Ο ιός δεν μπορεί να μεταδοθεί με τη χειραψία, το αγκάλισμα ή άλλα είδη φυσικής επαφής. Η μόλυνση με τον ιό γίνεται μόνο μέσω επαφής με τα υγρά ενός ασθενούς που πάσχει από τη νόσο. Αυτά περιλαμβάνουν: Το αίμα Το μητρικό γάλα Το σπέρμα Τα κολπικά υγρά Τα ορθικά υγρά Τα προσπερματικά υγρά Τα υγρά αυτά πρέπει να έρθουν σε επαφή με τις βλεννογόνους μεμβράνες του ατόμου, όπως αυτές που βρίσκονται στο ορθό, στον κόλπο, στο πέος ή το στόμα για να υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης του ιού. Η μετάδοση μπορεί επίσης […]

Οι ουρολοιμώξεις είναι βακτηριακές ή μυκητιασικές λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, στο οποίο περιλαμβάνονται οι νεφροί, οι ουρητήρες, η ουροδόχος κύστη και η ουρήθρα. Είναι ιδιαίτερα συχνές στους ηλικιωμένους, οι οποίοι παρουσιάζουν επίσης σοβαρότερα συμπτώματα από αυτές σε σχέση με τα άτομα νεαρότερης ηλικίας. Τα συμπτώματα των ουρολοιμώξεων μπορεί να περιλαμβάνουν: Έντονη ανάγκη για ούρηση Αυξημένη διάρκεια ούρησης Αίσθημα καύσου, άλγος ή δυσφορία κατά την ούρηση Αίσθημα πίεσης στην κάτω κοιλία ή την πύελο Θολά, σκληρά ή δύσοσμα ούρα Αίσθημα ατελούς κένωσης της κύστης Πυρετό Άλγος στην κάτω κοιλία, τα πλευρά ή την πλάτη Αίμα στα ούρα Αίσθημα κόπωσης Ναυτία Έμετο Οι ηλικιωμένοι έχουν επίσης αυξημένη πιθανότητα να παρουσιάσουν σύγχυση, παραλήρημα ή αλλαγές στη συμπεριφορά εκτός από τα παραπάνω συμπτώματα. Συμπτώματα στους Ηλικιωμένους Σε ηλικιωμένους με αιφνίδια αλλαγή στη συμπεριφορά ή σύγχυση, ο γιατρός πρέπει πάντοτε να κάνει εξετάσεις για να διαπιστώσει αν υπάρχει ουρολοίμωξη. Οι αλλαγές στη συμπεριφορά που μπορεί να αποτελούν ένδειξη ουρολοίμωξης περιλαμβάνουν: Ανησυχία Ψευδαισθήσεις Κοινωνική απομόνωση Σύγχυση Γιατί τα Συμπτώματα στους Ηλικιωμένους Διαφέρουν; Δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα γιατί οι ηλικιωμένοι παρουσιάζουν επιπλέον συμπτώματα, όπως σύγχυση ή παραλήρημα σε σχέση με τα άτομα νεαρότερης ηλικίας. Μία θεωρία είναι ότι τα αγγεία που παρέχουν αίμα στον εγκέφαλο αποδυναμώνονται και […]

Ο πυρετός δεν αποτελεί απλά ένα σύμπτωμα διαφόρων νόσων. Η αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος εκκινεί μία σειρά μηχανισμών που βοηθούν τη δράση του ανοσοποιητικού συστήματος. Όταν είμαστε υγιείς, η θερμοκρασία του οργανισμού παρουσιάζει μικρές διακυμάνσεις κοντά στους 36.6 °C. Κατά τη διάρκεια μίας λοίμωξης ωστόσο, η θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται με αποτέλεσμα να εμφανίζεται πυρετός. Ο χαμηλός πυρετός χαρακτηρίζεται από μικρή αύξηση στη θερμοκρασία του σώματος (μέχρι 38 °C), ενώ υψηλός θεωρείται ο πυρετός πάνω από 39.5 °C. Όταν νοσούμε από γρίπη για παράδειγμα, μπορεί να παρουσιάσουμε πυρετό με αποτέλεσμα να αναζητήσουμε φυσικά ή άλλα φάρμακα για την αντιμετώπισή του. Ο πυρετός ωστόσο δεν είναι πάντοτε κάτι αρνητικό, καθώς συχνά αποτελεί ένδειξει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα επιτελεί το έργο του. Ο πυρετός δεν αποτελεί όμως απλά μία συνέπεια της δράσης του ανοσοποιητικού συστήματος. Στην πραγματικότητα, η αυξημένη θερμοκρασία του σώματος ενεργοποιεί κυτταρικούς μηχανισμούς που διασφαλίζουν ότι το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να αντιμετωπίσει τους ιούς ή τα βακτήρια που προκαλούν λοίμωξη. Στα παραπάνω συμπεράσματα κατέληξαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Warwick και το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Επικεφαλείς ήταν οι καθηγητές Ντέιβιντ Ραντ και Μάικ Γουάιτ. Οι επιστήμονες προσπάθησαν να κατανοήσουν τι συμβαίνει σε κυτταρικό επίπεδο κατά την εμφάνιση του πυρετού. […]

Μία ομάδα επιστημόνων από το NIAID των ΗΠΑ ανακάλυψε ότι ορισμένα αντισώματα που παράγονται μετά την έκθεση στον ιό Epstein-Barr, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πρόληψη της μόλυνσης κυττάρων που έχουν πολλαπλασιαστεί στο εργαστήριο. Ο ιός Epstein-Barr είναι ένας ερπητοϊός που προκαλεί τη λοιμώδη μονοπυρήνωση και έχει σχετιστεί με διάφορες μορφές καρκίνου. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν τα παραπάνω αντισώματα για να αναπτύξουν νέα εμβόλια τα οποία, όταν χορηγήθηκαν σε πειραματόζωα, κατάφεραν να παράξουν μία ισχυρή ανοσιακή απόκριση για τον ιό Epstein-Barr. Με τον τρόπο αυτό ήταν δυνατό να προληφθεί η μόλυνση των κυττάρων που εμπλέκονται στις μορφές καρκίνου που σχετίζονται με τον ιό Epstein-Barr. Σήμερα, δεν υπάρχει εγκεκριμένο εμβόλιο για τον ιό Epstein-Barr. Ο ιός σχετίζεται με ορισμένες μορφές καρκίνου (ρινοφαρυγγικό και γαστρικό) των επιθηλιακών κυττάρων, τα οποία καλύπτουν τις διάφορες επιφάνειες του οργανισμού, καθώς και τα λεμφώματα Burkitt και Hodgkin, δηλαδή μορφές καρκίνου που σχετίζονται με τα Β κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Παγκοσμίως, σχεδόν 200.000 περιστατικά καρκίνου αποδίδονται στον ιό Epstein-Barr, εκ των οποίων τα 140.000 καταλήγουν. Επικεφαλής της έρευνας ήταν ο Τζέφρι Κοέν και ο Γουέι Μπου από το NIAID των ΗΠΑ. Οι προηγούμενες προσπάθειες για την ανάπτυξη ενός εμβολίου είχαν επικεντρωθεί σε μία πρωτεΐνη της επιφανείας του ιού, […]

Το εμβόλιο MMR (ιλαρά, ερυθρά, παρωτίτιδα) δεν αυξάνει τον κίνδυνο αυτισμού ή προκαλεί αυτισμό σε ευπαθή παιδιά, σύμφωνα με ακόμα μία μεγάλη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Annals of Internal Medicine. «Η έρευνά μας είναι η μεγαλύτερη που έχει γίνει μέχρι σήμερα και προσφέρει σημαντικά δεδομένα στις γνώσεις μας πάνω στο θέμα, καθώς διαπιστώνουμε πλέον ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος αυτισμού μετά τον εμβολιασμό με το MMR, εφόσον τα αποτελέσματα ερμηνευθούν με αντικειμενικότητα», είπε ο Άντερς Χβιντ, από το Ινστιτιούτο Statens Serum στη Δανία. Οι ερευνητές εξέτασαν ιατρικά αρχεία από 657.461 παιδιά που είχαν γεννηθεί ανάμεσα στην 1η Ιανουαρίου 1999 και την 31η Δεκεμβρίου του 2010. Όλα τα παιδιά είχαν κάνει δύο δόσεις του εμβολίου MMR. Κανένα από τα εμβόλια δεν περιείχε θειομερσάλη. Οι ερευνητές παρακολούθησαν την πορεία των παιδιών από την 1η Ιανουαρίου του 2000 μέχρι την 31η Αυγούστου του 2013. Οι πληροφορίες σχετικά με τη διάγνωση των διαταραχών του αυτιστικού φάσματος περιελάμβαναν τη διαταραχή αυτισμού, το σύνδρομο Asperger, τον άτυπο αυτισμό και τις άλλες διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές. Κατά τη διάρκεια της έρευνας 6517 παιδιά διαγνώστηκαν με αυτισμό, ποσοστό που αντιστοιχεί σε συχνότητα 129 ανά 100.000 έτη ατόμων. Για την ανάλυσή τους, ο Χβιντ και η ομάδα του […]

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) χαρακτήρισε τη διστακτικότητα του εμβολιασμού ως μία από τις 10 μεγαλύτερες απειλές για την παγκόσμια υγεία για το έτος 2019. Τα εμβόλια βρίσκονται τελευταία στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος λόγω της αύξησης του αριθμού των αντιεμβολιαστών. Η επιχειρηματολογία σχετικά με τη χρησιμότητα των εμβολίων δεν γίνεται μόνο από ειδικούς. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, οποιοσδήποτε μπορεί αν ενημερωθεί και να χρησιμοποιήσει δεδομένα που έχουν αποδειχθεί σε έρευνες για να υποστηρίξει τα εμβόλια αν βρεθεί αντιμέτωπος με κάποιον που έχει αμφιβολίες σχετικά με τη χρησιμότητά τους. Οι συζητήσεις με άτομα του περιβάλλοντος μας, έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να αλλάξουν την άποψη κάποιου, καθώς οι περισσότερες συμπεριφορές μας βασίζονται σε αυτά που θεωρούμε κοινωνικά αποδεκτά καθώς και τις συνήθειες των ανθρώπων που βρίσκονται στον στενό μας κύκλο. Σε ποιον πρέπει να μιλήσω; Αν και οι επιδημίες ιλαράς στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ έχουν προκαλέσει έντονη ανησυχία, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν υπεραπλουστεύσει το ζήτημα με τίτλους οι οποίοι ουσιαστικά ενοχοποιούν αποκλειστικά τους αντιεμβολιαστές. Στην πραγματικότητα, η μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών που δεν έχουν κάνει κάποια από τα εμβόλιά τους δεν ανήκουν σε οικογένειες αντιεμβολιαστών και η ταμπέλα αυτή δεν βοηθά στην επίλυση του προβλήματος. Η δυνατότητα να εξαιρεθεί κάποιος από […]

Σύμφωνα με μία νέα έρευνα τα βακτήρια του αναπνευστικού συστήματος μπορεί να μας βοηθήσουν να κερδίσουμε τελικά τη μάχη με τον ιό της γρίπης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όταν κάποιος μιλά για μικροβίωμα, αναφέρεται στα μικρόβια που βρίσκονται στο έντερο. Ωστόσο, τα βακτήρια βρίσκονται σε αρκετά σημεία του οργανισμού μας τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά, επομένως ο όρος μικροβίωμα αναφέρεται στο σύνολο των μικροβίων αυτών. Τα βακτήρια του αναπνευστικού συστήματος είναι μία ομάδα μικροβίων που συγκεντρώνει ιδιαίτερο ερευνητικό ενδιαφέρον σήμερα. Ορισμένα από αυτά, σύμφωνα με τους ερευνητές, μπορούν να μας προστατεύσουν από διάφορες νόσους. Μία νέα έρευνα που από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν εξερεύνησε αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα μικρόβια αυτά για να μειώσουμε τον κίνδυνο λοιμώξεων. «Το μικροβίωμα είναι συχνά συνεργάτης του οργανισμού και όχι εχθρός του», είπε η Μπέτσι Φόξμαν, επικεφαλής της έρευνας. Αποφάσισε επομένως να διερευνήσει αν τα μικρόβια μπορούν να επηρεάσουν την ευαισθησία του ανθρώπου στον ιό της γρίπης. Αντιμετωπίζοντας τη γρίπη Για αρκετούς από μας, η γρίπη είναι μία απλή ενόχληση, ωστόσο σε άτομα που ανήκουν σε πληθυσμούς υψηλού κινδύνου, η γρίπη μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές όπως η πνευμονία. Αν και τα εμβόλια της γρίπης είναι αποτελεσματικά στην πρόληψη του ιού, δεν προσφέρουν προστασία […]

Το εμβόλιο της γρίπης περιέχει διάφορα συστατικά σε μικρές ποσότητες. Συχνά μπορεί να περιέχει αδρανοποιημένα σωματίδια του ιού. Καθένα από τα συστατικά αποτελεί μέρος του εμβολίου για να διασφαλιστεί ότι αυτό είναι ασφαλές και αποτελεσματικό. Ο ιός της γρίπης μεταλλάσσεται συνεχώς. Ως αποτέλεσμα το αντίστοιχο εμβόλιο ενημερώνεται κάθε χρόνο. Είναι γνωστό ότι όλα τα άτομα ηλικίας άνω των 6 μηνών (εκτός από μερικές εξαιρέσεις) πρέπει να κάνουν το εμβόλιο της γρίπης ετησίως. Τι περιέχει το εμβόλιο της γρίπης και γιατί; Τα εμβόλια για τους ιούς, μεταξύ των οποίων και η γρίπη, περιέχουν αρκετά κοινά συστατικά. Ο στόχος του καθενός από τα τελευταία είναι είτε να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα του εμβολίου είτε να διασφαλίσει ότι είναι ασφαλές. Αρκετές έρευνες τα τελευταία χρόνια έχουν δείξει ότι το εμβόλιο της γρίπης είναι ασφαλές. Είναι επίσης ο καλύτερος τρόπος να προληφθεί η γρίπη και η μετάδοσή της σε άλλα άτομα. Παρακάτω αναφέρονται 7 συστατικά των εμβολίων και ο λόγος που περιέχονται στο εμβόλιο: Σωματίδια ή Τμήματα του Ιού της Γρίπης Το εμβόλιο της γρίπης περιέχει μικρές ποσότητες του ιού. Η παρουσία των ιών αυτών ενεργοποιεί την ανοσιακή απόκριση του οργανισμού με αποτέλεσμα την παραγωγή αντισωμάτων. Αυτό σημαίνει ότι σε μελλοντική έκθεση του οργανισμού στον […]

Βρισκόμαστε στα τέλη του Γενάρη και η εποχή της γρίπης βρίσκεται στην περίοδο αιχμής της. Καθώς τα περιστατικά γρίπης και κοινού κρυολογήματος αυξάνονται συνεχώς αρκετοί από εμάς αγοράζουμε αντιφλεγμονώδη και αποσυμοφρητικά για να αντιμετωπίσουμε τα συμπτώματά τους. Ωστόσο, σύμφωνα με το American Heart Association, τα φάρμακα αυτά μπορεί να έχουν ανεπιθύμητες επιδράσεις για την καρδιά σε ευπαθείς ομάδες. Τα φάρμακα που δεν χρειάζονται ιατρική συνταγή αποτελούν την πρώτη επιλογή για την αντιμετώπιση του άλγους, του ηπίου πυρετού, της ρινικής συμφόρησης καθώς και άλλων συμπτωμάτων της γρίπης και του κοινού κρυολογήματος. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ), όπως η ιβουπροφαίνη, και τα αποσυμφορητικά της ρινός όπως η ψευδοεφεδρίνη και η φαινυλεφρίνη. Αν και τα φάρμακα αυτά είναι γενικά ασφαλή εφόσον λαμβάνονται στις προτεινόμενες δόσεις, επιστήμονες από το American Heart Association και άλλους οργανισμούς προειδοποιούν ότι μπορεί να επιδεινώσουν την καρδιαγγειακή υγεία ορισμένων ατόμων. «Οι ασθενείς με αρρύθμιστη υπέρταση ή καρδιακή νόσο πρέπει να αποφεύγουν τα από του στόματος αποσυμφορητικά», δήλωσε η Σόντρα ΝτεΠάλμα, μία από τους ειδικούς που συνέγραψαν τις οδηγίες του American College of Cardiology και του American Heart Association για τη διαχείριση της υπέρτασης. «Για όλους τους υπόλοιπους αλλά και τα άτομα με χαμηλό καρδιαγγειακό […]

Το πρωί της 3ης Σεπτεμβρίου το 1928, μετά από διακοπές 2 εβδομάδων, ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ είχε μόλις επιστρέψει στο εργαστήριό του στο St Mary’s Hospital στο Λονδίνο. Ξεκίνησε να εξετάζει τα τρυβλία petri που περιείχαν αποικίες βακτηρίων. Παρατήρησε τότε κάτι ασυνήθιστο σε ένα τρυβλίο, το οποίο κατά λάθος είχε ξεχάσει ανοιχτό κατά τη διάρκεια των διακοπών του. Παρατήρησε μία μπλε-πράσινη μούχλα γύρω από την οποία δεν υπήρχαν καθόλου βακτήρια. Με βάση την παρατήρηση αυτή, ο Φλέμινγκ συμπέρανε ότι από τη μούχλα είχε εκκριθεί μία ουσία, την οποία αργότερα ονόμασε πενικιλλίνη, η οποία ανέστειλε τον πολλαπλασιασμό των μικροοργανισμών ή τους κατέστρεφε. Η ανακάλυψη αυτή αποτέλεσε σταθμό για την πορεία της ιατρικής σήμερα. Η πενικιλλίνη κατάφερε να σώσει τη ζωή εκατομμύρια ασθενών που είχαν μολυνθεί με θανατηφόρα βακτήρια. Ως βακτηριολόγος, ωστόσο, ο Φλέμινγκ γνώριζε ότι η εξέλιξη είναι μία αναπόφευκτη διαδικασία και τα βακτήρια τελικά θα ανέπτυσσαν ανθεκτικότητα στο αντιβιοτικό. Η θεωρία του ήταν σωστή και το πρώτο ανθεκτικό στην πενικιλλίνη βακτήριο εμφανίστηκε το 1940. Από τότε, έχουν χρησιμοποιηθεί αρεκτά άλλα αντιβακτηριακά φάρμακα (τόσο φυσικά όσο και συνθετικά). Ωστόσο, μέσα σε λίγα χρόνια από την κλινική τους χρήση, εμφανίστηκαν ανθεκτικά παθογόνα και σε αυτά τα φάρμακα. Η εμφάνιση παθογόνων ανθεκτικών στις καρβαπενέμες […]

Η DnaK, μία πρωτεΐνη του μυκοπλάσματος, παρεμβαίνει στην ικανότητα των κυττάρων να ανιχνεύουν και να επιδιορθώνουν τις βλάβες στο DNA, οι οποίες αποτελούν γνωστό αίτιο για διάφορες μορφές καρκίνου. Ωστόσο, ελάχιστες αλληλουχίες DNA που σχετίζονται με την DnaK ανευρέθηκαν μετά τον πολλαπλασιασμό του νεοπλάσματος, γεγονός που δείχνει ότι οι βλάβες γίνονται στα αρχικά στάδια, με αποτέλεσμα η πρωτεΐνη να μην είναι απαραίτητη μετά τον σχηματισμό των καρκινικών κυττάρων. Η έρευνα που κατέληξε στο παραπάνω συμπέρασμα διεξήχθη από επιστήμονες στο Κέντρο Ιολογίας του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ και δημοσιεύτηκε στο Proceedings of the National Academy of Sciences. Οι παρατηρήσεις της έρευνας έχουν ιδιαίτερη σημασία καθώς δείχνουν ότι οι βακτηριακές λοιμώξεις ευθύνονται πρακτικά για μεγαλύτερο ποσοστό των περιστατικών καρκίνου απ’όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Επικεφαλής της έρευνας ήταν οι Ρόμπερτ Γκάλο και Νταβίντ Ζέλα, από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ. «Σήμερα, πιστεύουμε ότι το 20% των συνολικών καρκίνων αποδίδεται σε λοιμώξεις, οι περισσότερες από τις οποίες είναι ιογενείς», είπε ο Δρ Γκάλο. «Τα μυκοπλάσματα είναι μία οικογένεια βακτηρίων που σχετίζεται με διάφορες μορφές καρκίνου, ιδιαίτερα στους ασθενείς με HIV. Η έρευνά μας προσφέρει μία πιθανή εξήγηση για τον τρόπο με τον οποίο μία βακτηριακή λοίμωξη μπορεί να προκαλέσει μία σειρά γεγονότων που οδηγούν στην εμφάνιση […]

Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από τη μεγάλη πανδημία της Ισπανικής Γρίπης του 1918, η οποία εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο προκαλώντας σχεδόν 100 εκτομμύρια θανάτους. Η πανδημία αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη πανδημία όλων των εποχών. Έναν αιώνα αργότερα, πού έχουμε φτάσει αναφορικά με την αντιμετώπιση της γρίπης και τι απομένει να κάνουμε για να υπερνικήσουμε τη σοβαρή αυτή νόσο; Ίσως η πλέον τρομακτική πτυχή της πανδημίας του 1918 ήταν η άγνοια σχετικά με τα αίτια της γρίπης. Στο παρελθόν, είχαν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες που υποστήριζαν ότι η γρίπη είναι αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης των πλανητών Δία και Κρόνου. Άλλοι πίστευαν ότι προέρχεται από πτώματα ζώων, σεισμούς ή ηφαιστειακές εκρήξεις. Αρκετοί την αποκαλούσαν τελικά «μικρόβιο X» καθώς κανείς δεν ήξερε κάτι για τα αίτιά της. Το 1892 δύο μικροβιολόγοι από το Βερολίνο ανακάλυψαν ένα νέο βακτήριο το οποίο ονόμασαν Bacillus influenza. Υποστήριξαν ότι αυτό ευθύνεται για τη γρίπη, χωρίς ωστόσο κάτι τέτοιο να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αν και το παραπάνω βακτήριο είχε ανευρεθεί στα θύματα της γρίπης, δεν αποτελούσε την αιτία της. Στην πραγματικότητα, τα βακτήρια αυτά μπορούσαν να εισέλθουν στον οργανισμό μεταγενέστερα, καθώς το ανοσοποιητικό σύστημα είχε ήδη αποδυναμωθεί από τη γρίπη. Η γρίπη προφανώς δεν ήταν αποτέλεσμα νόσησης από […]

Όλοι γνωρίζουμε ότι η γρίπη εμφανίζεται συχνότερα το χειμώνα, ωστόσο μία νέα έρευνα δείχνει ότι αρκετές άλλες λοιμώξεις παρουσιάζουν επίσης διακυμάνσεις ανάλογα με την εποχή του χρόνου. Η ανεμευλογιά, για παράδειγμα, παρουσιάζει την υψηλότερη συχνότητα την άνοιξη, τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα εμφανζίονται συχνότερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, ενώ η βακτηριακή πνευμονία είναι συχνότερη στο μέσο του χειμώνα. Στις παραπάνω παρατηρήσεις κατέληξε μία έρευνα για 69 λοιμώδη νοσήματα που δημοσιεύτηκε στο PLOS Pathogens. Η Μικαέλα Ελβίρα Μαρτίνεζ, κύρια συγγραφέας της έρευνας, δήλωσε ότι ήταν αναμενόμενο για τις οξείες λοιμώξεις, όπως η ελονοσία και η πολιομυελίτιδα, να παρουσιάζουν διακυμάνσεις ανάλογα με την εποχή. Αυτό που δεν περίμενε ήταν ότι αντίστοιχη διακύμανση θα παρουσίαζαν και οι χρόνιες λοιμώξεις, όπως για παράδειγμα η λοίμωξη από HIV. Είναι λογικό η εποχή να επηρεάζει τη συχνότητα των νόσων που μεταδίδονται με κουνούπια, όπως για παράδειγμα ο ιός του Δυτικού Νείλου, είπε ο Ντέιβιντ Φίσμαν, καθηγητής επιδημιολογίας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας Ντάλα Λάνα από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο. Το Τορόντο έχει χαμηλές θερμοκρασίες τη μεγαλύτερη διάρκεια του έτους, επομένως είναι δύσκολο να μεταδοθεί η νόσος καθώς δεν υπάρχουν κουνούπια. Ωστόσο, αναφορικά με τα μικρόβια του αναπνευστικού και του γαστρεντερικού δήλωσε ότι δεν είναι προφανές γιατί παρουσιάζουν αυξημένη […]

Η εποχή της γρίπης έχει ήδη ξεκινήσει και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αναμένεται να είναι λιγότερο σοβαρή φέτος σε σχέση με πέρσι. Το 2017-2018 η γρίπη προκάλεσε εκατοντάδες χιλιάδες νοσηλείες και δεκάδες χιλιάδες θανάτους παγκοσμίως, οι περισσότεροι από τους οποίους αφορούσαν ηλικιωμένους άνω των 65 ετών. Γιατί όμως η περσινή εποχική γρίπη ήταν τόσο θανατηφόρος; Σύμφωνα με τους ειδικούς το εμβόλιο που χρησιμοποιήθηκε δεν είχε μεγάλη αποτελεσματικότητα καθώς προσέφερε μόλις 40% προστασία από τα στελέχη του ιού που τελικά κυκλοφόρησαν. Αυτό σημαίνει ότι όσοι είχαν κάνει το εμβόλιο είχαν μόλις 40% μειωμένη πιθανότητα να νοσήσουν από τον ιό. Δυσκολία στην παραγωγή του εμβολίου Η πρόβλεψη των στελεχών της γρίπης που θα κυκλοφορήσουν, και επομένως πρέπει να συμπεριληφθούν στο εμβόλιο, αποτελεί πάντοτε ρίσκο. Γίνεται συνήθως αρκετούς μήνες πριν, καθώς χρειάζονται μήνες για να παραχθούν αρκετά εμβόλια για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που θα εμβολιαστούν. Ωστόσο, ο ιός της γρίπης συνεχώς μεταλλάσσεται με αποτέλεσμα οι ιοί που επιλέχθηκαν για το εμβόλιο να έχουν αλλάξει μέχρι να ξεκινήσει η εποχή της γρίπης. Το φετινό τριδύναμο εμβόλιο προστατεύει από 2 ιούς influenza A και έναν ιό influenza Β, με τους δύο από τους τρεις ιούς να είναι διαφορετικοί σε σχέση με πέρσι. Το τετραδύναμο […]

Οι άνθρωποι άνω των 65 ετών διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για τις επιπλοκές της γρίπης σε σχέση με τους νεαρότερους ενήλικες. Αυτό συμβαίνει γιατί το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου αποδυναμώνεται με την ηλικία. Κάθε χρόνο, η εποχική γρίπη δεν έχει την ίδια βαρύτητα, ωστόσο, αναλογικά, οι ηλικιωμένοι είναι αυτοί που πλήττονται περισσότερο από αυτή. Συγκεκριμένα, τα τελευταία χρόνια, το 71-85% των θανάτων που έχουν προκληθεί από τη γρίπη αφορά ηλικιωμένους ασθενείς. Αντίστοιχα είναι τα ποσοστά και για τις νοσηλείες λόγω του ιού. Το 54-70% των ασθενών που χρειάστηκε να νοσηλευτούν ήταν άνθρωποι ηλικίας άνω των 65 ετών.Φαίνεται, επομένως, ότι η γρίπη μπορεί να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για τους ηλικιωμένους. Τι μπορείτε να κάνετε, λοιπόν, για να προστατευτείτε από τη γρίπη; Κάντε το εμβόλιο της γρίπης Ο καλύτερος τρόπος για να προστατευτείτε από τη γρίπη είναι το αντίστοιχο εμβόλιο. Ιδανικά, αυτό πρέπει να γίνεται μέχρι το τέλος του Οκτώβρη, ωστόσο μπορεί να γίνει σε όλη της διάρκεια της εποχής της γρίπης, ακόμα και τον Ιανουάριο ή αργότερα. Ο εμβολιασμός είναι ιδιάζουσας σημασίας για τους ηλικιωμένους καθώς κινδυνεύουν περισσότερο από τις επιπλοκές της γρίπης. Το εμβόλιο της γρίπης είναι ειδικό για τα στελέχη του ιού κάθε έτους. Η διάρκεια της δράσης του είναι […]

Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας τους, ένας μεγάλος αριθμός ασθενών θα παρουσιάσει δυνητικά απειλητικές για τη ζωή λοιμώξεις του αίματος. Για τις τελευταίες, ενοχοποιούνται συχνότερα τα μικρόβια που βρίσκονται στα ιατρικά εργαλεία, τους ίδιους τους επαγγελματίες υγείας ή άλλους ασθενείς και επισκέπτες. Συχνά αυτή είναι και η πραγματική αιτία των λοιμώξεων αυτών. Σήμερα ωστόσο, μία ερευνητική ομάδα ανακάλυψε ότι ένα σημαντικό ποσοστό των νοσκομειακών λοιμώξεων μπορεί να προέρχεται από μία διαφορετική πηγή: τον ίδιο τον οργανισμό του ασθενούς. Στην έρευνα έλαβαν μέρος 30 ασθενείς που είχαν κάνει μεταμόσχευση μυελού των οστών και έπασχαν από λοιμώξεις του αίματος. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα νέο υπολογιστικό εργαλείο, το StrainSifter για να αντιστοιχήσουν το μικροβιακό DNA από το 1/3 σχεδόν των λοιμώξεων με μικρόβια που βρίσκονται ήδη στο παχύ έντερο των ασθενών. Παρατήρησαν επίσης ελάχιστα στοιχεία από την ανάλυση του DNA που να στηρίζουν την υπόθεση ότι τα μικρόβια αυτά μεταδίδονται μεταξύ των ασθενών. Δεδομένα δείχνουν ότι 1 στους 25 ασθενείς στις ΗΠΑ θα αποκτήσει τουλάχιστον μία λοίμωξη κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του. Οι λοιμώξεις αυτές ευθύνονται για δεκάδες χιλάδες θανάτους ετησίως, γεγονός που τις καθιστά μία από τις κύριες αιτίες θανάτου για τους ασθενείς. Οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις αποτέλεσαν το αντικείμενο έρευνας της […]

Ο ιός του απλού έρπητα, ο οποίος προκαλεί το εξάνθημα του επιχειλίου έρπητα, μπορεί να ευθύνεται για τουλάχιστον το 50% των περιστατικών νόσου Alzheimer, σύμφωνα με μία ειδικό που εξέτασε τα διαθέσιμα δεδομένα για τη νευροεκφυλιστική νόσο. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), 3.7 δισεκατομμύρια άτομα ηλικίας κάτω των 50 ετών, δηλαδή το 67% του παγκοσμίου πληθυσμού, είναι φορείς τον ιό του απλού έρπητα τύπου 1 ή HSV-1. Ο ιός μεταδίδεται με την επαφή και συνήθως η λοίμωξη με αυτόν είναι ασυμπτωματική. Το συχνότερο σύμπτωμα του ιού είναι το χαρακτηριστικό φυσαλιδώδες εξάνθημα στο πρόσωπο, το οποίο είναι γνωστό ως επιχείλιος έρπητας. Καθώς δεν υπάρχει θεραπεία για τον ιό, ο τελευταίος μπορεί να παραμείνει στον οργανισμό σε λανθάνουσα κατάσταση και να προκαλέσει εκ νέου συμπτώματα όταν ο οργανισμός είναι εξασθενημένος. Μέχρι την ηλικία των 60 ετών, οι περισσότεροι ασθενείς έχουν μολυνθεί με τον ιό. Επιπλέον, 417 εκατομμύρια άτομα μεταξύ των ηλικιών 15 και 49 φέρουν επίσης τον ιό HSV-2 , ο οποίος αποτελεί μία σεξουαλικώς μεταδιδόμενη μορφή της νόσου που επηρεάζει τα γεννητικά όργανα. Λαμβάνονας υπόψη μας την υψηλή συχνότητα του έρπητα, καθώς και τη συνεχώς αυξανόμενη συχνότητα των περιστατικών νόσου Alzheimer (με το συνολικό αριθμό περιστατικών να εκτιμάται ότι […]

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας νέας έρευνας, ένα βακτήριο που περιέχεται συχνά στα προβιοτικά συμπληρώματα διατροφής για το γαστρεντερικό, βοηθά στην αντιμετώπιση του Staphylococcus aureus, ενός βακτηρίου που μπορεί να προκαλέσει σοβαρές, ανθεκτικές στα αντιβιοτικά λοιμώξεις. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τα βακτήρια Bacillus δεν επιτρέπουν στα βακτήρια του S. Aureus να πολλαπλασιαστούν στο έντερο και τη ρινική κοιλότητα των υγιών ατόμων. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας ένα μοντέλο ποντικών, διαπίστωσαν ακριβώς γιατί συμβαίνει το παραπάνω. «Τα προβιοτικά χορηγούνται συχνά ως συμπληρώματα διατροφής για τη βελτίωση της υγείας του γαστρεντερικού», είπε ο διευθυντής του NIAID, Άντονι Φάουσι. «Αυτή είναι μία από τις πρώτες έρευνες που περιγράφει ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο προσφέρουν οφέλη για την υγεία. Η πιθανότητα ότι η χορήγηση Bacillus από του στόματος μπορεί να αποτελεί εναλλακτική της αντιβιοτικής θεραπείας για ορισμένες παθήσεις, έχει επιστημονικό ενδιαφέρον και σίγουρα χρήζει περαιτέρω διερεύνησης». Οι λοιμώξεις από σταφυλόκοκκο προκαλούν δεκάδες χιλιάδες θανάτους ετησίως. Αρκετοί γνωρίζουν ότι ο MRSA (ανθεκτικός στη μεθικιλλίνη Staphylococcus aureus) μπορεί να προκαλέσει σοβαρή νόσηση. Λιγότεροι γνωρίζουν ότι ο S. aureus μπορεί να παραμείνει στη ρινική κοιλότητα ή το έντερο χωρίς να προκαλεί βλάβες. Ωστόσο, εφόσον υπάρξει διάσπαση του δέρματος ή καταστολή της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος, τα βακτήρια αυτά […]

Η φυματίωση αποτελεί την κύρια αιτία θνησιμότητας από λοιμώδη αίτια και η αντιμετώπισή της αποτελεί μία μεγάλη πρόκληση για την παγκόσμια υγεία. Η νόσος ευθύνεται για περίπου 5000 θανάτους κάθε μέρα, με περίπου 2 εκατομμύρια άτομα να έχουν καταλήξει από αυτή κατά το 2016.Τα τελευταία 200 χρόνια η φυματίωση ευθύνεται για το θάνατο σχεδόν 1 δισεκατομμυρίου ανθρώπων, αριθμός ο οποίος ξεπερνά το σύνολο των θανάτων από την ελονοσία, τη γρίπη, την ευλογιά, το AIDS, τη χολέρα και την πανώλη. Προσφάτως, η παγκόσμια κοινότητα, με επικεφαλής τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) έχει κάνει προσπάθειες να εξαλείψει τη φυματίωση μία για πάντα. Η στρατηγική για την αντιμετώπιση των επιδημιών της νόσου περιλαμβάνει μία πολύπλευρη προσέγγιση, με τη βιοϊατρική έρευνα να βρίσκεται στο επίκεντρο της στρατηγικής αυτής. Παρά την αλματώδη πρόοδο στην πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία της φυματίωσης, υπάρχουν ακόμα σημαντικά κενά αναφορικά με την κατανόηση που έχουμε για την παθογένεια της νόσου με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να εφαρμόσουμε της σύγχρονες τεχνικές στην αντιμετώπισή της. Αν και η παθογένεια της νόσου μελετάται ήδη για περισσότερο από 200 χρόνια, τα φάρμακα αλλά και το εμβόλιο που χρησιμοποιείται σήμερα, θεωρούνται ανεπαρκή. Οι προσπάθειες να μειωθεί η επιβάρυνση από τη νόσο επιβραδύνονται ακόμη […]

Σύμφωνα με μία νέα έρευνα, η κατανάλωση αυξημένης ποσότητας υγρών μπορεί να μειώσει τη συχνότητα των ουρολοιμώξεων. Η έρευνα ήταν μία τυχαιοποιημένη μελέτη, στην οποία έλαβαν μέρος 140 γυναίκες με υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις οι οποίες έπιναν λιγότερο από 1.5 λίτρο νερό κάθε μέρα. Οι ερευνητές ζήτησαν από τις μισές γυναίκες να συνεχίσουν την ίδια κατανάλωση υγρών, ενώ από τις υπόλοιπες ζήτησαν να διπλασιάσουν το νερό που έπιναν καθημερινά. Κατά τη διάρκεια του 1 έτους της έρευνας, οι γυναίκες που έπιναν περισσότερο νερό παρουσίασαν κατά μέσο όρο 1.7 ουρολοιμώξεις, ενώ οι γυναίκες που συνέχισαν την ίδια κατανάλωση παρουσίασαν 3.2 αντίστοιχα. «Τα δεδομένα δείχνουν πέραν αμφιβολίας ότι η κατανάλωση υγρών σχετίζεται με τον κίνδυνο ουρολοιμώξεων», είπε ο επικεφαλής της έρευνας Δρ Τόμας Χούτον. «Αν μία γυναίκα παρουσιάζει υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις, πρέπει να αυξήσει την καθημερινή της κατανάλωση υγρών σε τουλάχιστον 2-3 λίτρα την ημέρα», είπε. Περίπου το 50% των γυναικών θα παρουσιάσει ουρολοίμωξη κάποια στιγμή, είπαν οι ερευνητές στο JAMA Internal Medicine. Μετά την πρώτη ουρολοίμωξη, το 27% των γυναικών θα παρουσιάσει ακόμα μία μέσα σε 6 μήνες, ενώ το 44-70% θα παρουσιάσει ξανά ουρολοίμωξη μέσα σε διάστημα ενός έτους. Εδώ και αρκετά χρόνια υπάρχει η θεωρία ότι η κατανάλωση υγρών μπορεί να περιορίσει […]

Το κρυολόγημα αποτελεί μία εξαιρετικά κοινή νόσο. Ο καθένας από εμάς έχει νοσήσει από αυτή κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής του, ωστόσο σε ορισμένα άτομα το κοινό κρυολόγημα εμφανίζεται με μεγάλη συχνότητα. Μία ομάδα επιστημόνων από το NIH των ΗΠΑ εξερεύνησε την αιτιολογία του παραπάνω φαινομένου και ανακάλυψε ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία. Στην έρευνά τους, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα κύτταρα που επικαλύπτουν τους αεραγωγούς είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά στην προστασία του οργανισμού από τους διάφορους ρινοϊούς που ευθύνονται για το κοινό κρυολόγημα. Όταν, ωστόσο, τα κύτταρα αυτά είναι απασχολημένα να επιδιορθώνουν τις βλάβες στους ιστούς που προκαλούνται από το κάπσνιμα, τη γύρη, τα σωματίδια από τη ρύπανση της ατμόσφαιρας ή άλλους αερομεταφερόμενους παράγοντες, η ικανότητά τους να προστατεύουν τον οργανισμό από τους ιούς, φθίνει σημαντικά. Τα παραπάνω ευρήματα μπορεί να ανοίξουν το δρόμο για νέες στρατηγικές πρόληψης του κοινού κρυολογήματος, καθώς και άλλων λοιμώξεων του αναπνευστικού που προκαλούνται από ιούς εκτός της γρίπης. Ακόμα και μικρές πρόοδοι στον τομέα της πρόληψης των συγκεκριμένων νόσων μπορεί να έχουν σημαντικές επιδράσεις στη δημόσια υγεία, καθώς τα κρυολογήματα ευθύνονται για αρκετές μέρες αναρρωτικών αδειών και σημαντική επιβάρυνση στο σύστημα υγείας, λόγω της μεγάλης τους συχνότητας. Την τελευταία δεκαετία, αρκετά στοιχεία δείχνουν ότι […]

Η οξεία βρογχίτιδα είναι μία φλεγμονή των αεραγωγών στους πνεύμονες. Εμφανίζεται αιφνίδια και διαρκεί για τουλάχιστον 5 ημέρες. Η οξεία βρογχίτιδα είναι συνήθως αποτέλεσμα λοίμωξης. Ο ιός της γρίπης και η οικογένεια ιών που προκαλούν το κοινό κρυολόγημα είναι αυτοί που ενοχοποιούνται συχνότερα, ωστόσο, σπανιότερα για μία οξεία βρογχίτιδα μπορεί να ευθύνονται βακτήρια και ιδιαίτερα το Chlamydia pneumoniae και το Mycoplasma pneumoniae. Η οξεία βρογχίτιδα διαφέρει από την πνευμονία, καθώς η τελευταία δεν είναι λοίμωξη των αεραγωγών, αλλά των κυψελίδων, των σημείων δηλαδή που ο οργανισμός απορροφά το οξυγόνο. Η πνευμονία είναι σοβαρότερη πάθηση (μπορεί να είναι ακόμα και απειλητική για τη ζωή) και συνήθως απαιτεί θεραπεία με αντιβιοτικά. Η οξεία βρογχίτιδα εμφανίζεται συνήθως με βήχα και πόνο στο στήθος. Ο βήχας μπορεί να είναι «ξηρός» ή παραγωγικός. Ο τελευταίος συνοδεύεται από παραγωγή βλέννης και λευκών αιμοσφαιρίων από τους πνεύμονες λόγω της φλεγμονής. Συχνά, η οξεία βρογχίτιδα ακολουθεί το κοινό κρυολόγημα το οποίο έχει προκαλέσει φτέρνισμα και καταρροή για αρκετές ημέρες πριν ξεκινήσει ο βήχας. Σπανίως εμφανίζεται πυρετός, καθώς ο τελευταίος όταν συνυπάρχει με βήχα σχετίζεται συχνότερα με πνευμονία. Όταν επισκεφθείτε τον γιατρό σας με έντονο βήχα, η πρώτη του ενέργεια θα είναι να διαπιστώσει αν ο βήχας είναι αποτέλεσμα […]

Το οροφαρυγγικό καρκίνωμα των πλακωδών κυττάρων είναι πλέον η συχνότερη μορφή καρκίνου που σχετίζεται με τον ιό HPV, σύμφωνα με μία έρευνα από το CDC στις ΗΠΑ για τα έτη 1999-2015. Κατά την περίοδο αυτή, τα ποσοστά της συγκεκριμένης μορφής καρκίνου αυξήθηκαν, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά καρκίνου του τραχήλου παρουσίασαν μείωση με αποτέλεσμα το οροφαρυγγικό καρκίνωμα να καταλαμβάνει πια την πρώτη θέση στους σχετιζόμενους με τον HPV καρκίνους. Συγκεκριμένα, η συχνότητα καρκίνου του τραχήλου μειώνεται σταθερά κατά 1.6% ετησίως, ενώ αντιθέτως η συχνότητα του οροφαρυγγικού καρκινώματος παρουσιάζει αύξηση κατά 2.7% στους άνδρες και 0.8% στις γυναίκες. Το 2015, καταγράφηκαν συνολικά 11.788 περιστατικά καρκίνου του τραχήλου και 18.917 περιστατικά οροφαρυγγικού καρκινώματος των πλακωδών κυττάρων. Η συχνότητα του καρκίνου του τραχήλου «ακολουθεί μία καθοδική πορεία από τη δεκαετία του 1950 χάρη στις τεχνικές έγκαιρης διάγνωσης», είπε η Ελίζαμπεθ Βαν Ντάιν, μία επιδημιολόγος από το CDC. Η αύξηση στα περιστατικά του οροφαρυγγικού καρκινώματος των πλακωδών κυττάρων μπορεί να αποδίδεται στην αλλαγή της σεξουαλικής συμπεριφοράς, με κυριότερο το στοματικό σεξ χωρίς προφυλάξεις, το οποίο σήμερα εμφανίζεται σε μικρότερες ηλικίες απ’ ότι στο παρελθόν, σύμφωνα με τους ερευνητές. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Morbidity and Mortality Weekly Report. Οι συγγραφείς της έρευνας ορίζουν τους σχετιζόμενους με […]

Τις τελευταίες ημέρες εμφανίζονται όλο και περισσότερα κρούσματα από τον ιό του Δυτικού Νείλου και σε ορισμένες περιοχές η νόσος τείνει να λάβει διαστάσεις επιδημίας. Σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ τα κρούσματα του ιού αναμένεται με παρουσιάσουν αύξηση της επόμενες ημέρες, ενώ ήδη έχουν αναφερθεί 3 θάνατοι και 60 νοσηλείες από αυτόν. Τα περιστατικά εντοπίζονται κυρίως σε 25 δήμους* σε όλη τη χώρα με τους περισσότερους να βρίσκονται στην Αττική και τη Μακεδονία. *Αφορά τους δήμους Ηρακλείου (Αττικής), Ηλιουπόλεως, Σαλαμίνας, Κορυδαλλού, Νικαίας, Μεθάνων, Λουτρακίου, Μεγάρων, Ελευσίνας, Ασπροπύργου, Τανάγρας, Χαλκίδας, Αλίαρτου, Θήβας, Χαλκηδόνας, Ωραιοκάστρου, Βόλβης, Κορδελιού, Θεσσαλονίκης, Δέλτας, Αλεξανδρείας, Βέροιας, Παιονίας (Κιλκίς) και Μυλοποτάμου (Ρέθυμνο). Ο ιός του Δυτικού Νείλου είναι μία πάθηση που μεταδίδεται στον άνθρωπο από τα κονούπια. Τα τελευταία μολύνονται όταν τραφούν από ένα πτηνό που είναι φορέας του ιού. Περίπου 2 εβδομάδες αργότερα, το κουνούπι μπορεί να μεταδώσει τον ιό στον άνθρωπο ή τα ζώα μέσω ενός τσιμπήματος. Ο ιός δεν μπορεί να μεταδοθεί από έναν άνθρωπο σε έναν άλλο. Ο ιός του Δυτικού Νείλου απομονώθηκε για πρώτη φορά το 1937 από μία γυναίκα στην Ουγκάντα. Το 1953 απομονώθηκε από πτηνά που ενδημούν στο δέλτα του Νείλου. Πριν το 1997 θεωρείτο ότι ο ιός δεν μπορεί να προκαλέσει […]

Ο μακροπρόθεσμος έλεγχος της HIV λοίμωξης χωρίς αντιρετροϊκή αγωγή είναι εφικτός στόχος. Αυτό υποστηρίζει ο Άντονι Φάουσι, MD, διευθυντής του National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID) των ΗΠΑ. Μία «θεραπεία» της λοίμωξης από HIV με την κλασικό ορισμό απαιτεί καταστροφή όλων των κυττάρων που μεταφέρουν σωματίδια του ιού. Τα κύτταρα αυτά, τα οποία φέρουν DNA που κωδικοποιεί πρωτεΐνες του HIV, βρίσκονται σε κατάσταση ύφεσης και δεν παράγουν τμήματα του ιού. Μπορούν επίσης να επιβιώσουν στον οργανισμό για χρόνια ή εφ’όρου ζωής χωρίς να μπορούν να ανιχνευθούν από το ανοσοποιητικό σύστημα. Αν και αυτή τη στιγμή βρίσκονται υπό εξέλιξη έρευνες για την ανάπτυξη μίας κλασικής θεραπείας, ο Δρ, Φάουσι σημειώνει ότι χρειάζονται σημαντικές εξελίξεις προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός αυτός. Ένας εναλλακτικός στόχος της κλασικής θεραπείας είναι η διατήρηση της κατάστασης ύφεσης χωρίς τη χρήση αντιρετροϊκής αγωγής, σύμφωνα με το Δρ. Φάουσι. Ο στόχος αυτός δεν περιλαμβάνει καταστροφή των κυττάρων που περιέχουν σωματίδια του HIV. Θα επιτρέπει επίσης στον φορέα να κρατά τον ιό σε καταστολή χωρίς να χρειάζεται καθημερινή χορήγηση φαρμάκων. Σήμερα, οι φορείς του HIV πρέπει να λαμβάνουν 3 ή περισσότερα αντιρετροϊκά φάρμακα για να παραμένουν υγιείς και να έχουν μειωμένη πιθανότητα να μεταδώσουν τον ιό. Οι […]

Οι θάνατοι παιδιών από πνευμονία και μηνιγγίτιδα μειώθηκαν σημαντικά από το 2000 μέχρι το 2015. Ο σημαντικότερος λόγος είναι η εισαγωγή των εμβολίων για τις νόσους αυτές στο πρόγραμμα εμβολιασμών αρκετών χωρών, σύμφωνα με μία ομάδα ερευνητών. Η έρευνα, η οποία διεξήχθη από επιστήμονες στο Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health και δημοσιεύτηκε στο The Lancet Global Health, υπογραμμίζει την επιτυχία της παγκόσμιας προσπάθειας για τον περιορισμό των δύο αυτών παθήσεων και προσφέρει δεδομένα για τις τελευταίες χώρες που πλήγονται περισσότερο από αυτές, οι οποίες εντοπίζονται κυρίως στη Νότια Ασία και την Αφρική. «Η συνέχεια της προσπάθειας για τον περιορισμό των θανάτων από τις δύο αυτές νόσους επικεντρώνεται σε λίγες μεγάλες χώρες», είπε ο επικεφαλής της μελέτης, Brian Wahl. «Τα βακτήρια ευθύνονται για μεγάλο αριθμό θανάτου παιδιών στις χώρες αυτές». Ο Haemophilus influenza type b (Hib) και ο Streptococcus pneumoniae (πνευμονιόκοκκος) είναι βακτήρια που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση μηνιγγίτιδας, πνευμονίας, σήψης και άλλων σοβαρών επιπλοκών, ιδιαίτερα στα παιδιά. Αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα αίτια παιδικής θνησιμότητας στην αναπτυσσόμενες χώρες. Εκτιμάται ότι το 2000 παρατηρήθηκαν σχεδόν 2.1 εκατομμύρια σοβαρές λοιμώξεις και 299.000 θάνατοι παιδιών από τον Hib. Αντίστοιχα, 6.6 εκατομμύρια άτομα νόσησαν, ενώ 600.000 παιδιά κατέληξαν λόγω του πνευμονιόκοκκου. Στους […]