Λοιμώξεις

Ο ιός του απλού έρπητα, ο οποίος προκαλεί το εξάνθημα του επιχειλίου έρπητα, μπορεί να ευθύνεται για τουλάχιστον το 50% των περιστατικών νόσου Alzheimer, σύμφωνα με μία ειδικό που εξέτασε τα διαθέσιμα δεδομένα για τη νευροεκφυλιστική νόσο. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), 3.7 δισεκατομμύρια άτομα ηλικίας κάτω των 50 ετών, δηλαδή το 67% του παγκοσμίου πληθυσμού, είναι φορείς τον ιό του απλού έρπητα τύπου 1 ή HSV-1. Ο ιός μεταδίδεται με την επαφή και συνήθως η λοίμωξη με αυτόν είναι ασυμπτωματική. Το συχνότερο σύμπτωμα του ιού είναι το χαρακτηριστικό φυσαλιδώδες εξάνθημα στο πρόσωπο, το οποίο είναι γνωστό ως επιχείλιος έρπητας. Καθώς δεν υπάρχει θεραπεία για τον ιό, ο τελευταίος μπορεί να παραμείνει στον οργανισμό σε λανθάνουσα κατάσταση και να προκαλέσει εκ νέου συμπτώματα όταν ο οργανισμός είναι εξασθενημένος. Μέχρι την ηλικία των 60 ετών, οι περισσότεροι ασθενείς έχουν μολυνθεί με τον ιό. Επιπλέον, 417 εκατομμύρια άτομα μεταξύ των ηλικιών 15 και 49 φέρουν επίσης τον ιό HSV-2 , ο οποίος αποτελεί μία σεξουαλικώς μεταδιδόμενη μορφή της νόσου που επηρεάζει τα γεννητικά όργανα. Λαμβάνονας υπόψη μας την υψηλή συχνότητα του έρπητα, καθώς και τη συνεχώς αυξανόμενη συχνότητα των περιστατικών νόσου Alzheimer (με το συνολικό αριθμό περιστατικών να εκτιμάται ότι […]

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας νέας έρευνας, ένα βακτήριο που περιέχεται συχνά στα προβιοτικά συμπληρώματα διατροφής για το γαστρεντερικό, βοηθά στην αντιμετώπιση του Staphylococcus aureus, ενός βακτηρίου που μπορεί να προκαλέσει σοβαρές, ανθεκτικές στα αντιβιοτικά λοιμώξεις. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τα βακτήρια Bacillus δεν επιτρέπουν στα βακτήρια του S. Aureus να πολλαπλασιαστούν στο έντερο και τη ρινική κοιλότητα των υγιών ατόμων. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας ένα μοντέλο ποντικών, διαπίστωσαν ακριβώς γιατί συμβαίνει το παραπάνω. «Τα προβιοτικά χορηγούνται συχνά ως συμπληρώματα διατροφής για τη βελτίωση της υγείας του γαστρεντερικού», είπε ο διευθυντής του NIAID, Άντονι Φάουσι. «Αυτή είναι μία από τις πρώτες έρευνες που περιγράφει ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο προσφέρουν οφέλη για την υγεία. Η πιθανότητα ότι η χορήγηση Bacillus από του στόματος μπορεί να αποτελεί εναλλακτική της αντιβιοτικής θεραπείας για ορισμένες παθήσεις, έχει επιστημονικό ενδιαφέρον και σίγουρα χρήζει περαιτέρω διερεύνησης». Οι λοιμώξεις από σταφυλόκοκκο προκαλούν δεκάδες χιλιάδες θανάτους ετησίως. Αρκετοί γνωρίζουν ότι ο MRSA (ανθεκτικός στη μεθικιλλίνη Staphylococcus aureus) μπορεί να προκαλέσει σοβαρή νόσηση. Λιγότεροι γνωρίζουν ότι ο S. aureus μπορεί να παραμείνει στη ρινική κοιλότητα ή το έντερο χωρίς να προκαλεί βλάβες. Ωστόσο, εφόσον υπάρξει διάσπαση του δέρματος ή καταστολή της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος, τα βακτήρια αυτά […]

Η φυματίωση αποτελεί την κύρια αιτία θνησιμότητας από λοιμώδη αίτια και η αντιμετώπισή της αποτελεί μία μεγάλη πρόκληση για την παγκόσμια υγεία. Η νόσος ευθύνεται για περίπου 5000 θανάτους κάθε μέρα, με περίπου 2 εκατομμύρια άτομα να έχουν καταλήξει από αυτή κατά το 2016.Τα τελευταία 200 χρόνια η φυματίωση ευθύνεται για το θάνατο σχεδόν 1 δισεκατομμυρίου ανθρώπων, αριθμός ο οποίος ξεπερνά το σύνολο των θανάτων από την ελονοσία, τη γρίπη, την ευλογιά, το AIDS, τη χολέρα και την πανώλη. Προσφάτως, η παγκόσμια κοινότητα, με επικεφαλής τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) έχει κάνει προσπάθειες να εξαλείψει τη φυματίωση μία για πάντα. Η στρατηγική για την αντιμετώπιση των επιδημιών της νόσου περιλαμβάνει μία πολύπλευρη προσέγγιση, με τη βιοϊατρική έρευνα να βρίσκεται στο επίκεντρο της στρατηγικής αυτής. Παρά την αλματώδη πρόοδο στην πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία της φυματίωσης, υπάρχουν ακόμα σημαντικά κενά αναφορικά με την κατανόηση που έχουμε για την παθογένεια της νόσου με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να εφαρμόσουμε της σύγχρονες τεχνικές στην αντιμετώπισή της. Αν και η παθογένεια της νόσου μελετάται ήδη για περισσότερο από 200 χρόνια, τα φάρμακα αλλά και το εμβόλιο που χρησιμοποιείται σήμερα, θεωρούνται ανεπαρκή. Οι προσπάθειες να μειωθεί η επιβάρυνση από τη νόσο επιβραδύνονται ακόμη […]

Σύμφωνα με μία νέα έρευνα, η κατανάλωση αυξημένης ποσότητας υγρών μπορεί να μειώσει τη συχνότητα των ουρολοιμώξεων. Η έρευνα ήταν μία τυχαιοποιημένη μελέτη, στην οποία έλαβαν μέρος 140 γυναίκες με υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις οι οποίες έπιναν λιγότερο από 1.5 λίτρο νερό κάθε μέρα. Οι ερευνητές ζήτησαν από τις μισές γυναίκες να συνεχίσουν την ίδια κατανάλωση υγρών, ενώ από τις υπόλοιπες ζήτησαν να διπλασιάσουν το νερό που έπιναν καθημερινά. Κατά τη διάρκεια του 1 έτους της έρευνας, οι γυναίκες που έπιναν περισσότερο νερό παρουσίασαν κατά μέσο όρο 1.7 ουρολοιμώξεις, ενώ οι γυναίκες που συνέχισαν την ίδια κατανάλωση παρουσίασαν 3.2 αντίστοιχα. «Τα δεδομένα δείχνουν πέραν αμφιβολίας ότι η κατανάλωση υγρών σχετίζεται με τον κίνδυνο ουρολοιμώξεων», είπε ο επικεφαλής της έρευνας Δρ Τόμας Χούτον. «Αν μία γυναίκα παρουσιάζει υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις, πρέπει να αυξήσει την καθημερινή της κατανάλωση υγρών σε τουλάχιστον 2-3 λίτρα την ημέρα», είπε. Περίπου το 50% των γυναικών θα παρουσιάσει ουρολοίμωξη κάποια στιγμή, είπαν οι ερευνητές στο JAMA Internal Medicine. Μετά την πρώτη ουρολοίμωξη, το 27% των γυναικών θα παρουσιάσει ακόμα μία μέσα σε 6 μήνες, ενώ το 44-70% θα παρουσιάσει ξανά ουρολοίμωξη μέσα σε διάστημα ενός έτους. Εδώ και αρκετά χρόνια υπάρχει η θεωρία ότι η κατανάλωση υγρών μπορεί να περιορίσει […]

Το κρυολόγημα αποτελεί μία εξαιρετικά κοινή νόσο. Ο καθένας από εμάς έχει νοσήσει από αυτή κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής του, ωστόσο σε ορισμένα άτομα το κοινό κρυολόγημα εμφανίζεται με μεγάλη συχνότητα. Μία ομάδα επιστημόνων από το NIH των ΗΠΑ εξερεύνησε την αιτιολογία του παραπάνω φαινομένου και ανακάλυψε ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία. Στην έρευνά τους, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα κύτταρα που επικαλύπτουν τους αεραγωγούς είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά στην προστασία του οργανισμού από τους διάφορους ρινοϊούς που ευθύνονται για το κοινό κρυολόγημα. Όταν, ωστόσο, τα κύτταρα αυτά είναι απασχολημένα να επιδιορθώνουν τις βλάβες στους ιστούς που προκαλούνται από το κάπσνιμα, τη γύρη, τα σωματίδια από τη ρύπανση της ατμόσφαιρας ή άλλους αερομεταφερόμενους παράγοντες, η ικανότητά τους να προστατεύουν τον οργανισμό από τους ιούς, φθίνει σημαντικά. Τα παραπάνω ευρήματα μπορεί να ανοίξουν το δρόμο για νέες στρατηγικές πρόληψης του κοινού κρυολογήματος, καθώς και άλλων λοιμώξεων του αναπνευστικού που προκαλούνται από ιούς εκτός της γρίπης. Ακόμα και μικρές πρόοδοι στον τομέα της πρόληψης των συγκεκριμένων νόσων μπορεί να έχουν σημαντικές επιδράσεις στη δημόσια υγεία, καθώς τα κρυολογήματα ευθύνονται για αρκετές μέρες αναρρωτικών αδειών και σημαντική επιβάρυνση στο σύστημα υγείας, λόγω της μεγάλης τους συχνότητας. Την τελευταία δεκαετία, αρκετά στοιχεία δείχνουν ότι […]

Η οξεία βρογχίτιδα είναι μία φλεγμονή των αεραγωγών στους πνεύμονες. Εμφανίζεται αιφνίδια και διαρκεί για τουλάχιστον 5 ημέρες. Η οξεία βρογχίτιδα είναι συνήθως αποτέλεσμα λοίμωξης. Ο ιός της γρίπης και η οικογένεια ιών που προκαλούν το κοινό κρυολόγημα είναι αυτοί που ενοχοποιούνται συχνότερα, ωστόσο, σπανιότερα για μία οξεία βρογχίτιδα μπορεί να ευθύνονται βακτήρια και ιδιαίτερα το Chlamydia pneumoniae και το Mycoplasma pneumoniae. Η οξεία βρογχίτιδα διαφέρει από την πνευμονία, καθώς η τελευταία δεν είναι λοίμωξη των αεραγωγών, αλλά των κυψελίδων, των σημείων δηλαδή που ο οργανισμός απορροφά το οξυγόνο. Η πνευμονία είναι σοβαρότερη πάθηση (μπορεί να είναι ακόμα και απειλητική για τη ζωή) και συνήθως απαιτεί θεραπεία με αντιβιοτικά. Η οξεία βρογχίτιδα εμφανίζεται συνήθως με βήχα και πόνο στο στήθος. Ο βήχας μπορεί να είναι «ξηρός» ή παραγωγικός. Ο τελευταίος συνοδεύεται από παραγωγή βλέννης και λευκών αιμοσφαιρίων από τους πνεύμονες λόγω της φλεγμονής. Συχνά, η οξεία βρογχίτιδα ακολουθεί το κοινό κρυολόγημα το οποίο έχει προκαλέσει φτέρνισμα και καταρροή για αρκετές ημέρες πριν ξεκινήσει ο βήχας. Σπανίως εμφανίζεται πυρετός, καθώς ο τελευταίος όταν συνυπάρχει με βήχα σχετίζεται συχνότερα με πνευμονία. Όταν επισκεφθείτε τον γιατρό σας με έντονο βήχα, η πρώτη του ενέργεια θα είναι να διαπιστώσει αν ο βήχας είναι αποτέλεσμα […]

Το οροφαρυγγικό καρκίνωμα των πλακωδών κυττάρων είναι πλέον η συχνότερη μορφή καρκίνου που σχετίζεται με τον ιό HPV, σύμφωνα με μία έρευνα από το CDC στις ΗΠΑ για τα έτη 1999-2015. Κατά την περίοδο αυτή, τα ποσοστά της συγκεκριμένης μορφής καρκίνου αυξήθηκαν, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά καρκίνου του τραχήλου παρουσίασαν μείωση με αποτέλεσμα το οροφαρυγγικό καρκίνωμα να καταλαμβάνει πια την πρώτη θέση στους σχετιζόμενους με τον HPV καρκίνους. Συγκεκριμένα, η συχνότητα καρκίνου του τραχήλου μειώνεται σταθερά κατά 1.6% ετησίως, ενώ αντιθέτως η συχνότητα του οροφαρυγγικού καρκινώματος παρουσιάζει αύξηση κατά 2.7% στους άνδρες και 0.8% στις γυναίκες. Το 2015, καταγράφηκαν συνολικά 11.788 περιστατικά καρκίνου του τραχήλου και 18.917 περιστατικά οροφαρυγγικού καρκινώματος των πλακωδών κυττάρων. Η συχνότητα του καρκίνου του τραχήλου «ακολουθεί μία καθοδική πορεία από τη δεκαετία του 1950 χάρη στις τεχνικές έγκαιρης διάγνωσης», είπε η Ελίζαμπεθ Βαν Ντάιν, μία επιδημιολόγος από το CDC. Η αύξηση στα περιστατικά του οροφαρυγγικού καρκινώματος των πλακωδών κυττάρων μπορεί να αποδίδεται στην αλλαγή της σεξουαλικής συμπεριφοράς, με κυριότερο το στοματικό σεξ χωρίς προφυλάξεις, το οποίο σήμερα εμφανίζεται σε μικρότερες ηλικίες απ’ ότι στο παρελθόν, σύμφωνα με τους ερευνητές. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Morbidity and Mortality Weekly Report. Οι συγγραφείς της έρευνας ορίζουν τους σχετιζόμενους με […]

Τις τελευταίες ημέρες εμφανίζονται όλο και περισσότερα κρούσματα από τον ιό του Δυτικού Νείλου και σε ορισμένες περιοχές η νόσος τείνει να λάβει διαστάσεις επιδημίας. Σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ τα κρούσματα του ιού αναμένεται με παρουσιάσουν αύξηση της επόμενες ημέρες, ενώ ήδη έχουν αναφερθεί 3 θάνατοι και 60 νοσηλείες από αυτόν. Τα περιστατικά εντοπίζονται κυρίως σε 25 δήμους* σε όλη τη χώρα με τους περισσότερους να βρίσκονται στην Αττική και τη Μακεδονία. *Αφορά τους δήμους Ηρακλείου (Αττικής), Ηλιουπόλεως, Σαλαμίνας, Κορυδαλλού, Νικαίας, Μεθάνων, Λουτρακίου, Μεγάρων, Ελευσίνας, Ασπροπύργου, Τανάγρας, Χαλκίδας, Αλίαρτου, Θήβας, Χαλκηδόνας, Ωραιοκάστρου, Βόλβης, Κορδελιού, Θεσσαλονίκης, Δέλτας, Αλεξανδρείας, Βέροιας, Παιονίας (Κιλκίς) και Μυλοποτάμου (Ρέθυμνο). Ο ιός του Δυτικού Νείλου είναι μία πάθηση που μεταδίδεται στον άνθρωπο από τα κονούπια. Τα τελευταία μολύνονται όταν τραφούν από ένα πτηνό που είναι φορέας του ιού. Περίπου 2 εβδομάδες αργότερα, το κουνούπι μπορεί να μεταδώσει τον ιό στον άνθρωπο ή τα ζώα μέσω ενός τσιμπήματος. Ο ιός δεν μπορεί να μεταδοθεί από έναν άνθρωπο σε έναν άλλο. Ο ιός του Δυτικού Νείλου απομονώθηκε για πρώτη φορά το 1937 από μία γυναίκα στην Ουγκάντα. Το 1953 απομονώθηκε από πτηνά που ενδημούν στο δέλτα του Νείλου. Πριν το 1997 θεωρείτο ότι ο ιός δεν μπορεί να προκαλέσει […]

Ο μακροπρόθεσμος έλεγχος της HIV λοίμωξης χωρίς αντιρετροϊκή αγωγή είναι εφικτός στόχος. Αυτό υποστηρίζει ο Άντονι Φάουσι, MD, διευθυντής του National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID) των ΗΠΑ. Μία «θεραπεία» της λοίμωξης από HIV με την κλασικό ορισμό απαιτεί καταστροφή όλων των κυττάρων που μεταφέρουν σωματίδια του ιού. Τα κύτταρα αυτά, τα οποία φέρουν DNA που κωδικοποιεί πρωτεΐνες του HIV, βρίσκονται σε κατάσταση ύφεσης και δεν παράγουν τμήματα του ιού. Μπορούν επίσης να επιβιώσουν στον οργανισμό για χρόνια ή εφ’όρου ζωής χωρίς να μπορούν να ανιχνευθούν από το ανοσοποιητικό σύστημα. Αν και αυτή τη στιγμή βρίσκονται υπό εξέλιξη έρευνες για την ανάπτυξη μίας κλασικής θεραπείας, ο Δρ, Φάουσι σημειώνει ότι χρειάζονται σημαντικές εξελίξεις προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός αυτός. Ένας εναλλακτικός στόχος της κλασικής θεραπείας είναι η διατήρηση της κατάστασης ύφεσης χωρίς τη χρήση αντιρετροϊκής αγωγής, σύμφωνα με το Δρ. Φάουσι. Ο στόχος αυτός δεν περιλαμβάνει καταστροφή των κυττάρων που περιέχουν σωματίδια του HIV. Θα επιτρέπει επίσης στον φορέα να κρατά τον ιό σε καταστολή χωρίς να χρειάζεται καθημερινή χορήγηση φαρμάκων. Σήμερα, οι φορείς του HIV πρέπει να λαμβάνουν 3 ή περισσότερα αντιρετροϊκά φάρμακα για να παραμένουν υγιείς και να έχουν μειωμένη πιθανότητα να μεταδώσουν τον ιό. Οι […]

Οι θάνατοι παιδιών από πνευμονία και μηνιγγίτιδα μειώθηκαν σημαντικά από το 2000 μέχρι το 2015. Ο σημαντικότερος λόγος είναι η εισαγωγή των εμβολίων για τις νόσους αυτές στο πρόγραμμα εμβολιασμών αρκετών χωρών, σύμφωνα με μία ομάδα ερευνητών. Η έρευνα, η οποία διεξήχθη από επιστήμονες στο Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health και δημοσιεύτηκε στο The Lancet Global Health, υπογραμμίζει την επιτυχία της παγκόσμιας προσπάθειας για τον περιορισμό των δύο αυτών παθήσεων και προσφέρει δεδομένα για τις τελευταίες χώρες που πλήγονται περισσότερο από αυτές, οι οποίες εντοπίζονται κυρίως στη Νότια Ασία και την Αφρική. «Η συνέχεια της προσπάθειας για τον περιορισμό των θανάτων από τις δύο αυτές νόσους επικεντρώνεται σε λίγες μεγάλες χώρες», είπε ο επικεφαλής της μελέτης, Brian Wahl. «Τα βακτήρια ευθύνονται για μεγάλο αριθμό θανάτου παιδιών στις χώρες αυτές». Ο Haemophilus influenza type b (Hib) και ο Streptococcus pneumoniae (πνευμονιόκοκκος) είναι βακτήρια που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση μηνιγγίτιδας, πνευμονίας, σήψης και άλλων σοβαρών επιπλοκών, ιδιαίτερα στα παιδιά. Αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα αίτια παιδικής θνησιμότητας στην αναπτυσσόμενες χώρες. Εκτιμάται ότι το 2000 παρατηρήθηκαν σχεδόν 2.1 εκατομμύρια σοβαρές λοιμώξεις και 299.000 θάνατοι παιδιών από τον Hib. Αντίστοιχα, 6.6 εκατομμύρια άτομα νόσησαν, ενώ 600.000 παιδιά κατέληξαν λόγω του πνευμονιόκοκκου. Στους […]

Σύμφωνα με μία νέα έρευνα, τα αντιβιοτικά δεν είναι τα μοναδικά φάρμακα που μπορούν να επηρεάσουν το εντερικό μικροβίωμα. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature. Ερευνητές από το European Molecular Biology Laboratory (EMBL) αναφέρουν ότι πάνω από το 1/4 (250 από τα 923) των φαρμάκων που εξετάστηκαν (μεταξύ των οποίων αντιιικά, αντιψυχωσικά, αντιόξινα, χημειοθεραπευτικά και φάρμακα για την πίεση) ανέστειλαν την ανάπτυξη τουλάχιστον ενός βακτηριακού στελέχους που ανευρίσκεται φυσιολογικά στη έντερο υγιών ατόμων. Οι ερευνητές παρατήρησαν επίσης ότι η χρήση ορισμένων από τα παραπάνω φάρμακα δημιουργούσε ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά. Αρκετές έρευνες στο παρελθόν έχουν δείξει ότι τα αντιβιοτικά επηρεάζουν σημαντικά τη σύνθεση του εντερικού μικροβιώματος και τις επιδράσεις που έχει αυτή στην υγεία του ατόμου. Ωστόσο, η παρούσα έρευνα είναι η πρώτη που εξετάζει τις αλληλεπιδράσεις των υπολοίπων φαρμάκων (μη αντιβιοτικών) στα βακτήρια που βρίσκονται στο έντερο. «Ο αριθμός των φαρμάκων που επηρεάζουν το εντερικό μικροβίωμα ήταν μεγαλύτερος απ’ όσο περιμέναμε», είπε ο συγγραφέας και επικεφαλής της έρευνας Peer Bork. «Η αλλαγή στη σύνθεση του εντερικού μικροβιώματος από ορισμένα φάρμακα προκαλεί ανεπιθύμητες ενέργειες, ενώ σε άλλα αποτελεί κομμάτι της θεραπευτικής τους δράσης». Αντιμικροβιακή δράση των φαρμάκων στον άνθρωπο Στα πλαίσια της έρευνας, οι ερευνητές παρατήρησαν τον πολλαπλασιασμό 40 αντιπροσωπευτικών βακτηρίων […]

Νέα δεδομένα δείχνουν ότι ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται ευρέως εδώ και 20 χρόνια για τη θεραπεία της πολλαπλής σκλήρυνσης, μπορεί επίσης να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αρκετά πολυανθεκτικά βακτήρια. Το εύρημα αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία τόσο για τη θεραπεία των ασθενών που νοσούν από αυτά όσο και για τη γενικότερη μάχη εναντίον των ανθεκτικών βακτηρίων. Βακτήρια όπως η Pseudomonas aeruginosa και το Enterobacteriaceae μπορεί να οδηγήσουν σε νοσηλεία και σε ορισμένες περιπτώσεις να είναι ακόμα και απειλητικά για τη ζωή του ασθενούς. Τα βακτήρια αυτά, που ευθύνονται συνήθως για λοιμώξεις όπως η πνευμονία, συχνά αναπτύσσουν ανθεκτικότητα στα κλασικά αντιβιοτικά. Ερευνητές από το Aarhus University διαπίστωσαν ότι ένα φάρμακο γνωστό ως glatiramer acetate, το οποίο συνήθως χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της πολλαπλής σκλήρυνσης, μπορεί να αντιμετωπίσει επίσης τα ανθεκτικά αυτά βακτήρια. Πειράματα στο εργαστήριο έδειξαν ότι το φάρμακο καταστρέφει το 50% των βακτηρίων σε δείγματα από ασθενείς με κυστική ίνωση που εκτίθενται στα βακτήρια των πνευμόνων. Δυνατότητα να αναπτυχθούν νέες θεραπείες Η ανακάλυψη αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα, καθώς τα πολυανθεκτικά βακτήρια αποτελούν μείζον πρόβλημα. Τα δεδομένα δείχνουν ότι το φάρμακο αυτό είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό για τις λοιμώξεις που προκύπτουν από Gram-αρνητικά βακτήρια. Τα βακτήρια αυτά αποτελούν τη συχνότερη αιτία πνευμονίας, κυστίτιδας και […]

Η αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος μπορεί να ενισχύει την άμυνα του οργανισμού εναντίον όγκων, τραυματισμών ή λοιμώξεων. Αυτό γίνεται μέσω ενός μηχανισμού άμυνας η δράση του οποίου επιταχύνεται με την άνοδο της θερμοκρασίας. Η έρευνα διεξήχθη από τα πανεπιστήμια του Warwick και του Manchester. Οι ερευνητές απέδειξαν ότι μικρές αυξήσεις στη θερμοκρασία του σώματος (όπως για παράδειγμα στον πυρετό) μπορούν να επιταχύνουν τη δράση ενός κυτταρικού «ρολογιού» που ελέγχει την απόκριση στις λοιμώξεις. Η ανακάλυψη αυτή μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη πιο αποτελεσματικών θεραπειών που θα στοχεύουν τις πρωτεΐνες που εμπλέκονται σε αυτή την οδό. Οι βιολόγοι παρατήρησαν ότι τα σήματα της φλεγμονής ενεργοποιούν τις πρωτεΐνες «πυρηνικού παράγοντα κάππα Β» (NF-κB) οι οποίες με τη σειρά τους εκκινούν μία «αντίστροφη μέτρηση». Κατά τη διάρκεια αυτής, οι NF-κB πρωτεΐνες εισέρχονται και εξέρχονται από τον πυρήνα του κυττάρου από τον οποίο μεταφέρουν γονίδια. Η διαδικασία αυτή επιτρέπει στα κύτταρα να ανταποκριθούν να σε ένα όγκο, ένα τραυματισμό ή μία λοίμωξη. Η ανεξέλεγκτη δράση των NF-κB σχετίζεται με αρκετές φλεγμονώδεις παθήσεις, όπως η νόσος του Crohn, η ψωρίαση και η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Στις χαμηλές θερμοκρασίες του σώματος (όπως οι 34 C) η ταχύτητα των NF-κB επιβραδύνεται. Στις υψηλότερες θερμοκρασίες (όπως στους 40 […]

Οι ανθεκτικές σε αντιβιοτικά λοιμώξεις ευθύνονται για περισσότερους από 30.000 θανάτους ετησίως στις ΗΠΑ. Η πλειοψηφία των λοιμώξεων αυτών προκαλείται από τον ανθεκτικό στη μεθικιλλίνη χρυσίζων σταφυλόκοκκο, πιο γνωστό ως MRSA, ένα μικρόβιο που μπορεί να μετατρέψει απλές επεμβάσεις σε μάχες για τη ζωή του ασθενούς. Ο MRSA είναι επικίνδυνος λόγω της μεγάλης του προσαρμοστικότητας και ανθεκτικότητας. Μία νέα έρευνα από το Michigan State University, ωστόσο, βρήκε ένα τρόπο να χρησιμοποιήσει ένα όπλο του ιού εναντίον του. «Μία θεραπευτική προσέγγιση είναι η επίθεση στην κυτταρική μεμβράνη και η αναστολή της ικανότητας του ιού να παράγει λιπίδια», είπε ο Neal Hammer, επικεφαλής της μελέτης η οποία δημοσιεύτηκε στο Journal of Bacteriology. «Ο MRSA, ωστόσο, μπορεί να μην επηρεαστεί από τους αναστολείς λιπαρών οξεών, απορροφώντας λιπίδια από τον άνθρωπο». Η ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά αποτελεί μεγάλη πρόκληση για την ιατρική σήμερα. Τα παθογόνα κωδικοποιούν συνεχώς νέα γονίδια για να μείνουν ένα βήμα μπροστά. Η έρευνα έχει σκοπό σήμερα να σταματήσει αυτή την πορεία, πρόσθεσε ο Hammer. Η έρευνα ξεκίνησε από το γεγονός ότι το MRSA έχει μία γενετική οδό που του επιτρέπει να απορροφά λίπη. Στον εξελικτικό αγώνα, η ικανότητα του MRSA να απορροφά ανθρώπινο λίπος και να το χρησιμοποιεί σαν ασπίδα, του […]

Τα μονοκλωνικά αντισώματα, ένα είδος αντισωμάτων με εξειδίκευση να προσδένεται σε ένα μόνο στόχο, χρησιμοποιούνται σήμερα στη μάχη κατά του καρκίνου και των αυτοανόσων παθήσεων. Μπορούν, επίσης, να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση μελλοντικών επιδημιών από λοιμώδη νοσήματα, σύμφωνα με μία νέα δημοσίευση από το National Institute of Allergy and Infectious Diseases. Η δημοσίευση, η οποία έγινε στο New England Journal of Medicine, περιγράφει τις πιθανές χρήσεις των μονοκλωνικών αντισωμάτων στη θεραπεία των λοιμωδών νόσων αλλά και στην πρόληψή τους σε άτομα που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο από αυτές. Οι συγγραφείς του άρθρου υπογραμμίζουν ότι η άμεση και στρατηγική χρήση των μονοκλωνικών αντισωμάτων μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη και θεραπεία των λοιμωδών νόσων και των επιδημιών που αυτές προκαλούν. Αν και τα μονοκλωνικά αντισώματα περιγράφηκαν για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1970, η αξία τους αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Οι επιστήμονες αναπτύσσουν συνεχώς νέες μεθόδους για την ταυτοποίηση, την τελειοποίηση και την παρασκευή τους με αποτέλεσμα να έχει αυξηθεί η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητά τους και να μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μεγαλύτερο εύρος παθήσεων. Για παράδειγμα, τα μονοκλωνικά αντισώματα μπορούν σήμερα να ανιχνευθούν σε άτομα που έχουν νοσήσει ή εμβολιαστεί για ένα συγκεκριμένο παθογόνο. Επιπλέον, είναι δυνατό να γίνουν […]

Τα βρέφη που εμβολιάζονται σύμφωνα με το τυπικό πρόγραμμα εμβολιασμών δεν έχουν αυξημένη πιθανότητα να νοσήσουν από λοιμώξεις που δεν στοχεύουν τα εμβόλια, κατά τα δύο χρόνια που ακολουθούν τον εμβολιασμό. Αυτό έδειξε μία έρευνα από το Kaiser Permanente που δημοσιεύτηκε στο Journal of the American Medical Association. Η έρευνα είναι η πρώτη που προσπαθεί να ανιχνεύσει συσχέτιση μεταξύ του εμβολιασμού και των λοιμώξεων που δεν στοχεύονται από τα εμβόλια. «Ορισμένοι γονείς πιστεύουν ότι ο μεγάλος αριθμός εμβολίων στη βρεφική ηλικία μπορεί να αποδυναμώσει το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού με αποτέλεσμα να το καταστήσει ευάλωτο σε μελλοντικές λοιμώξεις. Από την έρευνά μας φαίνεται ότι η θεωρία της “υπερφόρτωσης” του ανοσοποιητικού συστήματος δεν είναι ρεαλιστική», είπε ο Jason Glanz, επικεφαλής της έρευνας. «Είναι λογικό οι γονείς να ανησυχούν για την υγεία των παιδιών τους. Ελπίζουμε η παρούσα έρευνα να τους βοηθήσει να κατανοήσουν τη σημαντικότητα του εμβολιασμού στη βρεφική ηλικία». Η έρευνα περιελάμβανε 193 παιδιά που είχαν διαγνωστεί με κάποια λοίμωξη που δεν στοχεύεται από τα εμβόλια και μία ομάδα ελέγχου 751 παιδιών που δεν είχαν κάποια από αυτές τις λοιμώξεις. Η μελέτη εξέτασε την έκθεση σε αντιγόνα εμβολίων κατά τους 23 πρώτους μήνες ζωής, σε παιδιά που είχαν παρουσιάσει λοιμώξεις […]

Η φλεγμονώδης νόσος της πυέλου αποτελεί λοίμωξη των εσωτερικών αναπαραγωγικών οργάνων της γυναίκας και συγκεκριμένα της μήτρας, των σαλπίγγων και των ωοθηκών. Συχνά είναι ασυμπτωματική, ωστόσο όταν παρουσιάζονται συμπτώματα, αυτά περιλαμβάνουν κοιλιακό άλγος, εκκρίσεις από τον κόλπο, πυρετό, αίσθημα καύσου κατά την ούρηση, επώδυνη σεξουαλική επαφή και διαταραχές της εμμήνου ρύσεως. Η φλεγμονώδης νόσος της πυέλου μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές όπως υπογονιμότητα, έκτοπη κύηση, χρόνιο άλγος στην περιοχή της πυέλου και καρκίνο. Η νόσος προκαλείται από βακτήρια που ανέρχονται από τον κόλπο και τον τράχηλο. Στο 75-90% των περιστατικών παρατηρείται λοίμωξη από Neisseria gonorrhoeae ή Chlamydia trachomatis, ωστόσο συχνά ενοχοποιούνται περισσότερα από ένα βακτήρια. Περίπου το 10% των ασθενών με χλαμύδια και το 40% των ασθενών με γονόρροια που δεν λαμβάνουν θεραπεία, θα παρουσιάσουν φλεγμονώδη νόσο της πυέλου. Οι παράγοντες κινδύνου για τη νόσο είναι παρόμοιοι με αυτούς για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και περιλαμβάνουν τον μεγάλο αριθμό ερωτικών συντρόφων και τη χρήση ναρκωτικών. Η χρήση καθαριστικών του κόλπου μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο. Η διάγνωση βασίζεται συνήθως στην παρουσία των συμπτωμάτων. Η νόσος πρέπει πάντοτε να περιλαμβάνεται στη διαφορική διάγνωση σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας με κοιλιακό άλγος που εντοπίζεται χαμηλά. Η ανεύρεση πύου στις σάλπιγγες κατά τη διάρκεια […]

Η μυκητιασική κολπίτιδα (λέγεται και κολπική καντιντίαση) είναι μία συχνή πάθηση στις γυναίκες. Τα συχνότερα συμπτώματα περιλαμβάνουν κνησμό και ευαισθησία στο αιδοίο και στο άνοιγμα του κόλπου. Η μυκητιασική κολπίτιδα συνήθως εμφανίζεται ως μεμονωμένο επεισόδιο, ωστόσο συχνά παρουσιάζει υποτροπές και μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα που επιμένουν. Η νόσος επηρεάζει συνήθως γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Είναι λιγότερο συχνή στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που δεν λαμβάνουν θεραπεία με οιστρογόνα και εξαιρετικά σπάνια στις γυναίκες που δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα την εμμηνόρροια. Συμπτώματα της μυκητιασικής κολπίτιδας Τα συχνότερα συμπτώματα της μυκητιασικής κολπίτιδας περιλαμβάνουν: Κνησμό ή ευαισθησία στο αιδοίο και το άνοιγμα του κόλπου Πόνο κατά την ούρηση Πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή Ερυθρότητα και οίδημα στους ιστούς του αιδοίου και του κόλπου Σε ορισμένες γυναίκες υπάρχει λευκό ή υδαρό έκκριμα από τον κόλπο Τα συμπτώματα της μυκητιασικής κολπίτιδας ομοιάζουν αυτά άλλων παθήσεων, όπως της βακτηριακής κολπίτιδας, της τριχομονάδας και της δερματίτιδας. Είναι, επομένως, δύσκολο να καθοριστεί αν ο κνησμός είναι αποτέλεσμα μυκητιασικής κολπίτιδας ή άλλων αιτίων. Αίτια της μυκητιασικής κολπίτιδας Ο μύκητας που είναι υπεύθυνος για τις μυκητιάσεις αυτές (ονομάζεται Candida) βρίσκεται φυσιολογικά στο γαστρεντερικό σωλήνα, και σε ορισμένες περιπτώσεις στον κόλπο, χωρίς να προκαλεί συμπτώματα. Ωστόσο, όταν υπάρχουν διαταραχές στο περιβάλλον του γαστρεντερικού σωλήνα […]

Η βρογχίτιδα είναι η φλεγμονή των βρόγχων. Οι βρόγχοι είναι δύο μεγάλοι αεραγωγοί που συνδέουν την τραχεία με τους πνεύμονες. Το συχνότερο σύμπτωμα της βρογχίτιδας είναι η παραγωγή πηχτής βλέννης, η οποία μπορεί να είναι και αποχρωματισμένη. Η βρογχίτιδα μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια. Η οξεία βρογχίτιδα είναι αρκετά συχνή και είναι συνήθως αποτέλεσμα κάποιας λοίμωξης του αναπνευστικού συστήματος. Η χρόνια βρογχίτιδα είναι πιο σοβαρή πάθηση και αντιπροσωπεύει μία χρόνια φλεγμονή των βρόγχων. Για την τελευταία συνήθως ενοχοποιείται το κάπνισμα. Η οξεία βρογχίτιδα συνήθως υποχωρεί σε 7-10 ημέρες χωρίς επιπλοκές, ωστόσο ο βήχας μπορεί να διαρκέσει περισσότερο. Αν έχετε επαναλαμβανόμενα επεισόδια βρογχίτιδας, το πιθανότερο είναι ότι έχετε χρόνια βρογχίτιδα και πρέπει να απευθυνθείτε σε ένα γιατρό. Η χρόνια βρογχίτιδα είναι μία από τις παθήσεις που περιλαμβάνονται στην χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Συμπτώματα Τα συμπτώματα τόσο της οξείας όσο και της χρόνιας βρογχίτιδας περιλαμβάνουν: Βήχα Παραγωγή βλέννης (πτυέλων) η οποία μπορεί να είναι καθαρή, λευκή, κίτρινη ή πράσινη. Σπανιότερα μπορεί να έχει προσμίξεις αίματος Αίσθημα κόπωσης Δύσπνοια Χαμηλό πυρετό και ρίγος Στηθάγχη Αν έχετε οξεία βρογχίτιδα, μπορεί να παρουσιάσετε συμπτώματα κρυολογήματος, όπως ήπια κεφαλαλγία ή μυαλγίες. Τα συμπτώματα αυτά υποχωρούν μέσα σε μία εβδομάδα, ωστόσο μπορεί να παρουσιάστε επίσης βήχα που […]

Το να στεκόμαστε μακριά από κάποιον που βήχει ή φταρνίζεται δεν αρκεί για να προστατευτούμε από τη γρίπη. Η γρίπη μεταδίδεται ακόμα και με την αναπνοή, όπως επιβεβαίωσε μία νέα έρευνα. Στην έρευνα αυτή, οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι μεγάλος αριθμός σωματιδίων του ιού βρίσκονται στον εκπνεόμενο αέρα ατόμων που πάσχουν από γρίπη. Φαίνεται έτσι ότι η νόσος μπορεί να μεταδοθεί αερογενώς. Από τα ευρήματα της μελέτης, γίνεται σαφές ότι το πλύσιμο το χεριών, ο καθαρισμός επιφανειών και η διατήρηση απόστασης από άτομα που βήχουν δεν είναι αρκετά για να προστατευτούμε από τη γρίπη. «Αν νοσείτε από γρίπη, πρέπει να παραμείνετε στο σπίτι για να περιορίσετε όσο το δυνατόν τη μετάδοση του ιού», είπαν οι ερευνητές. Στο παρελθόν, υπήρχε η πεποίθηση ότι ο ιός της γρίπης μεταδίδεται μέσω σταγονιδίων «μεγάλου μεγέθους» που παράγονται όταν ο ασθενής βήχει ή φτερνίζεται. Οι ερευνητές γνώριζαν επίσης ότι ο ιός της γρίπης μπορεί να ταξιδέψει μέσω του αέρα μέσα σε μικρά σωματίδια που λέγονται αερολύματα, τα οποία απελευθερώνονται όταν ο ασθενής αναπνέει. Ωστόσο, η ποσότητα του ιού που περιέχεται στα σωματίδια αυτά καθώς και αν αυτά ήταν μολυσματικά, ήταν άγνωστο. Στην έρευνα έλαβαν μέρος 142 εθελοντές που είχαν διαγνωστεί με τον ιό της γρίπης. Χρησιμοποιήθηκε […]

Ο όρος «ιγμορίτιδα» περιγράφει τη φλεγμονή των ιγμορείων και της ρινός. Τα ιγμόρεια είναι αεροφόρες κοιλότητες που βρίσκονται στην πρόσθια επιφάνεια του κρανίου και συνδέονται με τις ρινικές κοιλότητες. Καλύπτονται από βλεννογόνο, αντίστοιχο με αυτόν που βρίσκεται στο εσωτερικό της ρινός. Υπάρχουν δύο είδη ιγμορίτιδας: η οξεία και η χρόνια. Η οξεία ιγμορίτιδα είναι μία φλεγμονή που διαρκεί λιγότερο από 4 εβδομάδες, η υποξεία διαρκεί 4-12 εβδομάδες ενώ η χρόνια διαρκεί πάνω από 12 εβδομάδες. Η οξεία ιγμορίτιδα είναι αρκετά συχνή. Αίτια οξείας ιγμορίτιδας Το συχνότερο αίτιο της οξείας ιγμορίτιδας είναι η λοίμωξη από τον ιό του κοινού κρυολογήματος. Η οξεία ιγμορίτιδα είναι συνήθως ιογενούς αιτιολογίας, ωστόσο μπορεί να είναι αποτέλεσμα βακτηριακής λοίμωξης (0,5-2%). Η ιγμορίτιδα βακτηριακής αιτιολογίας είναι συνήθως επιπλοκή ιικής λοίμωξης. Καθώς η μεγάλη πλειοψηφία των περιστατικών οξείας ιγμορίτιδας είναι ιογενούς αιτιολογίας, η χορήγηση αντιβιοτικών δεν ενδείκνυται. Τα αντιβιοτικά δρουν μόνο εναντίον βακτηριακών λοιμώξεων και η άσκοπη χρήση τους εκθέτει τον ασθενή στις ανεπιθύμητες ενέργειές τους, αυξάνοντας παράλληλα την ανθεκτικότητα των μικροβίων σε αυτά. Συμπτώματα της οξείας ιγμορίτιδας Τα συμπτώματα της οξείας ιγμορίτιδας περιλαμβάνουν: Παχύρρευστο, κίτρινο ή πράσινο έκκριμα από της ρινός Ρινική συμφόρηση Άλγος και αίσθημα πίεσης στο πρόσωπο Άλλα συμπτώματα της οξείας ιγμορίτιδας περιλαμβάνουν πυρετό (>38 […]

Το Clostridium difficile, γνωστό επίσης ως C. difficile ή C. diff, είναι ένα βακτήριο που προσβάλλει το έντερο και προκαλεί διάρροια. Η λοίμωξη από C. difficile ονομάζεται ψευδομεμβρανώδης κολίτιδα και εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα που έχουν λάβει προσφάτως θεραπεία με αντιβιοτικά, ωστόσο μπορεί να μεταδοθεί εύκολα και σε άλλους. Η ψευδομεμβρανώδης κολίτιδα είναι αρκετά δυσάρεστη και σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στο έντερο. Συνήθως αντιμετωπίζεται με ένα νέο κύκλο αντιβιοτικής θεραπείας. Συμπτώματα της ψευδομεμβρανώδους κολίτιδας Τα συμπτώματα της νόσου εμφανίζονται συνήθως κατά τη διάρκεια της αντιβιοτικής θεραπείας ή μέσα σε μερικές εβδομάδες μετά το πέρας αυτής. Τα συχνότερα συμπτώματα περιλαμβάνουν: Υδαρή διάρροια με ή χωρίς αίμα Κολικοειδή κοιλιακά άλγη Αίσθημα αδιαθεσίας Σημεία αφυδάτωσης, για παράδειγμα ξηροστομία, κεφαλαλγία και ολιγουρία Υψηλός πυρετός (>38 C) Απώλεια της όρεξης και απώλεια βάρους Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστούν σοβαρές επιπλοκές, όπως εντερικές βλάβες ή σοβαρή αφυδάτωση, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει νυσταγμό, σύγχυση, αύξηση του καρδιακού ρυθμού και απώλεια των αισθήσεων. Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο από ψευδομεμβρανώδη κολίτιδα; Η ψευδομεμβρανώδης κολίτιδα εμφανίζεται κυρίως σε ασθενείς που: Έχουν λάβει θεραπεία με ευρέως φάσματος αντιβιοτικά (αντιβιοτικά που στοχεύουν πολλά διαφορετικά βακτήρια), συνδυασμό αντιβιοτικών ή λαμβάνουν αντιβιοτικά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έχουν νοσηλευτεί για […]

Γενετικές διαφορές μεταξύ των βακτηριακών στελεχών του ίδιου γένους, μπορεί να προκαλέσουν διαφορετική ανοσιακή απόκριση σύμφωνα με μία έρευνα που δημοσιεύτηκε στο PLOS Pathogens. Αρκετές έρευνες στο παρελθόν είχαν διαπιστώσει ότι ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό βαθμό ευαισθησίας στο ίδιο παθογόνο βακτήριο. Το γεγονός αυτό είχε αποδοθεί σε διαφορές στο ανοσοποιητικό σύστημα κάθε ατόμου, ωστόσο φαίνεται ότι οι διαφορές μεταξύ των βακτηριακών στελεχών μπορεί επίσης να παίζουν ρόλο. Με σκοπό να κατανοήσουν βαθύτερα το ρόλο αυτό, ερευνητές από το πανεπιστήμιο Rockefeller στη Νέα Υόρκη, μελέτησαν διαφορετικά στελέχη από δύο μείζονα παθογόνα βακτήρια: τον Staphylococcus aureus και τον Streptococcus pyogenes. Χρησιμοποίησαν δείγματα αίματος και παρατήρησαν τον τρόπο με τον οποίο τα Τ και Β λεμφοκύτταρα αντιδρούν μετά από έκθεση στα διαφορετικά στελέχη των βακτηρίων. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι, σε δείγμα αίματος από το ίδιο άτομο, διαφορετικά στελέχη κάθε βακτηριακού γένους προκαλούν σημαντικά διαφορετική απόκριση από τα Τ και Β λεμφοκύτταρα της επίκτητης ανοσίας – του τμήματος αυτού του ανοσοποιητικού συστήματος που δημιουργεί «μνήμη» για το κάθε παθογόνο με σκοπό την πρόληψη από μελλοντικές λοιμώξεις. Το ίδιο παρατηρήθηκε σε δείγματα αίματος από 10 διαφορετικούς δότες. Στη συνέχεια, οι ερευνητές δημιούργησαν γενετικά τροποποιημένα βακτήρια στα οποία είχαν «απενεργοποιήσει» τα γονίδια στα οποία εντοπίζονται […]

Η φυματίωση είναι ένα λοιμώδες νόσημα που στοχεύει τους πνεύμονες. Συνολικά, ευθύνεται για το θάνατο 1,5 εκατομμυρίων ατόμων κάθε χρόνο. Για τη νόσο δεν υπάρχει θεραπεία, ωστόσο, μία ομάδα ερευνητών από το Μόντρεαλ ανακάλυψε ένα νέο όπλο στη μάχη ενάντια στην παγκόσμια αυτή μάστιγα. Η ομάδα αυτή ανακάλυψε ένα τρόπο να «εκπαιδεύσει» τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος να καταστρέφουν τη φυματίωση. Τα ευρήματά τους δημοσιεύτηκαν σήμερα στην επιστημονική εφημερίδα “Cell”. Το εμβόλιο που χρησιμοποιείται σήμερα για τη φυματίωση (το εμβόλιο BCG) δεν είναι αρκετά αποτελεσματικό. Επίσης, τα αντιβιοτικά που χορηγούνται για τη νόσο είναι τοξικά και προκαλούν τη δημιουργία ανθεκτικών στελεχών. «Η εποχή των αντιβιοτικών πλησιάζει στο τέλος της, επομένως είναι απαραίτητο να εξεταστούν εναλλακτικές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση της φυματίωσης», είπε ο πνευμονολόγος Dr. Maziah Divangahi, ειδικός για τη φυματίωση από το Ερευνητικό Ινστιτούτο McGill. Συνεργαζόμενος με τον γενετιστή Dr. Luis Barreiro και την ομάδα του, στο ερευνητικό κέντρο Sainte-Justine, οι ερευνητές μπόρεσαν να αποκρυπτογραφήσουν τις γενετικές οδούς που εμπλέκονται στην ενεργοποίηση μίας ενισχυμένης απόκρισης του έμφυτου ανοσοποιητικού συστήματος ειδικά για τη φυματίωση. Μέχρι σήμερα, η προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα εμβόλιο για τη φυματίωση είχαν επικεντρωθεί στα Τ-λεμφοκύτταρα (κύτταρα της επίκτητης ανοσίας με ικανότητα μνήμης), χωρίς ικανοποιητικά αποτελέσματα, τόσο […]

Περίπου 1 στα 3 άτομα θα εμφανίσει έρπητα ζωστήρα κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ο έρπης ζωστήρ μπορεί να εμφανιστεί σε οποιονδήποτε έχει νοσήσει από ανεμευλογιά, ακόμα και στα παιδιά. Ωστόσο, η συχνότητα του έρπητα ζωστήρα αυξάνεται με την ηλικία.Το 50% των περιστατικών της νόσου εμφανίζονται σε άντρες και γυναίκες ηλικίας 60 ετών και άνω. Ορισμένα άτομα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν έρπητα ζωστήρα. Αυτά περιλαμβάνουν: Άτομα με παθήσεις που καταστέλλουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως κάποια είδη καρκίνου (πχ. λευχαιμία ή λέμφωμα) ή ο ιός του HIV. Άτομα που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, όπως τα στεροειδή ή τα φάρμακα που δίνονται μετά από μία μεταμόσχευση. Οι ασθενείς με έρπητα ζωστήρα συνήθως έχουν ένα μόνο επεισόδιο κατά τη διάρκεια της ζωής τους, ωστόσο σπανιότερα, μπορεί να εμφανιστεί και δεύτερο ή τρίτο επεισόδιο. Αίτια Ο έρπης ζωστήρ προκαλείται από τον ιό της ανεμευλογιάς – έρπητα ζωστήρα (VZV), τον ίδιο ιό δηλαδή που ευθύνεται για την ανεμευλογιά. Μετά την ανάρρωση από την τελευταία, ο ιός παραμένει στο σώμα σε λανθάνουσα (ανενεργή) μορφή. Για λόγους που δεν είναι ακόμα πλήρως γνωστοί, ο ιός μπορεί να ενεργοποιηθεί αρκετά χρόνια αργότερα και να προκαλέσει έρπητα ζωστήρα.Ο έρπης ζωστήρ δεν προκαλείται από τον […]

Τι είναι ο έρπης των γεννητικών οργάνων; Ο έρπης των γεννητικών οργάνων είναι ένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα που προκαλείται από δύο διαφορετικούς ιούς. Οι ιοί αυτοί είναι ο ιός του απλού έρπητα τύπου 1 (HSV-1) και ο ιός του απλού έρπητα τύπου 2 (HSV-2). Τι είναι ο επιχείλειος έρπης; Ο επιχείλιος έρπης συνήθως προκαλείται από τον ιό HSV-1 και περιλαμβάνει το σχηματισμό κυψελίδων και ελκών γύρω από το στόμα. Ωστόσο, στους περισσότερους ασθενείς δεν εμφανίζονται συμπτώματα. Οι περισσότεροι ασθενείς με επιχείλιο έρπητα έχουν μολυνθεί στην παδική ηλικία από μη σεξουαλική επαφή μέσω των σιέλων. Υπάρχει σύνδεση μεταξύ του επιχείλιου έρπητα και αυτού των γεννητικών οργάνων; Ο επιχείλιος έρπης που προκαλείται από τον HSV-1 μπορεί να μεταδοθεί από το στόμα στα γεννητικά όργανα μέσω του στοματικού σεξ. Λόγω αυτού αρκετά περιστατικά έρπητα των γεννητικών οργάνων προκαλούνται από τον HSV-1. Πόσο κοινός είναι ο έρπης των γεννητικών οργάνων; Η νόσος είναι αρκετά κοινή. Περισσότεροι από 1 στους 6 ανθρώπους ηλικίας 14-49 ετών έχουν έρπητα των γεννητικών οργάνων. Πώς μεταδίδεται ο έρπης των γεννητικών οργάνων; Η νόσος μεταδίδεται μέσω κολπικής, πρωκτικής ή στοματικής επαφής με ένα φορέα του ιού. Αν δεν έχετε έρπητα, μπορείτε να μολυνθείτε από τον ιό αν έρθετε σε επαφή […]

Μετά από 80 περίπου χρόνια ευρείας χρήσης, έχουμε μάθει πια πολλά για τα αντιβιοτικά. Δυστυχώς, κυρίως λόγω της ελλιπούς ενημέρωσης πάνω στο θέμα, υπάρχουν αρκετοί που έχουν σχηματίσει λανθασμένες αντιλήψεις για τη χρήση τους. Το παρόν άρθρο σχολιάζει 5 μύθους και εξηγεί γιατί δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα. Μύθος 1ος: Ο άνθρωπος εφήυρε τα αντιβιοτικά τον 20ο αιώνα Το πρώτο αντιβακτηριδιακό φάρμακο με χρησιμότητα στην κλινική πράξη ήταν το prontosil rubrum το οποίο συντέθηκε για πρώτη φορά το 1931. Ωστόσο, το φάρμακο αυτό δεν ήταν το πρώτο φάρμακο που εφευρέθηκε. Σύμφωνα με αναλύσεις του γενετικού υλικού, τα πρώτα αντιβιοτικά συντέθηκαν από βακτηρίδια πριν από 2-2.5 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου. Παράλληλα αναπτύχθηκαν και οι πρώτοι μηχανισμοί ανθεκτικότητας στα αντιβιοτικά. Όλα αυτά τα χρόνια τα βακτηρίδια χρησιμοποιούν τα όπλα αυτά για να αλληλοεξοντωθούν, ενώ ταυτοχρόνως δημιουργούν μηχανισμούς άμυνας για να προστατευτούν από αυτά. Μία έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2011 έφερε νέα στοιχεία στο φως που επιβεβαιώνουν ουσιαστικά τον ισχυρισμό αυτό. Μία ομάδα, εξερευνώντας το σύστημα σπηλαίων του Carlsbad στο Νέο Μεξικό, ανακάλυψε μία σπηλιά αποκλεισμένη από την επιφάνεια του πλανήτη για πάνω από 4 εκατομμύρια χρόνια. Η σπηλιά αυτή δεν είχε έρθει ποτέ σε επαφή με τον άνθρωπο στο παρελθόν. Οι ερευνητές καλλιέργησαν πολλά […]

Η ηπατίτιδα Β είναι μία λοίμωξη του ήπατος. Προκαλείται από τον ιό της ηπατίτιδας Β (HBV) και μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια. Ο ιός της ηπατίτιδας Β βρίσκεται συνήθως στο αίμα και τα σωματικά υγρά. Μπορεί να μεταδοθεί με το σπέρμα, τα κολπικά υγρά και το αίμα και μπορεί να περάσει από τη μητέρα στο έμβρυο κατά τον τοκετό. Η κοινή χρήση συρίγγων και η σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλάξεις αυξάνουν τον κίνδυνο μετάδοσης της νόσου. Η ηπατίτιδα Β αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα. Το 2015, 887.000 άτομα πέθαναν από κάποια ηπατική νόσο που σχετιζόταν με τον ιό HBV. Στους περισσότερους ενήλικες ο HBV προκαλεί μία ήπια λοίμωξη η οποία δεν προκαλεί μόνιμες βλάβες ωστόσο στο 2-6% των ασθενών μπορεί να εξελιχθεί σε χρόνια νόσο και να οδηγήσει σε καρκίνο του ήπατος. Δεν υπάρχει θεραπεία για την ηπατίτιδα Β, ωστόσο ο εμβολιασμός μπορεί να προσφέρει πρόληψη από αυτή. Τι είναι η ηπατίτιδα Β; Ο ιός HBV μπορεί να προκαλέσει λοίμωξη και φλεγμονή στο ήπαρ. Καθώς αρκετές φορές η νόσος δεν παρουσιάζει συμπτώματα, είναι συχνό φαινόμενο κάποιος που έχει μολυνθεί να μην γνωρίζει ότι είναι φορέας και να μεταδίδει τον ιό εν αγνοία του. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο ιός παραμένει στο ήπαρ και […]

Η ηπατίτιδα Α είναι μία εξαιρετικά μεταδοτική λοίμωξη του ήπατος που προκαλείται από τον ομώνυμο ιό (Hepatitis A Virus). Όλοι οι ιοί που προκαλούν ηπατίτιδες προκαλούν φλεγμονή και επηρεάζουν τη λειτουργία του ήπατος. Η νόσος μεταδίδεται συνήθως από μολυσμένα τρόφιμα ή το νερό ή μέσω επαφής με ένα άτομο μολυσμένο από τον ιό. Οι ήπιες περιπτώσεις ηπατίτιδας Α δεν χρειάζονται θεραπεία και οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν πλήρως χωρίς μόνιμες ηπατικές βλάβες. Συμπτώματα της Ηπατίτιδας Α Τα παιδιά ηλικίας κάτω των 6 ετών συνήθως δεν παρουσιάζουν συμπτώματα. Τα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας καθώς και οι ενήλικες μπορεί να παρουσιάσουν αρκετά συμπτώματα μεταξύ των οποίων: Πυρετό Αίσθημα κόπωσης Κοιλιακό άλγος (ειδικά στην περιοχή του ήπατος) Ωχρά κόπρανα Σκουρόχρωμα ούρα Απώλεια της όρεξης Ανεξήγητη απώλεια βάρους Ίκτερο (κίτρινη χροιά δέρματος και οφθαλμών) Τα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως 15-50 ημέρες μετά τη μόλυνση από τον ιό. Αίτια και τρόπος μετάδοσης της Ηπατίτιδας Α Ο ιός συνήθως μεταδίδεται με την κατανάλωση τροφίμων ή ποτών μολυσμένων με κόπρανα που περιέχουν τον ιό. Μετά την κατανάλωση, ο ιός ταξιδεύει στο ήπαρ μέσω της κυκλοφορίας του αίματος όπου προκαλεί φλεγμονή και οίδημα. Ο ιός μπορεί επίσης να μεταδοθεί με την επαφή με ένα φορέα του ιού. Γενικότερα μπορεί να μολυνθείτε […]

Τι είναι η ιογενής γαστρεντερίτιδα; Η ιογενής γαστρεντερίτιδα είναι μία κοινή λοίμωξη του στομάχου και του εντέρου. Συνήθως εμφανίζεται με έμετο και διάρροια. Προκαλείται από διάφορους ιούς, όπως ο ροταϊός και ο νοροϊός. Η γαστρεντερίτιδα μπορεί να είναι αποτέλεσμα πολλών άλλων αιτιών όπως βακτηρίδια, τοξίνες, παράσιτα και κάποιες μη λοιμώδεις νόσοι. Ποια είναι τα συμπτώματα της ιογενούς γαστρεντερίτιδας; Τα κύρια συμπτώματα της ιογενούς γαστρεντερίτιδας είναι οι έμετοι και η υδαρής διάρροια. Άλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν ναυτία, πυρετό, κοιλιακό άλγος, κεφαλαλγία και μυαλγίες. Στην πορεία της νόσου μπορεί να παρουσιαστεί αφυδάτωση. Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν 1-3 μέρες μετά τη μόλυνση και συνήθως διαρκούν 1-2 μέρες ή περισσότερο. Πώς μεταδίδεται η ιογενής γαστρεντερίτιδα; Η ιογενής γαστρεντερίτιδα είναι εξαιρετικά μολυσματική και μεταδίδεται από τον έμετο ή τα κόπρανα κάποιου μολυσμένου ατόμου μέσω: Επαφής πρόσωπο με πρόσωπο, για παράδειγμα με μία χειραψία με κάποιον που είναι φορέας και έχει τον ιό στα χέρια του Μολυσμένων αντικειμένων Μολυσμένων τροφίμων ή ποτών Η μόλυνση μπορεί επίσης να μεταδοθεί με τον αέρα όταν κάποιος μολυσμένος με τον ιό κάνει εμετό Τις περισσότερες περιπτώσεις ο ιός μεταδίδεται από κάποιον που έχει συμπτώματα. Ορισμένες φορές, βέβαια, μπορεί να μεταδοθεί και από άτομα χωρίς συμπτώματα, ιδίως μέσα στις […]

Αύξηση του αριθμού των περιστατικών ελονοσίας έχει σημειωθεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια  υπό το πρίσμα της προσφυγικής και της οικονομικής κρίσης. Τόσο οι  κλιματικές  αλλαγές όσο και  οι μαζικές  μετακινήσεις του πληθυσμού στην ευρύτερη περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου και της Νότιας Ευρώπης έχουν ευνοήσει την επανεμφάνιση της νόσου στη χώρα μας που από το 1974 θεωρείται ελεύθερη ελονοσίας. Σύμφωνα με επίσημα στοιχειά του ΚΕΕΛΠΝΟ καταγράφονται πανελλαδικά 20-110 εισαγόμενα κρούσματα ελονοσίας ετησίως, δηλαδή κρούσματα που προσβλήθηκαν σε χώρα του εξωτερικού και αφορούν κυρίως μετανάστες ή ταξιδιώτες που επιστρέφουν από χώρες όπου ενδημεί η ελονοσία. Από το 2009 όμως έχουμε σχεδόν ετησίως σε διάφορες περιοχές της πατρίδας μας κρούσματα P.vivax ελονοσίας με ενδείξεις εγχώριας μετάδοσης. Αυτά εμφανίζονται  κυρίως ως σποραδικά κρούσματα αλλά και σε συρροές (ιδίως για τα έτη 2011-2012). Τα περιστατικά αυτά αφορούν Έλληνες που εκδήλωσαν τη νόσο εντός της χώρας και χωρίς να έχουν ταξιδέψει στο εξωτερικό. Συγκεκριμένα το 2016 καταγράφηκαν συνολικά 111 κρούσματα ελονοσίας εκ των οποίων τα 6 είχαν ενδείξεις εγχώριας μετάδοσης. Για το 2017 τα κρούσματα ελονοσίας στη χώρα μας μέχρι τώρα ανέρχονται στα 57, εκ των οποίων τα 4 αφορούν περιπτώσεις με ελονοσία P.vivax εγχώριας μετάδοσης και εκδηλώθηκαν σε περιοχή της  Δυτικής Αχαΐας, στο Δήμο Ανδραβίδας-Κυλλήνης στην […]

Ο όρος «κυτταρίτιδα» στην Ελλάδα χρησιμοποιείται με λάθος τρόπο, εννοώντας την αυξημένη συγκέντρωση λίπους στους γλουτούς. Στην ιατρική ο όρος σημαίνει λοίμωξη του δέρματος και των υποκειμένων ιστών. Τα βακτηρίδια μπορεί να εισέλθουν στο δέρμα από μία μικρή πληγή όπως για παράδειγμα ένα τσίμπημα εντόμου. Ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις, η πύλη εισόδου δεν είναι εμφανής. Από τη στιγμή που τα βακτηρίδια έχουν εισέλθει στο δέρμα, προκαλούν ερυθρότητα και οίδημα το οποίο εξαπλώνεται γρήγορα. Η κυτταρίτιδα μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος αλλά εμφανίζεται συχνότερα στα πόδια. Συμπτώματα και διάγνωση της κυτταρίτιδας Η κυτταρίτιδα εκδηλώνεται με ερυθρότητα του δέρματος (ειδικά ερυθρότητα που εξαπλώνεται γρήγορα στο δέρμα), πόνο, αυξημένη θερμοκρασία του δέρματος και πυρετό. Ορισμένα στελέχη βακτηριδίων μπορεί να προκαλέσουν συσσώρευση πύου κάτω από το δέρμα (αποστήματα) ή να δημιουργήσουν φουσκάλες. Πολλά βακτηρίδια μπορεί να ευθύνονται για την εμφάνιση κυτταρίτιδας αλλά τα συχνότερα είναι ο στρεπτόκοκκος (ιδιαίτερα ο β-αιμολυτικός στρεπτόκοκκος) και ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος. Κάποιοι ασθενείς διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης κυτταρίτιδας, ειδικά αυτοί με χρόνιο οίδημα (λεμφοίδημα), οι παχύσαρκοι και οι διαβητικοί. Η κυτταρίτιδα μπορεί ακόμη να προκληθεί από μικροοργανισμούς που μεταδίδονται με δάγκωμα ζώου στο γλυκό ή αλμυρό νερό στη φύση. Η κυτταρίτιδα διαγιγνώσκεται με τη φυσική εξέταση. Δεν χρειάζεται […]

Τα κονδυλώματα προκαλούνται από τον ιό των ανθρώπινων κονδυλωμάτων (HPV). Αποτελούν ένα μέιζον ιατρικό πρόβλημα με παγκόσμια και καθολική διάδοση. Πόσο κοινές είναι οι λοιμώξεις από HPV; Οι λοιμώξεις από HPV είναι τόσο κοινές ώστε σχεδόν όλοι οι άνδρες και γυναίκες θα προσβληθούν τουλάχιστον μία φορά από αυτές κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Στους περισσότερους ασθενείς δεν παρουσιάζουν συμπτώματα με αποτέλεσμα να μεταδίδουν τον ιό εν αγνοία τους. Ποια είναι τα συμπτώματα της λοίμωξης από HPV; Στους περισσότερους ασθενείς δεν παρουσιάζεται κάποια συμπτωματολογία. Στη συντριπτική πλειοψηφία η λοίμωξη υποχωρεί χωρίς φαρμακευτική θεραπεία μέσα σε περίπου 2 χρόνια. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις η λοίμωξη μπορεί να διαρκέσει περισσότερο και να προκαλέσει κάποια είδη καρκίνου ή άλλες νόσους. Η λοίμωξη από HPV μπορεί να συνδέεται με: Καρκίνο του τραχήλου, του κόλπου και του αιδοίου στις γυναίκες Καρκίνο του πέους στους άντρες Καρκίνο του πρωκτού, του λαιμού, της γλώσσας και των αμυγδαλών τόσο στις γυναίκες όσο και στους άντρες. Πώς μεταδίδεται ο ιός HPV; Ο ιός του HPV μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή, με το κολπικό, το στοματικό ή/και το πρωκτικό σεξ. Ο φορέας μπορεί να μεταδώσει τον ιό ακόμα και αν ο ίδιος δεν παρουσιάζει συμπτώματα. Ο ιός μπορεί να παραμείνει […]

Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τη Φυματίωση

Γενικά για την πνευμονία

Αυτό είναι ένα κείμενο για την Τοξοπλάσμωση

Οι νευρολογικές εκδηλώσεις στην HIV-1 λοίμωξη είναι συχνές και μπορεί να οφείλονται σε απευθείας δράση του ιού, σε ανάπτυξη ευκαιριακών λοιμώξεων και νεοπλασμάτων λόγω ανοσοκαταστολής είτε σε τοξική δράση των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της. Το φάσμα των νευρολογικών διαταραχών που εμφανίζονται είναι ιδιαίτερα ευρύ, εφόσον μπορεί να προσβληθεί οποιαδήποτε δομή του νευρολογικού άξονα, από τον εγκέφαλο μέχρι τους μύες. Οι εκδηλώσεις από το νευρικό σύστημα εμφανίζουν σημαντική ετερογένεια οφειλόμενη κυρίως από το βαθμό ανοσοκαταστολής, όπως αυτό αντικατοπτρίζεται από τον  απόλυτο αριθμό CD4+ T-λεμφοκυττάρων αλλά και από την ταχύτητα που εξελίσσεται η νόσος, όπως αυτή εκτιμάται από το HIV-1 ιικό φορτίο του πλάσματος. Έτσι, άλλες εκδηλώσεις είναι συχνότερες στα αρχικά στάδια της λοίμωξης και διαφορετικές στα τελικά στάδια της νόσου. Οι νευρολογικές επιπλοκές στην HIV-1 λοίμωξη έχουν μειωθεί δραστικά μετά την εισαγωγή στη θεραπευτική της συνδυασμένης αντιρετροϊκής αγωγής υψηλής δραστικότητας (HAART). Κλινικά Σύνδρομα οφειλόμενα στον HIV-1 O HIV-1 είναι νευροτρόπος ιός. Οι συχνότερες νοσολογικές οντότητες που οφείλονται στη δράση του επί του νευρικού συστήματος είναι: Άσηπτη μηνιγγίτιδα: Μπορεί να είναι η πρώτη εκδήλωση της νόσου. και εκδηλώνεται με κεφαλαλγία, φωτοφοβία και αυχενική δυσκαμψία. Είναι αυτοπεριοριζόμενη νόσος και υποχωρεί αυτόματα μετά από αρκετές ημέρες.  Σε μερικές περιπτώσεις είναι δυνατό να προσβληθούν […]

Η οξεία αυτή, αρκετά συχνή λοίμωξη οφείλεται στην επανενεργοποίηση του ιού της ανεμευλογιάς-έρπητα ζωστήρα (VZ) που λαθροβιεί εντός των αισθητικών γαγγλίων, σε όλα τα άτομα που νόσησαν κάποτε από ανεμευλογιά. Είναι σημαντικά συχνότερη και βαρύτερη στους ηλικιωμένους και σ’ εκείνους που πάσχουν από κακοήθη νοσήματα, ειδικά από λέμφωμα, όπως και σε ασθενείς που πάσχουν από AIDS. Κλινική εικόνα Την έκθυση του χαρακτηριστικού εξανθήματος στο προσβαλλόμενο δερματοτόμιο προαναγγέλλουν άλγη, αίσθημα κνησμού ή παραισθησίες ριζιτικής κατανομής, που συχνά συγχέονται με άλλου τύπου νευραλγίες ή συμπτώματα από τα σπλάγχνα (πλευρίτιδα, οξεία κοιλία κ.α.). Τα δερματοτόμια που προσβάλλονται συχνότερα είναι από το Θ3 έως το Θ12 και ο 1ος κλάδος (οφθαλμικός) του τριδύμου. Το εξάνθημα, αρχικά ερυθηματώδες, μετατρέπεται σε φυσαλιδώδες εντός 24ώρου. Τις επόμενες 3 ημέρες οι φυσαλίδες μεταπίπτουν σε φλύκταινες, οι οποίες ακολούθως εσχαροποιούνται και αποπίπτουν σε 2-3 εβδομάδες. Ο πόνος και η δυσαισθησία διαρκούν συνήθως για 1 έως 4 εβδομάδες, αλλά περίπου στο ένα τρίτο των ασθενών, το άλγος επιμένει για μήνες ή ακόμη και χρόνια και αποτελεί δύσκολο θεραπευτικό πρόβλημα. Η προσβολή γαγγλίων των εγκεφαλικών συζυγιών συνδέεται με δύο ειδικά σύνδρομα, που συνοδεύονται και από παραλυτικά φαινόμενα: Οφθαλμικός έρπης (έρπης του Γασσερείου γαγγλίου), με άλγος και εξάνθημα στην κατανομή του πρώτου […]

Κλινική εικόνα – Διάγνωση Η συμπτωματολογία της οξείας ιογενούς εγκεφαλίτιδας περιλαμβάνει, ανεξαρτήτως μορφής: Κεφαλαλγία Πυρετό Διαταραχή του επιπέδου συνείδησης Διαταραχή της συμπεριφοράς Εστιακές νευρολογικές εκδηλώσεις όπως ημιπληγία, εστιακές ή γενικευμένες επιληπτικές κρίσεις, αλλά και διαταραχές του λόγου. Σημαντικές πληροφορίες για τη διάγνωση μπορεί να προσφέρουν: Η μελέτη των επιδημιολογικών στοιχείων π.χ. η εποχή του έτους που εκδηλώθηκε η νόσος (άνοιξη και φθινόπωρο). Η παρουσία πολλών κρουσμάτων μιας ιογενούς συστηματικής λοίμωξης στη κοινότητα, συχνά υποδηλώνει το παθογόνο αίτιο. Το ιστορικό π.χ. ιστορικό δαγκώματος από κάποιο ζώο μολυσμένο από τον ιό της λύσσας. Η αντικειμενική εξέταση του ασθενούς ενδέχεται να αποκαλύψει το χαρακτηριστικό εξάνθημα μιας συστηματικής ιογενούς λοίμωξης. Ο παρακλινικός έλεγχος, που περιλαμβάνει: Εξέταση του ΕΝΥ (γενική εξέταση, αναζήτηση αντισωμάτων, PCR) ΗΕΓράφημα για την εκτίμηση κυρίως των μεταβολών του συνειδησιακού επιπέδου Αξονική και μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου Βιοψία εγκεφάλου σε ορισμένες περιπτώσεις Θεραπεία Δεν υπάρχει αιτιολογική θεραπεία, οπότε αυτή είναι υποστηρικτική και συμπτωματική.  

Το κοινό κρυολόγημα είναι η πιο συχνή λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος του ανθρώπου και μαζί με τη γρίπη αποτελούν την πρώτη αιτία νοσηρότητας στον δυτικό κόσμο. Παρότι όλα τα κρυολογήματα συχνά τα αναφέρουμε ως γρίπη, η αλήθεια είναι ότι το κοινό κρυολόγημα και η γρίπη είναι διαφορετικές νόσοι. Το κοινό κρυολόγημα οφείλεται σε περισσότερους από 200 ιούς και μπορεί να προσβάλει το ίδιο άτομο δυο – τρεις φορές ετησίως. Εμφανίζεται με τη μορφή μικροεπιδημιών κυρίως κατά τους χειμερινούς μήνες επειδή μεταδίδεται πολύ εύκολα, τόσο με τα σταγονίδια που παράγονται με τον βήχα όσο και με τα χέρια. Τα συμπτώματα δεν είναι βαριά, είναι όμως βασανιστικά για τις ημέρες που διαρκεί το κρυολόγημα και διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Συνήθως περιλαμβάνουν πονόλαιμο την πρώτη ημέρα, ρινική συμφόρηση, καταρροή και φτερνίσματα από τη δεύτερη ημέρα και ακολουθεί αργότερα ο βήχας, ενώ συνοδεύονται από πονοκέφαλο και κακουχία. Πυρετός στους ενηλίκους σπάνια εμφανίζεται, ενώ είναι συχνότερος στα παιδιά. Τα συμπτώματα διαρκούν συνήθως τρεις έως επτά ημέρες, ενώ ο βήχας μπορεί να επιμείνει για περισσότερο. Η γρίπη οφείλεται στους ιούς της γρίπης Α και Β. Εμφανίζεται με τη μορφή σποραδικών κρουσμάτων και μικροεπιδημιών. Κάθε δέκα – δεκαπέντε έτη εμφανίζεται με τη μορφή πανδημίας και προσβάλλει […]

Ο Λοιμωξιολόγος παρέχει ιατρικές συμβουλές και οδηγίες για κάθε περιστατικό λοίμωξης σε οποιοδήποτε τμήμα του Νοσοκομείου και ιδιαίτερα στα τμήματα βαρέως πασχόντων, όπως είναι οι Μονάδες Εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ), οι μονάδες εμφραγμάτων ή τα αιματολογικά-ογκολογικά τμήματα όταν αυτό κριθεί απαραίτητο. Συμμετέχει στην επιδημιολογική επαγρύπνηση για τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, κυρίως στις περιπτώσεις αναδυόμενων αντοχών στα αντιβιοτικά και στην εφαρμογή στοχευμένων μέτρων περιορισμού της εξάπλωσης τους σε συνεργασία με τα μικροβιολογικά τμήματα του Νοσοκομείου, την επιτροπή Νοσοκομειακών λοιμώξεων και τις Νοσηλεύτριες λοιμώξεων. Παρέχει γρήγορα και άμεσα συμβουλές για την αντιμετώπιση περιστατικών έκθεσης του προσωπικού του Νοσοκομείου σε μολυσματικά υγρά και αντικείμενα. ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΕΚ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ: Παρακολούθηση ασθενών με συνήθεις λοιμώξεις εκ της κοινότητας: Αναπνευστικού συστήματος (Παραρρινοκολπίτιδα, Βρογχίτιδα, Πνευμονία), Ουροποιητικού συστήματος (Ουρηθρίτιδα, Κυστίτιδα, Προστατίτιδα, Πυελονεφρίτιδα, υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις) Γεννητικού συστήματος (ορχεοεπιδυδιμίτιδα, κολπίτιδα, σαλπιγγίτιδα, ενδομητρίτιδα) Κεντρικού νευρικού συστήματος (μηνιγγίτδα, εγκεφαλίτιδα, εγκεφαλικό απόστημα) Δέρματος και μαλακών μορίων (ερυσίπελας, κυτταρίτιδα, θρομβοφλεβίτιδα, νεκρωτικές φλεγμονές, λοιμώξεις από δήγματα ζώων, πυώδης ιδραδενίτιδα) Οστών και αρθρώσεων (σηπτική αρθρίτιδα, οστεομυελίτιδα) ΕΝΔΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ: Αντιμετώπιση λοιμώξεων που εμφανίζονται σε νοσηλευόμενους ασθενείς ΕΙΔΙΚΕΣ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ: Φυματίωση, Βρουκέλλωση, Εχινοκοκκίαση, Λεϊσμανίαση, παρασιτικές λοιμώξεις, ΗΙV λοίμωξη και άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, καθώς και ιογενείς και μυκητιακές λοιμώξεις. ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΩΝ: Λοιμώξεις που εμφανίζονται σε ταξιδιώτες, προληπτικοί εμβολιασμοί και μέτρα ανάλογα […]

Η θεραπεία των λοιμώξεων συνήθως συνιστάται στη χορήγηση αντιβιοτικών. Ωστόσο η συνταγογράφηση αντιβιοτικών δεν είναι απαραίτητη σε κάθε λοίμωξη. Η χορήγησή τους όταν δεν είναι απαραίτητη, όπως π.χ. στις ιογενείς λοιμώξεις, μπορεί να έχει δυσμενείς συνέπειες στη υγεία σας και να συμβάλει σημαντικά στη διόγκωση του προβλήματος της μικροβιακής αντοχής. Από την άλλη πλευρά , η επιτυχής αντιμετώπιση μιας λοίμωξης στηρίζεται όχι μόνο στην ορθολογική επιλογή του αντιβιοτικού αλλά και στην σωστή επιλογή της δοσολογίας και της διάρκειας χορήγησής του. Τα αντιβιοτικά είναι φάρμακα που μπορούν να σας δοθούν από το στόμα (σε μορφή χαπιών), να χορηγηθούν ενδομυϊκώς ή ενδοφλεβίως. Σε κάποιες περιπτώσεις η αγωγή μπορεί να διενεργηθεί απευθείας στο λοιμωξιολογικό ιατρείο, μειώνοντας την πιθανότητα της ανάγκης νοσηλείας.

Οι περισσότερες κοινές λοιμώξεις μπορούν να αντιμετωπιστούν με επιτυχία από τον προσωπικό σας ιατρό . Ωστόσο ο γιατρός σας, μπορεί χρειαστεί να σας παραπέμψει σε έναν ειδικό όταν μια λοίμωξη είναι δύσκολο να εντοπιστεί μια λοίμωξη συνοδεύεται από υψηλό πυρετό και δεν ανταποκρίνεται σε κοινά αντιβιοτικά μια λοίμωξη εμφανίζεται σε ασθενή με χρόνια υποκείμενα νοσήματα η πρόληψη και η θεραπεία των λοιμώξεων αποτελεί μέρος της συνολικής φροντίδας του ασθενούς όπως στους ασθενείς με υποκείμενη ανοσοκαταστολή που υποφέρουν συχνά από υποτροπιάζουσες λοιμώξεις ή λοιμώξεις από ειδικά παθογόνα ένα υγιές άτομο σχεδιάζει να ταξιδέψει σε μια ξένη χώρα ή σε μια τοποθεσία όπου ο κίνδυνος μόλυνσης από ειδικά και μη ειδικά λοιμώδη νοσήματα είναι μεγάλος μια λοίμωξη εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της κύησης Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις , η εξειδικευμένη εκπαίδευση και τα ειδικά διαγνωστικά εργαλεία του Λοιμωξιολόγου μπορούν να σας βοηθήσουν να προσδιορίσετε την αιτία της ασθένειας και να κατευθύνουν εσάς και τον προσωπικό σας ιατρό στην καλύτερη προσέγγιση της θεραπείας.