Λοιμώξεις

Πριν την εισαγωγή του αντιστοίχου εμβολίου στο πρόγραμμα εμβολιασμών, οι λοιμώξεις από ροταϊό ήταν ιδιαίτερα κοινές, ιδιαίτερα στα παιδιά κάτω των 5 ετών. Οι ιοί μεταδίδονται ταχέως κυρίως δια μέσου της κοπρανοστοματικής οδού και συχνότερα όταν τα παιδιά φέρνουν τα χέρια τους στο στόμα μετά την επαφή με ένα μολυσμένο αντικείμενο. Ο ιός είναι σταθερός στο περιβάλλον και μπορεί να επιβιώσει σε διάφορες επιφάνειες ή αντικείμενα μέχρι και για 10 μέρες, ενώ συχνά βρίσκεται και στο νερό ή το φαγητό. Το Εμβόλιο του Ροταϊού Πρέπει να Χορηγείται στα Βρέφη στην Ηλικία των 2,4 και 6 Μηνών Σύμφωνα με το πρόγραμμα εμβολιασμών, η ανοσοποίηση για το ροταϊό γίνεται με τη χορήγηση ενός από τα παρακάτω δύο εμβόλια: RotaTeq (RV5), εγκρίθηκε το 2006 και χορηγείται σε 3 δόσεις (ηλικίες 2, 4 και 6 μηνών) Rotarix (RV1), εγκρίθηκε το 2008 και χορηγείται σε 2 δόσεις (ηλικίες 2 και 4 μηνών) Η πρώτη δόση και των δύο εμβολίων πρέπει να χορηγείται πριν την ηλικία των 15 εβδομάδων, ενώ όλες οι δόσεις πρέπει να έχουν χορηγηθεί πριν την ηλικία των 8 μηνών. Το Εμβόλιο του Ροταϊού είναι Ασφαλές και Αποτελεσματικό στην Πρόληψη της Λοίμωξης από Ροταϊό Και τα δύο παραπάνω εμβόλια έχουν αποτελεσματικότητα πάνω από […]

Μία από τις συχνότερες κατηγορίες λοιμώξεων, οι ουρολοιμώξεις, εμφανίζονται όταν επιβλαβείς μικροοργανισμοί εισέρχονται στον ουροποιητικό σωλήνα. Αν και οι μικροοργανισμοί αυτοί μπορεί να περιλαμβάνουν και μύκητες ή ιούς, οι περισσότερες ουρολοιμώξεις προκαλούνται από βακτήρια. Ο οργανισμός τυπικά απομακρύνει τα βακτήρια αυτά πριν προκαλέσουν συμπτώματα, ωστόσο διάφοροι παράγοντες κινδύνου, από τη σεξουαλική δραστηριότητα μέχρι διάφορες υποκείμενες νόσους, μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης μίας ουρολοίμωξης. Συχνότερα Αίτια και Παράγοντες Κινδύνου Αν και οι ουρολοιμώξεις μπορεί να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε σημείο του ουροποιητικού συστήματος (στο οποίο περιλαμβάνονται η ουροδόχος κύστη, οι νεφροί, οι ουρητήρες και η ουρήθρα), οι περισσότερες επηρεάζουν την ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα, δηλαδή τον κατώτερο ουροποιητικό σωλήνα. Τα βακτήρια που συνδέονται συχνότερα με τις ουρολοιμώξεις είναι τα Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae και Proteus mirabilis. Φύλο Οι γυναίκες διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο ουρολοιμώξεων σε σχέση με τους άνδρες, κυρίως εξ’ αιτίας ανατομικών λόγων. Οι γυναίκες έχουν μικρότερη ουρήθρα (σε μήκος), γεγονός που επιτρέπει στα βακτήρια να φτάσουν ευκολότερα στην ουροδόχο κύστη, όπου προκαλούν λοίμωξη. Επιπλέον, το άνοιγμα της ουρήθρας στις γυναίκες βρίσκεται πλησιέστερα στον πρωκτό, όπου συνήθως βρίσκονται τα βακτήρια που προκαλούν ουρολοιμώξεις. Εγκυμοσύνη Εξ’ αιτίας των αλλαγών που συμβαίνουν στον ουροποιητικό σωλήνα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι ουρολοιμώξεις […]

Η χρόνια χρήση αναστολέων αντλίας πρωτονίων αυξάνει τον κίνδυνο ιογενούς γαστρεντερίτιδας, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μίας νέας έρευνας. Συγκεκριμένα, για κάθε 153 άτομα που παίρνουν τα φάρμακα αυτά κατά τους χειμερινούς μήνες, ένας από αυτούς θα παρουσιάσει λοίμωξη από εντεροϊό, όπως ανέφερε η Ana-Maria Vilcu, MSc και οι συνεργάτες της, από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι. Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό JAMA Network Open. Σε ένα άρθρο που συνόδευσε την έρευνα, οι επιστήμονες ανέφεραν ότι η έρευνα αυτή επιβεβαιώνει τα ήδη υπάρχοντα δεδομένα που δείχνουν ότι οι γιατροί πρέπει να αποφεύγουν την αλόγιστη χρήση των φαρμάκων αυτών με σκοπό να αποφευχθούν οι ανεπιθύμητες ενέργειες. Οι αναστολείς αντλίας πρωτονίων περιορίζουν το γαστρικό υγρό στο στόμαχο αποκλείοντας ένα ένζυμο που επάγει την παραγωγή του. Ωστόσο, η μείωση της έκκρισης υδροχλωρικού οξέος μπορεί να καταστήσει το στόμαχο πιο ευάλωτο σε παθογόνα του γαστρεντερικού, αποδυναμώνοντας παράλληλα το ανοσοποιητικό σύστημα. Αν και οι αναστολείς αντλίας πρωτονίων θεωρούνται γενικά ασφαλή φάρμακα, αρκετές έρευνες έχουν παρατηρήσει σύνδεση ανάμεσα στη μακροχρόνια χρήση των φαρμάκων αυτών και μία σειρά ανεπιθυμήτων ενεργειών, όπως τα κατάγματα από οστεοπόρωση, η ανεπάρκεια βιταμίνης Β12, η νεφρική νόσος και οι λοιμώξεις, μεταξύ των οποίων και οι εντερικές λοιμώξεις από […]

Η γρίπη είναι μία λοίμωξη του αναπνευστικού που είναι ιδιαίτερα κοινή κατά τους χειμερινούς μήνες. Προκαλεί συμπτώματα όπως βήχα, μυαλγίες και πονόλαιμο τα οποία εμφανίζονται με διαφορετική ένταση σε κάθε ασθενή. Η γρίπη είναι αποτέλεσμα λοίμωξης από τον ομώνυμο ιό. Η μόλυνση με τον ιό γίνεται μέσω της άμεσης επαφής με ένα φορέα της νόσου ή αγγίζοντας μία επιφάνεια που φέρει σωματίδια του ιού και ακολούθως φέρνοντας τα χέρια στη μύτη ή το στόμα μας. Υπάρχουν 4 είδη του ιού της γρίπης και συγκεκριμένα τα A, B, C και D. Οι ιοί Α και Β είναι αυτοί που ευθύνονται για τις περισσότερες επιδημίες κατά τους χειμερινούς μήνες. Ο ιός C προκαλεί συνήθως ήπια νόσηση και σπάνια προκαλεί επιδημίες, ενώ ο ιός D επηρεάζει περισσότερο τα βοοειδή και σπάνια τον άνθρωπο. Συμπτώματα Τα συμπτώματα της γρίπης εμφανίζονται αιφνιδίως και περιλαμβάνουν: Γενικότερο αίσθημα αδιαθεσίας Βήχα, ο οποίος είναι συνήθως ξηρός Ρινική καταρροή Πονόλαιμο Μυαλγίες Κεφαλαλγίες Αίσθημα κόπωσης Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να εμφανιστεί επίσης πυρετός. Οι ασθενείς με γρίπη μπορεί να παρουσιάσουν ακόμη έμετο ή διάρροια. Τα συμπτώματα αυτά είναι συχνότερα στα παιδιά παρά στους ενήλικες. Το κοινό κρυολόγημα προκαλεί παρόμοια συμπτώματα με τη γρίπη, ωστόσο αυτά εμφανίζονται σταδιακά. Πώς διαφέρει ο […]

Αρκετοί άνθρωποι έχουν συνδέσει τον ψυχρό καιρό με το κοινό κρυολόγημα. Αν και ο καιρός δεν συνδέεται άμεσα με τη νόσο, οι ιοί που ευθύνονται για το κοινό κρυολόγημα μεταδίδονται ευκολότερα στις χαμηλές θερμοκρασίες, ενώ η έκθεση στον ψυχρό και ξηρό αέρα μπορεί να επηρεάσει αρνητικά το ανοσοποιητικό σύστημα. Ρινοϊοί και Κοινό Κρυολόγημα Κάθε χρόνο, εκατομμύρια άνθρωποι νοσούν από κοινό κρυολόγημα παγκοσμίως, με τους ενήλικες να παρουσιάζουν περίπου 2 ή 3 λοιμώξεις από τον ιό κατά μέσο όρο. Αρκετοί ιοί μπορούν να προκαλέσουν κοινό κρυολόγημα. Αυτοί που ενοχοποιούνται συχνότερα, ωστόσο, είναι οι ρινοϊοί, μία οικογένεια ιών που ευθύνεται για περισσότερο από το 50% των περιστατικών κοινού κρυολογήματος. Οι λοιμώξεις από τους ρινοϊούς συνδέονται συνήθως με ήπια συμπτώματα κρυολογήματος, ωστόσο συχνά μπορεί να προκαλέσουν σοβαρότερες νόσους, όπως η βρογχίτιδα και η πνευμονία, ιδιαίτερα σε ασθενείς με κατεσταλμένο ανοσοποιητικό σύστημα. Οι ρινοϊοί μεταδίδονται συνήθως: Μέσω της άμεσης επαφής μεταξύ δύο ανθρώπων Μέσω σταγονιδίων του αέρα που μπορεί να εισπνεύσει ένας άνθρωπος Μετά την εισπνοή τους, οι ρινοϊοί μπορούν να προσκολληθούν στα κύτταρα των αεροφόρων οδών. Εκεί, αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται με αποτέλεσμα περισσότερα σωματίδια του ιού να εξαπλώνονται στο ανώτερο αναπνευστικό. Οι Επιδράσεις του Ψυχρού Καιρού στους Ιούς Αρκετές έρευνες έχουν δείξει ότι […]

Η λοίμωξη από ιλαρά στα παιδιά μπορεί να εξαλείψει τη μνήμη του ανοσοποιητικού συστήματος για άλλες νόσους, όπως για παράδειγμα τη γρίπη, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις δύο νέων ερευνών. Κατά συνέπεια, τα παιδιά που αναρρώνουν από την ιλαρά μπορεί να έχουν αυξημένη ευαισθησία σε άλλα παθογόνα από τα οποία δεν κινδύνευαν πριν από τη λοίμωξη αυτή. Οι παρατηρήσεις των παραπάνω ερευνών δημοσιεύτηκαν στα Science και Science Immunology. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τους πρώτους μήνες του 2019 σημειώθηκαν συνολικά περισσότερα περιστατικά ιλαράς σε σχέση με κάθε χρόνο από το 2006. Τα στατιστικά αυτά είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά καθώς δείχνουν ότι ο αριθμός των ατόμων που έχουν εμβολιαστεί για τον ιό μειώνεται. Οι έρευνες ουσιαστικά αναδεικνύουν τη σημαντικότητα του εμβολιασμού για την ιλαρά, είπε ο Michael Mina, ένας ανοσολόγος από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και συγγραφέας της έρευνας που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Science. Ο ιός της ιλαράς είναι ιδιαίτερα λοιμώδης και μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές, μεταξύ των οποίων και η πνευμονία. Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι ο ιός προκαλεί κάποιου είδους «αμνησία» στο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως τόνισε ο Duane Wesemann, ένας ανοσολόγος από το Brigham and Women’s Hospital στη Βοστόνη. Όταν ο οργανισμός αντιμετωπίζει επιτυχώς μία λοίμωξη, παράγονται ειδικά ανοσιακά […]

Από την πρώτη εμφάνιση του ιού MERS-CoV (Middle East respiratory syndrome coronavirus) στη Σαουδική Αραβία το 2012, έχουν καταγραφεί συνολικά περισσότερα από 2.400 περιστατικά της νόσου, τα οποία έχουν οδηγήσει στο θάνατο 800 ασθενείς.Τα υψηλά ποσοστά θνησιμότητας της νόσου (35%) έχουν οδηγήσει τους επιστήμονες σε αναζήτηση παραγόντων που συμβάλλουν στην εμφάνιση αυτής της σοβαρής και συχνά θανατηφόρου λοίμωξης. Τα κλινικά δεδομένα σήμερα έχουν αναδείξει το διαβήτη ως σημαντικό παράγοντα κινδύνου για τη νόσο, καθώς και άλλες συνοσηρότητες, όπως η νεφρική νόσος, η καρδιαγγειακή νόσος και οι πνευμονικές παθήσεις. Ερευνητές από τη Σχολή Ιατρικής του Μέριλαντ (UMSOM) και την Ιατρική Σχολή Johns Hopkins έδειξαν, σε μία έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Clinical Investigation Insights, ότι ο διαβήτης αυξάνει τη θνησιμότητα από τον ιό MERS-CoV. Η ανακάλυψη αυτή προσφέρει επίσης σημαντικές πληροφορίες που μπορούν να εξηγήσουν γιατί και άλλες παθήσεις του αναπνευστικού, όπως η γρίπη και η πνευμονία, είναι σοβαρότερες στους διαβητικούς ασθενείς. Οι επιστήμονες εξερεύνησαν τη σύνδεση ανάμεσα στο διαβήτη και τον ιό MERS-CoV σε ένα μοντέλο ποντικών και ανακάλυψαν ότι, αν και ο ιός δεν πολλαπλασιαζόταν το ίδιο γρήγορα στα διαβητικά ποντίκια σε σχέση με την ομάδα ελέγχου, τα διαβητικά ποντίκια παρουσίαζαν μία καθυστερημένη και παρατεταμένη φλεγμονώδη […]

Το σύνδρομο μετα-ιικής κόπωσης ή PVFS (Post-Viral Fatigue Syndrome) αναφέρεται σε ένα αίσθημα κόπωσης και αδυναμίας που παραμένει μετά την αντιμετώπιση μίας ιογενούς λοίμωξης. Μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και μετά από κοινές λοιμώξεις, όπως για παράδειγμα η γρίπη. Ορισμένοι ασθενείς μπορεί να παρουσιάσουν μετα-ιικά συμπτώματα, όπως αίσθημα κόπωσης, για εβδομάδες ή ακόμα και για μήνες μετά την αντιμετώπιση μίας λοιμώξης. Το σύνδρομο μετα-ιικής κόπωσης μπορεί να ομοιάζει με άλλα προβλήαμτα υγείας, ωστόσο είναι σημαντικό να μιλήστε με τον γιατρό σας για να αντιμετωπίσετε τα συμπτώματά του αν παραμείνουν για μεγάλη διάρκεια. Τι είναι το Σύνδρομο Μετα-Ιιικής Κόπωσης; Όπως φαίνεται από το όνομά του, το σύνδρομο μετα-ιικής κόπωσης εμφανίζεται μετά την αποδρομή μίας ιογενούς λοίμωξης. Μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και μετά από σχετικά απλές λοιμώξεις, όπως για παράδειγμα η γρίπη ή το κοινό κρυολόγημα. Μετά την αντιμετώπιση του ιού από το ανοσολογικό σύστημα, το σύνδρομο μετα-ιικής κόπωσης μπορεί να προκαλέσει αίσθημα εξάντλησης της ενέργειας και γενικότερης αδιαθεσίας. Το αίσθημα αυτό μπορεί να παραμείνει για μερικές ημέρες ή ακόμα και για αρκετούς μήνες μετά την αποδρομή της ιογενούς λοίμωξης. Ο προκλητικός παράγοντας για την εμφάνιση του συνδρόμου μετα-ιικής κόπωσης φαίνεται ότι είναι μία αντίδραση στον ίδιο τον ιό. Αρκετοί γιατροί αντιμετωπίζουν το […]

Ο ιός της γρίπης δεν είναι εξίσου επικίνδυνος για όλους τους ασθενείς. Η ομάδα που κινδυνεύει περισσότερο είναι αυτή των ενηλίκων άνω των 65 ετών, στους οποίους παρατηρείται το 90% των θανάτων και το 50-70% των νοσηλειών από τη γρίπη. Οι ηλικιωμένοι διατρέχουν επίσης τον υψηλότερο κίνδυνο μακροπρόθεσμων επιπλοκών, οι οποίες περιλαμβάνουν μειωμένη λειτουργικότητα και αναπηρία. 1. Η Προχωρημένη Ηλικία και οι Χρόνιες Παθήσεις Αυξάνουν τους Κινδύνους από τη Γρίπη Οι ηλικιωμένοι πάσχουν συνήθως από διάφορες χρόνιες παθήσεις, όπως η καρδιαγγειακή νόσος, ο διαβήτης, η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια ή το άσθμα, οι οποίες αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο επιπλοκών. Επιπλέον, η μειωμένη δράση του ανοσοποιητικού συστήματος λόγω της ηλικίας αυξάνει τη συμπτωματολογία της νόσου και περιορίζει την αποτελεσματικότητα του σχετικού εμβολίου. Η αδυναμία (frailty) είναι ένας ακόμα παράγοντας που αυξάνει την ευαισθησία στη γρίπη και πρέπει πάντοτε να λαμβάνεται υπόψη στη διαχείριση της νόσου. Η γρίπη έχει άμεσες αλλά και έμμεσες επιδράσεις στην υγεία των ηλικιωμένων. Οι άμεσες επιδράσεις περιλαμβάνουν επιδείνωση των χρονίων νόσων, καθώς και εμφάνιση άλλων παθήσεων, όπως η βρογχίτιδα και η πνευμονία. Η γρίπη μπορεί, ωστόσο, να έχει και έμμεσες επιδράσεις καθώς μπορεί να προκαλέσει έμφραγμα του μυοκαρδίου ή εγκεφαλικό επεισόδιο. Μπορεί επίσης να επιδεινώσει τις νεφρικές νόσους, […]

Η βρογχιολίτιδα είναι μία λοίμωξη των πνευμόνων που εμφανίζεται κυρίως στα παιδιά κατά τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες. Η νόσος επηρεάζει τους κατώτερους αεραγωγούς, μπορεί να είναι ιδιαίτερα σοβαρή και συνήθως απαιτεί αντιμετώπιση από γιατρό. Η βρογχιολίτιδα διαγιγνώσκεται συνήθως σε παιδιά ηλικίας κάτω των 2 ετών. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ειδικών, κατά το πρώτο έτος ζωής ενός παιδιού, ο κίνδυνος εμφάνισης βρογχιολίτιδας είναι 11-15%. Συμπτώματα Τα αρχικά συμπτώματα της βρογχιολίτιδας ομοιάζουν αυτά του κοινού κρυολογήματος και περιλαμβάνουν: Ρινική καταρροή Πυρετό Βήχα Στο στάδιο αυτό, δεν χρειάζεται να επισκεφθείτε τον γιατρό, καθώς ο τελευταίος δεν μπορεί να ξεχωρίσει το κοινό κρυολόγημα από τη βρογχιολίτιδα με βάση τα παραπάνω συμπτώματα. 48-72 Ώρες Αργότερα Στη βρογχιολίτιδα, η λοίμωξη επεκτείνεται στους κατώτερους αεραγωγούς (και τα βρογχιόλια) προκαλώντας φλεγμονή. Η συσσώρευση υγρού μπορεί να αποκλείσει τους κατώτερους αεραγωγούς. Ως αποτέλεσμα 2-3 ημέρες αργότερα, οι ασθενείς μπορεί να παρατηρήσουν σημαντική επιδείνωση των συμπτωμάτων τους. Συχνά εμφανίζεται δύσπνοια την οποία ο ασθενής προσπαθεί να αντιμετωπίσει αναπνέοντας εντονότερα. Οι περισσότεροι ασθενείς επισκέπτονται τον γιατρό σε αυτό το στάδιο. Κατά τη φυσική εξέταση και την ακρόαση των πνευμόνων ο γιατρός αντιλαμβάνεται συνήθως συριγμό και εισπνευστικούς ρόγχους. Σοβαρότητα των Συμπτωμάτων Οι ασθενείς που πάσχουν από βρογχιολίτιδα μπορεί να παρουσιάσουν διάφορα […]

Η πρόβλεψη των ιών της γρίπης που θα κυκλοφορήσουν το χειμώνα αποτελεί πρόκληση για τους ειδικούς. Για φέτος, μάλιστα, τα 2 από τα 4 στελέχη που έχουν επιλεγεί για το εμβόλιο πιθανώς δεν θα προσφέρουν τη μέγιστη δυνατή προστασία. Οι ειδικοί για τη γρίπη συγκεντρώνονται δύο φορές το χρόνο στα γραφεία του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας για να εξετάσουν τα επιδημιολογικά δεδομένα προσπαθώντας να προβλέψουν ποια στελέχη της γρίπης θα κυριαρχήσουν τον επόμενο χειμώνα. Η επιλογή των στελεχών για το Βόρειο Ημισφαίριο γίνεται στα τέλη του Φεβρουαρίου, ενώ για το Νότιο Ημισφαίριο στα τέλη του Σεπτεμβρίου. Οι επιλογές που έκαναν οι επιστήμονες την προηγούμενη εβδομάδα για το εμβόλιο του Νοτίου Ημισφαιρίου δείχνουν ότι οι 2 από τους 4 ιούς που έχουν περιληφθεί στο εμβόλιο για το Βόρειο Ημισφαίριο ίσως δεν είναι ιδανικοί. Ο λόγος για τον ιό της γρίπης Α/Η3Ν2 και τον ιό της γρίπης Β/Victoria. Η επιτροπή αποφάσισε ότι οι δύο παραπάνω ιοί πρέπει να ενημερωθούν, καθώς τα δύο στελέχη που χρησιμοποιούνται στο εμβόλιο του Βορείου Ημισφαιρίου δεν περιλαμβάνουν τα στελέχη που κυκλοφορούν περισσότερο σήμερα. Όπως δήλωσε η Δρ Ντανούτα Σκοουρόνσκι, μία ειδική επιδημιολόγος για τη γρίπη, υπάρχει «ασυμφωνία» ανάμεσα στα στελέχη του εμβολίου με τα 2 στελέχη που κυκλοφορούν […]

Ο έρπης είναι μία κοινή λοίμωξη που προκαλείται από τον ιό του απλού έρπητα. Το σημαντικότερο, ίσως, σύμπτωμα της λοίμωξης είναι το χαρακτηριστικό εξάνθημα το οποίο μπορεί να εμφανιστεί στα γεννητικά όργανα, γύρω από το στόμα ή σε άλλα σημεία του σώματος. Υπάρχουν δύο είδη ιού του απλού έρπητα (HSV) τα οποία ευθύνονται για την εμφάνιση εξανθήματος σε διαφορετικές περιοχές: Ο HSV-1, ο οποίος προκαλεί τον επιχείλιο έρπητα. Ο ιός εξαπλώνεται στο σίελο και επηρεάζει την περιοχή γύρω από το στόμα και τη μύτη. Ο HSV-2, ο οποίος προκαλεί τον έρπητα των γεννητικών οργάνων και μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή. Το εξάνθημα της λοίμωξης εντοπίζεται στα γεννητικά όργανα αν και μπορεί να εμφανιστεί και στο στόμα. Ποια είναι η Κλινική Εικόνα ενός Ερπητικού Εξανθήματος; Ο έρπης προκαλεί μικρά δερματικά έλκη τα οποία εντοπίζονται συνήθως γύρω από το στόμα και τη μύτη, ωστόσο μπορεί να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος. Η εντόπιση του εξανθήματος εξαρτάται από το σημείο που έγινε η μόλυνση. Το πρώτο σημείο μίας έξαρσης του έρπη είναι μία καυστική ή κνησμώδης αίσθηση στην περιοχή που επηρεάζεται. Η αίσθηση αυτή εμφανίζεται συνήθως 1 μέρα πριν το εξάνθημα. Οι βλάβες του εξανθήματος είναι συνήθως ευαίσθητες, επώδυνες και συνοδεύονται από […]

Το σύνδρομο Reye είναι μία σπάνια νόσος που μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες σε όλα τα οργανικά συστήματα, ωστόσο επηρεάζει περισσότερο τον εγκέφαλο και το ήπαρ. Αν και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, εκδηλώνεται συχνότερα σε άτομα νεαρής ηλικίας, ιδιαίτερα σε παιδιά ηλικίας 4-12 ετών. Το σύνδρομο Reye έχει πάρει το όνομά του από τον Αυστραλό παθολόγο R. Douglas Reye ο οποίος παρατήρησε για πρώτη φορά τη νόσο το 1963. Τα ακριβή αίτια του συνδρόμου Reye είναι άγνωστα, ωστόσο αρκετές έρευνες έχουν συνδέσει την εμφάνισης της νόσου με τη χρήση ασπιρίνης. Αίτια Όπως προαναφέρθηκε, τα ακριβή αίτια του συνδρόμου Reye δεν είναι γνωστά, ενώ δεν υπάρχει κάποια γνωστή θεραπεία. Η νόσος εμφανίζεται συχνότερα σε παιδιά και νεαρούς ενήλικες που βρίσκονται στο στάδιο της ανάρρωσης από μία ιογενή λοίμωξη, όπως το κοινό κρυολόγημα, η γρίπη και η ανεμευλογιά. Τα περισσότερα περιστατικά του συνδρόμου Reye παρατηρούνται κατά τους χειμερινούς μήνες. Η εμφάνιση του συνδρόμου συνοδεύεται συνήθως από παθολογική συσσώρευση λιπών στο ήπαρ με παράλληλη αύξηση της πίεση στον εγκέφαλο. Αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, το σύνδρομο Reye μπορεί να προκαλέσει το θάνατο μέσα σε λίγες ημέρες ή ώρες. Η διάγνωση του συνδρόμου τίθεται αποκλείοντας όλες τις πάλλες παθήσεις που μπορεί να προκαλέσουν […]

Το εμβόλιο του HPV χορηγείται σήμερα για την πρόληψη των κονδυλωμάτων και του καρκίνου του τραχήλου. Οι ασθενείς που δεν έχουν εμβολιαστεί και μολύνονται με τον ιό του HPV μπορεί να παρουσιάσουν υπογονιμότητα στο μέλλον ως συνέπεια της λοίμωξης. Το εμβόλιο του HPV έχει εξεταστεί εκτενώς από έρευνες και έχει αποδειχθεί ότι είναι ιδιαίτερα ασφαλές και αποτελεσματικό, ενώ έχει ελάχιστες ανεπιθύμητες ενέργειες. Μία νέα έρευνα, ωστόσο, δημιουργεί εκ νέου ανησυχίες σχετικά με το εμβόλιο και τον κίνδυνο πρωτοπαθούς ωοθηκικής ανεπάρκειας και υπογονιμότητας στις γυναίκες. Ιός HPV Υπάρχουν σήμερα περισσότερα από 100 διαφορετικά είδη του ιού HPV τα οποία μεταδίδονται μέσω της σεξουαλικής επαφής ή μέσω δερματικής επαφής στην περιοχή των γεννητικών οργάνων. Τα λιγότερο επικίνδυνα στελέχη του HPV προκαλούν συνήθως κονδυλώματα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, τον πρωκτό, το στόμα και τον οισοφάγο. Αντιθέτως, τα πιο επικίνδυνα, ιδιαίτερα τα στελέχη HPV 16 και HPV 18, έχουν σχετιστεί με ορισμένες μορφές καρκίνου. Οι ιοί αυτοί επηρεάζουν κυρίως τα πλακώδη κύτταρα που σχηματίζουν την έσω επιφάνεια των γεννητικών οργάνων, προκαλώντας καρκίνο του τραχήλου, του ορθού, του πέους, του αιδοίου και του κόλπου. Πόσο Αποτελεσματικό είναι το Εμβόλιο του HPV; Το εμβόλιο του HPV που έχει εγκριθεί σήμερα είναι το Gardasil 9. Η […]

Οι ουρολοιμώξεις είναι βακτηριακές λοιμώξεις που εμφανίζονται στον ουροποιητικό σωλήνα, ο οποίος περιλαμβάνει την ουρήθρα, τους νεφρούς, τους ουρητήρες και την ουροδόχο κύστη. Τα συμπτώματα μίας ουρολοίμωξης περιλαμβάνουν: Αυξημένη τάση για ούρηση Άλγος ή αίσθημα καύσου κατά την ούρηση Θολά και δύσοσμα ούρα Κόκκινα, ροζ ή πορτοκαλί ούρα, ενδεικτικά της παρουσίας αίματος Αίσθημα πίεσης ή ευαισθησία στην κάτω κοιλία, το ισχίο και τα πλευρά Αίσθημα κόπωσης Πυρετό Ναυτία ή έμετο Αν και η ουρολοίμωξη δεν αποτελεί σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα, η σεξουαλική επαφή μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου. Επίσης, ορισμένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως η γονόρροια, τα χλαμύδια και η τριχομονίαση, μπορεί να επηρεάσουν τον ουροποιητικό σωλήνα και να προκαλέσουν συμπτώματα που ομοιάζουν τις ουρολοιμώξεις. Μπορεί να Μεταδοθεί η Ουρολοίμωξη; Τα βακτήρια που ευθύνονται για τις ουρολοιμώξεις μπορούν να μεταδοθούν από τον ένα άνθρωπο σε έναν άλλο. Ωστόσο, η ίδια η λοίμωξη δεν είναι μολυσματική. Οι ουρολοιμώξεις εμφανίζονται όταν τα μικρόβια που βρίσκονται στο έντερο μεταναστεύουν και πολλαπλασιάζονται στον ουροποιητικό σωλήνα. Οι ουρολοιμώξεις του ανωτέρου ουροποιητικού επηρεάζουν τους ουρητήρες και τους νεφρούς, ενώ αυτές του κατωτέρου ουροποιητικού εντοπίζονται κυρίως στην ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα. Η σεξουαλική επαφή μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης μίας ουρολοίμωξης. Τα βακτήρια […]

Το άλγος και το αίθημα δυσφορίας στην περιοχή των γεννητικών οργάνων είναι συμπτώματα που εμφανίζονται τόσο στις μυκητιασικές λοιμώξεις όσο και στις ουρολοιμώξεις. Αν και τα δύο είδη λοίμωξης έχουν παρόμοιες μεθόδους πρόληψης, τα αίτια, τα συμπτώματα και ο τρόπος αντιμετώπισής τους διαφέρουν. Συμπτώματα Οι μυκητιασικές λοιμώξεις και οι ουρολοιμώξεις προκαλούν χαρακτηριστικά συμπτώματα που επηρεάζουν διάφορες περιοχές του σώματος. Οι μυκητιασικές λοιμώξεις προκαλούν συνήθως άλγος και κνησμό στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, καθώς και παχύρρευστες εκκρίσεις. Οι ουρολοιμώξεις επηρεάζουν τον κατώτερο ουροποιητικό σωλήνα, στον οποίο περιλαμβάνονται η ουρήθρα και η ουροδόχος κύστη. Αν δεν αντιμετωπιστούν άμεσα, οι ουρολοιμώξεις μπορεί να επεκταθούν στα νεφρά, προκαλώντας σοβαρά συμπτώματα και άλλες επιπλοκές. Συμπτώματα Μυκητιασικών Λοιμώξεων Συμπτώματα Ουρολοιμώξεων Άλγος κατά την ούρηση ή τη σεξουαλική επαφή Άλγος ή αίσθημα καύσου κατά την ούρηση Αίσθημα καύσου, κνησμός και οίδημα του αιδοίου και του κόλπου Συχνοουρία Παχύρρευστες, λευκές και άοσμες εκκρίσεις από τον κόλπο Άλγος και ευαισθησία στην κάτω κοιλία, την πλάτη ή τα πλευρά   Θολά ή αποχρωματισμένα ούρα που μπορεί να περιέχουν και αίμα   Δύσοσμα ούρα   Σοβαρότερα περιστατικά ουρολοιμώξεων μπορεί να προκαλέσουν επίσης πυρετό, ρίγος, ναυτία ή έμετο. Διάρκεια Η διάρκεια των λοιμώξεων εξαρτάται από δύο παράγοντες: τη σοβαρότητα της λοίμωξης τη […]

Ο όρος ηπατίτιδα χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη φλεγμονή του ήπατος, η οποία είναι συνήθως αποτέλεσμα κάποιας ιογενούς λοίμωξης. Υπάρχουν 5 είδη ηπατίτιδας και συγκεκριμένα οι ηπατίτιδες A, B, C, D και E, καθεμία από τις οποίες αποδίδεται σε διαφορετικά αίτια. Η ηπατίτιδα D μεταδίδεται μέσω άμεσης επαφής με τα σωματικά υγρά ενός φορέα του ιού. Ωστόσο, προκειμένου ο ασθενής να νοσήσει πρέπει να έχει ήδη λοίμωξη με ηπατίτιδα B. Τι είναι η Ηπατίτιδα D; Η ηπατίτιδα D, η οποία λέγεται και ηπατίτιδα δέλτα, είναι μία ιογενής λοίμωξη που αποδίδεται στον ιό της ηπατίτιδας D και προκαλεί φλεγμονή στο ήπαρ. Σύμφωνα με δεδομένα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το 5% των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα Β, έχουν επίσης ηπατίτιδα D. Το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 15-20 εκατομμύρια άτομα. Τα υψηλότερα ποσοστά ηπατίτιδας D βρίσκονται: Στην Αφρική Στην Ασία Στην Ανατολική Ευρώπη Στη Μέση Ανατολή Στη Νότια Αμερική Στα Νησιά του Ειρηνικού Στη Γροιλανδία Το εμβόλιο της ηπατίτιδας Β, το οποίο προστατεύει και από την ηπατίτιδα D, έχει προκαλέσει μείωση των περιστατικών της ηπατίτιδας D μετά τη δεκαετία του 1980. Αίτια Η μόλυνση με τον ιό της ηπατίτιδας D γίνεται μέσω επαφής με τα σωματικά υγρά ενός ασθενούς από τη […]

Οι λοιμώξεις του κόλπου αποτελούν ένα συχνό πρόβλημα για τις περισσότερες γυναίκες. Ο όρος «κολπίτιδα» χρησιμοποιείται για να περιγράψει την παρουσία φλεγμονής ή/και λοίμωξης στον κόλπο. Το μικροβίωμα του κόλπου περιλαμβάνει φυσιολογικά ένα μεγάλο αριθμό διαφορετικών μικροβίων, ωστόσο τα Gardnerella vaginalis, Candida και Trichomonas είναι αυτά που ενοχοποιούνται για την πλειοψηφία των λοιμώξεων του κόλπου στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Οι βακτηριακές κολπίτιδες και οι μυκητιάσεις αποτελούν τα συχνότερα αίτια μίας λοίμωξης του κόλπου. Οι πρώτες αποδίδονται συνήθως στα μικρόβια Gardnerella vaginalis, Mycoplasma hominis, Mobiluncus και Prevotella και είναι ιδιαίτερα συχνές στις μη έγκυες γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Η Candida, ένας μύκητας, προκαλεί καντιντίαση, μία πάθηση που προκαλεί λευκοκίτρινες παχύρρευστες εκκρίσεις από τον κόλπο. Τέλος, το πρωτόζωο Trichomonas μπορεί να προκαλέσει τριχομονίαση μία νόσο που χαρακρτηρίζεται από κιτρινοπράσινες, δυσώδεις κολπικές εκκρίσεις και εμφανίζεται συχνότερα στις μη έγκυες παντρεμένες γυναίκες. Διάφοροι μη λοιμώδεις παράγοντες μπορεί επίσης να προκαλέσουν φλεγμονή στον κόλπο. Αυτοί περιλαμβάνουν την ατροφική κολπίτιδα, τα ξένα σώματα, τον καρκίνο, τη δερματίτιδα εξ’επαφής, διάφορες ουσίες που προκαλούν ερεθισμό και την παρουσία μίας ενδομήτριας συσκευής αντισύλληψης. Ποια είναι τα Συμπτώματα των Λοιμώξεων του Κόλπου; Οι παθολογικές εκκρίσεις από τον κόλπο, ο κνησμός, το αίσθημα καύσου, ο ερεθισμός και η δυσφορία είναι μερικά κοινά […]

Ανεξαρτήτως της εποχής που εμφανίζεται ένα κρυολόγημα, το αίτιο είναι πάντοτε κάποιος ιός. Καθώς ο καιρός γίνεται πιο ζεστός, οι ιοί που προκαλούν τα περισσότερα κρυολογήματα διαφοροποιούνται. Για τα περισσότερα κρυολογήματα του καλοκαιριού ενοχοποιούνται συνήθως εντεροϊοί, οι οποίοι προκαλούν συμπτώματα όπως καταρροή και πονόλαιμο, καθώς και στομαχικά προβλήματα. Οι εντεροϊοί είναι συχνότεροι από τους ρινοϊούς κατά τους θερινούς μήνες, με τους τελευταίους να εμφανίζονται συχνότερα το χειμώνα. Συμπτώματα Τα περισσότερα κρυολογήματα του καλοκαιριού προκαλούν συμπτώματα αντίστοιχα με τα κρυολογήματα του χειμώνα, τα οποία περιλαμβάνουν: Καταρροή Βήχα Ρινική συμφόρηση Κεφαλαλγία Αίσθημα πίεσης στα ιγμόρεια ή την κεφαλή Πονόλαιμο Μυαλγίες Φτέρνισμα Αρκετά κρυολογήματα κατά τη διάρκεια του χειμώνα δεν προκαλούν πυρετό, ιδιαίτερα στους ενήλικες, ωστόσο οι εντεροϊοί το καλοκαίρι μπορεί να προκαλέσουν πυρετό. Αν και ορισμένοι υποστηρίζουν ότι τα κρυολογήματα του καλοκαιριού είναι σοβαρότερα ή έχουν μεγαλύτερη διάρκεια σε σχέση με αυτά του χειμώνα, δεν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα που να επιβεβαιώνουν αυτή τη θεωρία. Τα περισσότερα κρυολογήματα το καλοκαίρι, όπως και το χειμώνα, υποχωρούν σε λίγες ημέρες και δεν χρειάζονται θεραπεία. Ορισμένοι εντεροϊοί μπορεί να προκαλέσουν και άλλες παθήσεις με διάφορα συμπτώματα. Αυτές περιλαμβάνουν: Ερπητική Κυνάγχη: Προκαλεί μικρές φουσκάλες στο στόμα και τον οισοφάγο καθώς και πυρετό. Νόσος Στόματος-Χεριών-Ποδιών: Προκαλεί συμπτώματα αντίστοιχα […]